Roommates With The Badboy

19

Pov Jayden

Dit voelt zo magisch. De lippen van Kyara op de mijne is op dit moment het enige wat ik wil. Nee... wat zeg ik? Altijd.
Dan denk ik weer aan mijn reputatie. Niemand mag weten dat dit is gebeurt! Ik stop de kus snel en zie de teleurstelling in haar ogen. Haar ogen... zo mooi! Nee stop nou eens Jayden! Reputatie weet je nog. Snel loop ik weg en ga naar het meisje waar ik een kwartier geleden nog mee stond te zoenen.

'Wat je net hebt gezien is nooit gebeurt begrepen?!' zeg/roep dreigend ik tegen het meisje als ik haar gevonden heb. Ze kijkt me bang aan en knikt dan snel. Ik loop over de straat onderweg terug naar het internaat. Waarom heb ik altijd alleen maar self care. Ik vind Kyara stiekem gewoon leuk, maar ik wil het niet toe laten. Dat komt vooral door mijn ex

*flashback*

Ik heb het gevoel dat er iets aan de hand is met Eva. De laatste tijd is ze vaak weg en heeft ze bijna geen tijd meer vrij voor mij. Vanmiddag ga ik het vragen.

DIE MIDDAG

Ik loop over de straat richting Eva. Als ik bij haar ben, loop ik achterom. Ik kwam hier zo vaak, dat ik gewoon achterom kon lopen. Als ik binnen kom zie ik dat Eva niet beneden is. Dan zal ze wel boven zitten en huiswerk aan het maken zijn of aan het leren, bedenk ik mezelf, ze wil namelijk altijd goede cijfers halen op school en die haalt ze dan ook.

Ik loop rustig naar boven, maar als ik hoor dat ze niet alleen is, loop ik wat zachter en luister naar wie het is. Alleen dan hoor ik niet veel meer en loop dus ook wat sneller, ik zal het me wel verbeeld hebben.

Niets vermoedend loop ik naar haar kamer en begin meteen met praten. 'Hey Eef, ik wil het ergen-... Verder kwam ik niet. Ik kijk namelijk naar Eva wat ik beter niet had kunnen doen. Eva zit op schoot bij een andere jongen met alle twee een beetje opgezwollen lippen. Dit was dus de reden dat ze niet meer met mij omging. Ik weet genoeg.

Ik storm zo snel mogelijk dit huis uit. Voor altijd. Ik hoef niet meer in een huis te komen waar, ik dacht, de liefde van mijn leven mij aan het chanteren was. Ik hoor de deur weer achter mij open gaan. 'Jayden wacht!' hoor ik die slet roepen. 'Wat?!' 'Het spijt me oke, je mocht er zo niet achter komen..' 'Nee, wanneer was je van plan het dan te gaan zeggen? Of wilde je het niet zeggen?' vraag ik met tranen die over mijn wangen lopen. Ze blijft stil. 'Ik weet genoeg' zeg ik en loop snel weg. Maar Eva komt weer achter mij aangerend. 'Jayden het spijt me... Ik weet ook niet waarom ik het deed, maar het gebeurde gewoon ineens. Het spijt me heel erg...' 'Dat had je wel eerder mogen bedenken! Eva, ik was zo verliefd. Elke keer als je naar me keek, lachte, me aanraakte ookal was het maar heel licht, kreeg ik kippenvel over heel mijn lichaam. Ik was bereid om mijn leven te geven zolang jou maar niks overkwam. Ik wilde later een gezin samen met jou. En dit krijg ik er voor terug? Dit breekt mijn hart Eva. Ik dacht dat jij het zelfde voelde voor mij, maar schijn bedriegt. Ik hoop voor je dat je gelukkig wordt met de jongen die beter is dan ik ben en ik hoef je nooit meer te zien.' zeg ik rustig en huilend, maar van binnen ging ik kapot. Elk woord dat ik zei is waar, ik hield van haar, maar nu hoef ik haar nooit meer te zien. Ze kijkt me gebroken aan en snel loop ik weg.

Ik weet precies waar ik heen wil. Achter in het bos is een klif. Ik kan dit niet meer aan. Ik moet weg van deze wereld. Snel loop ik verder tot ik bij het einde van het bos ben. Waarom moet mij dit overkomen, eerst mijn zusje, nu Eva... Mijn zusje! Ze zal niet blij zijn als ze van bovenaf mee kijkt met wat ik ga doen, maar ik kan het niet meer aan...

