Roommates With The Badboy

14

Pov Kyara
Deze week is weer voorbij gekrópen. Het is nu dus weer zaterdag. In de pauzes zaten ik, Miley en Max de heletijd bij de jongens. Ik had al bedacht om vandaag al een beetje huiswerk te maken zodat ik morgen niet alles hoefde te doen. Als ik druk bezig ben met geschiedenis maakt mijn telefoon een geluidje. Nieuwsgierig kijk ik naar wie mij heeft geappt

Mileh: hey Kyara! Zin om vanavond mee uit te gaan?! 😀

Ik: ja natuurlijk! Ik altijd😉

Miley: oké top, kom je je bij mij klaar maken?

Ik: maar natuurlijk. Ben er om 19:00.

Miley : top! Tot vanavond!😘

Ik: tot vanavond! ❤️

Ik kijk hoe laat het is en zie dat het 15:00. Opeens komt er een idee in me op. Ik ga naar de groepsapp die we inmiddels hebben aangemaakt waar; Miley, Max, Jayden, Brent, Vincent en ik inzitten.

Ik: Hey! Misschien zin om vanvond pizza bij ons te doen en daarna uitgaan? 😁

Miley: Omg! Nog beter idee, I'm in!!

Max: ja lijkt me gezellig!

De rest stemt ook in, maar van Jayden heb ik nog niks geho-. 'Kon je niet ff overleggen ofzo met mij?!' roept Jayden boos naar me. 'I-ik... H-het s-spijtt m me' weet ik bang uit te brengen. Ik zit inmiddels helemaal opgedoken om mijn bed als ik Jayden steeds dichterbij zie komen. Maar bij de laatste paar stappen stopt hij en gaat hij op mijn bed zitten met zijn handen in z'n haren. 'Sorry' mompelt hij. 'I-k weet niet waarom ik zo deed' weet hij stotterend uit te brengen. Ik zie een paar tranen over zij wangen lopen. Wat een badboy die huilt! Dit heb ik echt nog nooit gezien! Maar toch ook wel zielig. Zo te zien heeft hij er echt spijt van. Voorzichtig kruip ik naar hem toe en sla mijn armen om hem heen.

Pov Jayden
Eigenlijk weet ik denk ik wel waarom ik zo deed. Vandaag is de sterfdag van mijn zusje. Ik was altijd 'mijn grote broer' zoals zij het zei. Het is vandaag 5 jaar geleden dat ze is overleden. Ze was nog maar 6 jaar!

*flashback*

Ik sta te wachten tot ze de school uit komt. Als ik haar naar mij toe zie rennen krijg ik automatisch een glimlach op mijn gezicht. 'Hey Jaydiee!' roept ze vrolijk. 'hey meisje'. 'hoe was het op school vandaag' vraag ik terwijl we naar huis lopen. 'Het was echt superleuk! We mochten tekenen!' en zo vertelt ze haar hele verhaal wat ze had getekend. De hele weg loop ik met een glimlach op mijn gezicht. Mijn zusje houd van tekenen. Net zo veel als ik van haar houd (heel veel dus! 😂). Als we thuis komen geef ik haar wat te drinken en een koekje. Vrolijk eet en drinkt ze het op.

'Jaydeenn!' 'jaa wat is er!' 'zullen we gaan tekenen?!' ik ren snel naar beneden en pak samen met mijn zusje de teken spullen. Samen tekenen met haar vind ik echt leuk! Ik houd niet zo veel van tekenen, maar met haar is het altijd gezellig.

'Ik ga nog even de stiften pakken' zeg Ik en loop naar de kast. Als ik terug kom zie ik dat ze een beetje moeilijk begint te ademen. 'Zoë gaat het?!' ik krijg een beetje paniek en uit frustratie bel ik 112. Na een kwartier is de ambulance hier en Zoë begint steeds slechter te ademen. Ze nemen haar snel mee en ik rijd vastbesloten mee met de ambulance. Ondertussen bel ik mijn ouders op (die trouwens nooit thuis zijn door werk).

Als ik al meer dan een uur zit te wachten in de wachtkamer komt er eindelijk een dokter aan. 'familie Adams?' Ik en mijn ouders staan meteen op. 'We hebben net ontdekt dat Zoë leukemie heeft' zeg de dokter en nadat wij hem bedankt hebben loopt hij weg. We gaan snel de kamer in waar Zoë ligt.
Elke dag ben ik bij Zoė geweest. Mijn ouders moesten heel vaak werken en zijner alleen geweest op de dag dat het gebeurde. Na een weekje is Zoë helaas overleden....

*eide flashback*

En ja dat is dus waarom ik zo deed. Ineens voel ik twee armen om me heen. Eerst schrik ik een beetje, maar 2 seconden later sla ik ook mijn armen om haar heen. Op de een of andere manier voelt dit zo vertrouwd.
A

ls we na 2 minuten elkaar loslaten haalt ze voorzichtig mijn, blijkbaar, ontsnapte tranen weg met haar duim. We worden uit ons moment gehaald doordat ik de deur open hoor gaan. 'Jo Jayden gast, waar zit je!' snel sta ik op en loop de deur uit. 'Hiero' verbaast kijkt Brent zich om. 'Uhm gaat alles wel goed?' vraagt hij als hij mijn rode ogen ziet. 'Ja, het is alleen, vandaag is dé dag en ik ben op Kyara uitgevallen' zeg ik zacht. Brent is de enige die weet van mijn zusje en dat vind ik ook prima zo.

Pov Kyara
Ineens staat hij op en verlaat hij de kamer. Verbijsterd blijf ik achter. Ik hoor Brnwt en Jayden zacht praten. 'Ja het is alleen, vandaag is dé dag en ik ben uitgevallen op Kyara' hoor ik Jayden zacht zeggen, maar hard genoeg. Aw hij heeft spijt. Best schattig. Maar wat bedoelt hij met dé dag? Is het zo erg dat hij er niet over durft te praten? Ik laat het er bij zitten en loop de kamer uit. Zonder iets te zeggen loop ik langs hun een hen loop naar Miley om haar te vertellen wat er net is gebeurt. Terwijl ik de ogen van de jongens in mijn rug voel branden...