ေကာင္းကင္ဘံုအား ဆန္႔က်င္၍ (စာစဥ္-၈မွ ၁၀)

အပိုင္း(၁၀၁)က်န္းစြန္းဝူက်ိ

အပိုင္း(၁၀၁)က်န္းစြန္းဝူက်ိ

ဝိဥာဥ္သားရဲေတာင္ သင္တန္းေက်ာင္း၏ အေ႐ွ႕ဘက္ အေဆာင္ဝန္း႐ွိ ခမ္းနားေသာ အေဆာင္တစ္ခု အတြင္းတြင္ ခန္းမက်ယ္တစ္ခု႐ွိသည္။ အဖိုးတန္အဝတ္အစားမ်ား ဝတ္ဆင္ထားေသာ သခင္ေလး ႏွစ္ေယာက္သည္ စားပြဲတစ္ခုတြင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ေနၾကသည္။ သူတို႔ေဘးတစ္ဖက္စီတြင္ လွပေသာ အေစခံမိန္းကေလး ႏွစ္ေယာက္သည္ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴေနေသာ ေကာ္ေဇာေပၚတြင္ ဒူးေထာက္၍ လက္ဖက္ရည္ငွဲ႔ေပးေနၾကသည္။

ဘယ္ဘက္တြင္ ထိုင္ေနေသာ သခင္ေလးသည္ သာမန္ထူးျခားသည္။ သူသည္ အေနာက္ဘက္ နယ္စပ္ၿမိဳ႕စား ေလာ့ကဲအ႐ွင္၏ သား က်န္းရိလွ်ိဳ ျဖစ္သည္။ သူ၏ ဆန္႔က်င္ဘက္တြင္ ထိုင္ေနေသာ အနက္ေရာင္ ဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ထားၿပီး က်န္းရိလွ်ိဳ နည္းတူ အ႐ွိန္အဝါတစ္မ်ိဳး ခိုေအာင္းေနခဲ့သည္။ သူ၏ ႏွာေခါင္းသည္ သိမ္းငွက္ ႏႈတ္သီးႏွယ္ ခြၽန္ျမေနၿပီး မ်က္လံုးမ်ားကလည္း စူး႐ွေနသည္။

က်န္းရိလွ်ိဳသည္ သူ၏ လက္ဖက္ရည္ခြက္ကို ေကာက္ကာ တစ္ငံုေသာက္လိုက္ၿပီး အသာအယာ ေျပာလိုက္သည္။

"ဝူက်ိ...အဲ့ဒီမိန္းကေလး ယြင္ေဖးက ျပန္ေရာက္ေနတာကို မင္းက ဘာလို႔ ငါနဲ႔လက္ဖက္ရည္ လာေသာက္ၿပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းေနတာလဲ?"

အနက္ေရာင္ဝတ္စံုဝတ္ သခင္ေလးသည္ ခါးသက္စြာ ရယ္ေမာလိုက္ၿပီး ေခါင္းရမ္းလိုက္သည္။

"မင္းသမီးယြင္ေဖးက ဆူးေတြ ဝန္းရံေနတဲ့ ႏွင္းဆီ တစ္ပြင့္ပဲ...ငါက ႐ွန္မိႏိုင္ငံေတာ္ မင္းသမီးေလးရဲ႕ ၾကင္ယာေတာ္ ျဖစ္လာဖို႔ အခြင့္အေရးမ႐ွိမွာ စိုးရတယ္...!"

က်န္းရိလွ်ိဳသည္လည္း သက္ျပင္းခ်ကာ အလားတူ ခါးသီးမႈတို႔ျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။

"ငါတို႔ထဲက တစ္ေယာက္က ႐ွန္ဝူႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ဘုရင္တူေတာ္၊ က်န္းစြန္းဂိုဏ္းရဲ႕ ဆက္ခံသူလည္း ျဖစ္တယ္...ေနာက္တစ္ေယာက္က ေတာ္ဝင္မိသားစုရဲ႕ မ်ိဳး႐ိုးနာမည္မ႐ွိတဲ့ ႐ွန္ဝူႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ တစ္ပါးတည္းေသာ မင္းသား....ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ငါတို႔လိုခ်င္တဲ့ မိန္းမေတြကိုေတာင္ မရႏိုင္ဘူး...ဒီကာလဟာလသာ ပ်ံ႕သြားရင္ တစ္ေလာကလံုးက ေလွာင္ရယ္ၾကလိမ့္မယ္"