Boşlukta adımlarım göğü deliyor. Ses gelmiyor yeryüzünden kulaklarım duymuyor sanki.
Parmak kadar kuşlar taşıyor beni, ayaklarımın altında çırpınıyorlar, okyanuslar yarılmış içinden dağlar yaklaşıyor, tepeleri görünmüyor, ürperiyorum kanla harmanlanmış bir rüzgar esiyor gözlerimi çiziyor geçerken her çizik daha keskinleştiriyor bakışlarımı.
Bulutların arasından güneşler doğuyor ne kadar sıcaklar, hiçbiri benzemiyor birbirine. Uzanıp dokunuyorum birine buz kesiyor, koca bir buz dağı oluyor bir an. Bense bu buzdağına değil benim güneşe dokunmama çekiniyormuşum gibi bir his hatırlıyorum sanki önceden, bir anda belirip gidiyor öyle. Oysa neden korkacaktım ki güneşin alevinden! Bir diğerine dokunuyorum, köklerini yere değdiriyor koca bir ağaca dönüşüyor. Neleri neden yarattığımı hiç bilmeden.
Kanlı rüzgar ensemde esiyor şimdi de. Parmaklarımın arasından geçiyor. Dönüş yolumu kaybettiğimi hatırlıyorum. Ama dönmek de istemiyorum geri bu kadar büyümüşken. Koca bir ışık doğuyor çok sıcak, beni yakmıyor en yakınken. Yeryüzünde adımlar kaçışıyor alevinden. Oysa gölgesinde dans edenler de onlar değilmiydi gerçek yangınını bilmeden. Bense alevden nefret edemem artık bu denli yakınlaşmışken ona.
Büyük bir boşluk var bir kapı gibi, gözlerimle göremiyorum, anlayamıyorum da neler olduğunu hissediyorum sadece. Bu büyük boşluğu kapıya benzetmemi sorgulamıyorum artık. Girip çıkanlar oluyor içeri ama sanki düşer gibi, çoğu da uçar gibi. Ne kadar kısa sürede işliyor bir makinenin dişlisi gibi. Hepsinin ne olduğunu biliyorum o kadar iyi biliyorum ki ama hatırlamıyorum. Çoğu belli belirsiz beni de görüyor, yeryüzündeki gibi değil farklı bakışları.
Beni tanımıyorlar mı yoksa bir boşluk muyum onlar için, korkuyorlar mı diye düşünürken onların benim için bir boşluk olduğunu anımsıyorum bir an ben önemsememişim artık, benim düşüncemde yarattığım kadarlar sanki. '' ama nasıl ben onları tanıyorum tek tek, hepsi farklı birbirinden, biliyorum duygularını'' demeye fırsat kalmadan büyüyorum, büyüdükçe anlamsızlaşmaya başlıyor bu düşünceler çok daha fazlası olduğunu o kadar temiz ve karşı konulmaz bir şekilde seziyorum ki. Var olduğum asıl gerçeğe yaklaşıyor gibiyim.
