Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan...
Harika upuzun bir bölüm sizi bekliyor, hadi hiç oyalanma başla!
Yorum yapmayı sakın unutma! ☺️😜
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bade yorgunca üzerindeki beyaz önlüğü çıkarıp kabanını giydi. O sırada telefonuna gelen mesajla ekrana baktı.
"Dışarıda bekle beraber gidelim."
Akının mesajına cevap yazmadan telefonu çantasına attı. Genelde Akının işi daha uzun sürdüğü için eve ayrı gidiyorlardı. Bade hastaneden çıkıp otoparka doğru yürüdü. Soğuk kış havası anında içine işlemiş paltosuna daha çok sarınmıştı.
"İyi günler Bade hanım."
Gülümseyerek selam veren hastane personeliyle Bade de gülümsemiş gününün iyi geçmesini dilemişti. Hızla Akının arabasına ilerlerken tenha otoparkta yalnızca topuklu botlarından çıkan 'Tık tık" sesleri yankılanıyordu. O sırada arabaların arasından önüne fırlayan bir kediyle Bade bir çığlık koparıp sendelendi. Tam düşeceği sırada kolunda ve belinde bir el hissetti. Bade hızla onu son anda düşmekten kurtarana döndüğünde Akının hiç değişmeyen ciddi yüzünü gördü.
"Dikkat et."
Bade doğrulup kocasına baktı. Akın geri çekilirken arabasını açtı ve devam etti.
"Ve hâlâ korkaksın."
Bade kaşlarını çattı. İkisi de arabaya binerken Bade savunmaya geçti.
"Seninle evlenecek kadar cesaretliyim bence."
Akın ufak bir tebessüm atmaya çalışsa da pek becerememişti. Morali bir şeye bozulmuş olmalıydı ki Bade bunu çok geçmeden fark etmiş ama üstelemek istememişti. Akın otoparktan yola çıktığında yorgun gözlerini yoldan ayırmayarak dalgın bir şekilde bakıyor arada bir sıktığı dişileriyle gerilen belirgin çenesi akşamın karanlığında bile fark edilebiliyordu. Canını sıkan her neyse bir o kadar da sinirlendirmişe benziyordu. Sonunda dayanamayan Bade sordu.
"Bir şey mi oldu?"
Akın sözlerle daldığı derin düşünceden sıyrılarak kafasını biraz daha kaldırıp derin bir nefes aldı.
"Bahsettiğim 203 numaralı odada kalan hastayı bugün ameliyatta kaybettim."
Bade tepki vermeden Akına bakmayı sürdürdü. Genelde kaybettiği hastalara üzülürdü ama bugünkü kadar belli etmezdi. Akın derin bir nefes alıp direksiyonu sıktı.
"Henüz beş buçuk yaşındaydı. Yaşayacak çok şeyi vardı."
Ama o anı hatırlamış gibi daha fazla dayanamayarak direksiyona sertçe vurdu ve sesini yükseltti.
"Ellerim can almaktan başka hiçbir işe yaramıyor!"
Siniri kendisineydi. Bade son sözlerle kalbinde bir acı hisseti. Akının elini kendi elinin arasına alıp dudaklarına götürdü ve öptü. Ardından yanağına sürüp kafasını eline doğru eğdi.