Nog heel even sta ik te twijfelen, maar ik weet het zeker. Bereid om te springen sta ik op het randje van de klif, als ik ineens iemand mijn naam hoor roepen. 'Jayden! Gast wat doe je?!' hoor ik Brent roepen terwijl hij snel naar mij toe loopt. 'Sorry, ik kan het niet meer aan...' Ik adem nog een keer diep in en uit en dan... ik spring. Al snel voel ik de grond onder me, te snel, en hoe kan ik nog leven?

Snel open ik mijn ogen om mij en Brent op de grond zien liggen. Allebei met tranen in onze ogen en het zweet dat op ons voorhoofd staat. 'Brent, wat deed je?!' 'Jayden, dat één meisje vreemd gaat, betekend niet dat heel de wereld vergaat' zegt Brent rustig. 'Brent, Eva was dé liefde van mijn leven. En toen-toen be-be...' 'Rustig Jayden, ik heb het hele verhaal van Eva al gehoord. Ze had me opgebeld met de vraag om te gaan kijken of alles goed met je ging. Ze heeft het verhaal aan me verteld, ze heeft er heel veel spijt van Jayden. Dat je dat weet, daarom vroeg ze ook of ik naar je op zoek ging om te zorgen dat je geen slechte dingen gaat doen. Ik wist dat je naar het bos ging, dus heb ik mijn scooter gepakt en gelukkig vond ik je precies op tijd' zegt Brent met tranen die inmiddels over zijn wangen stromen.

*einde flashback*

Ik heb Eva nooit meer gezien, gelukkig.

Pov Kyara

Hier sta ik dan. Hij is gewoon weggelopen. Gewoon ineens. Zonder te zeggen waarom. Of waarna toe.

Ik loop weer terug naar de drukke menigte. Opzoek naar Miley. Ik moet het haar gewoon vertellen.

Als ik Miley heb gevonden en het verhaal verteld, staat ze versteld en trekt me in een knuffel. Bij mij zelf staat het huilen nader dan het lachen. 'Z-zullen wwe terug gaan naa-naar het internaat?' vraag ik met de tranen inmiddels over mijn wangen heen. 'Natuurlijk meid, zullen we vragen of de andere jongens ook mee willen?' Ik knik voorzichtig. Ik loop alvast naar de uitgang terwijl Miley de jongens aan het halen is. Ik ben echt gelukkig dat ik Miley heb leren kennen, ze altijd zo mee levend en liefdevol.

'Oh ik ben zo blij dat jullie mij daar weg hebben gehaald, ze was echt heel' hoor ik een jongens stem zeggen, namelijk Vincent. Maar zodra hij mij ziet stopt hij meteen met praten. 'Wow Kyara wat is er met jou gebeurt?' zeggen Vincent en Brent tegelijk. Ik zucht. 'Hele verhaal of samenvatting?' vraag ik. 'Heel verhaal' zeggen ze weer in koor.

Als ik mijn verhaal klaar heb geven Vincent, Brent en Max mij om hun beurt een knuffel. 'I-ik snap het gewoon niet. Toen we naar het feestje toe liepen, deed hij gewoon nog aardig en-n toen ineens deed hij heel afstandelijk' zeg ik verdrietig. 'Ik zweer je, de eerst volgende keer dat ik Jayden zie, krijgt hij echt klappen' zegt Miley dreigend. We moeten allemaal lachen en lopen dan onderweg terug naar het internaat.

Ik ben weer in onze kamer. Jayden heb ik nog niet gezien, maar hij zal wel al in bed liggen. No way dat ik nu ook nog zacht voor hem ga doen, hij stikt er maar mooi in. Ik loop naar onze kamer waar ik Jayden inderdaad al in bed zie liggen. Ik pak mijn pyjama en loop naar de badkamer waar ik mij omkleed en mijn make up van mijn gezicht haal. Ik zet alle lampen uit en ga in bed liggen. Na een tijdje piekeren en nadenken, val ik in een diepe slaap...

Hey heyy,

Eindelijk weer een nieuw hoofdstukje! Sorry dat het zo lang duurde, maar ik zit nu in een toetsweek en ik sta niet heel goed voor school, dus ik moest hier even goed voor leren. Maar dit is dan wel meteen een lang hoofdstukje vind ik zelf, 1325 woorden!

En natuurlijk nog een heel gelukkig 2020! Hopelijk mag dit een mooi jaar worden voor jullie!❤️❤️😘

X-jes mijj!