Το ημερολόγιο μιας άνιωθης

8

   Οκ, τι διάολο μόλις συνέβη.

 Δεν ξέρω πώς έγιναν όλα τόσο γρήγορα. Ούτε πώς το έκανα εγώ αυτό. Σκέφτομαι το ενδεχόμενο να έχω παρανοήσει εντελώς. Ή απλά να ερωτεύτηκα απότομα. Ούτως ή άλλως, δεν έχουν μεγάλη διαφορά το ένα με το άλλο.

 Πρέπει να το έχω πάθει μέρες τώρα και να μην το ξέρω. Ίσως κι από τότε που τα είχα με τον Αντρέα ακόμη. Ίσως απλά να παρέλειψα κατά λάθος κάποια κεφάλαια. Δεν ήταν τόσο σοβαρό μέχρι πριν από αυτό που έγινε χτες το βράδυ. Όχι, δεν μου πέρασε καν από το μυαλό ότι θα είχε τέτοια εξέλιξη.

 Ας το πάρουμε από τις βαθιές του ρίζες στο παρελθόν μου, πριν καταλήξουμε στο χτεσινό γεγονός.

 Στο γυμνάσιο, την εποχή που πέρναγα τη φάση της κατάθλιψης, μου άρεσε ο Αχιλλέας. Ήταν ένας ψηλός μαλλιάς με μαύρα τεράστια γυαλιά μυωπίας, που δε μιλούσε ποτέ. Μάλλον πέρναγε κι εκείνος τη φάση του, γιατί δεν τον έβλεπα ποτέ με έγχρωμα ρούχα. Πάντα ήταν μια μαύρη φιγούρα, που περιφερόταν στους διαδρόμους του σχολείου με λίγα βιβλία στα χέρια. Δεν θα τον έλεγες όμορφο. Δεν φαινόταν σχεδόν καθόλου κάτω από τις αφέλειες και τους τεράστιους φακούς των γυαλιών του. Εμένα όμως γι' αυτό μου άρεσε. Όλα πάνω του μου άρεσαν. Ήταν το πιο μυστήριο άτομο σε όλο το σχολείο.

 Ήταν σε μια πολύ γνωστή παρέα του σχολείου, τα Ανώριμα Ξαδέρφια. Ήταν κάτι σαν αδελφότητα από αγόρια της δευτέρας γυμνασίου που το έπαιζαν σκληροί και πήγαιναν όλοι και τρύπαγαν τα αυτιά τους. Η μόνη φορά που μου κόλλησαν μαγκιές, ήταν όταν, εντελώς κατά λάθος, διάβασαν λίγη από την μελό ποίησή μου. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, αρκετά μεγάλη. Πάντα πίστευα ότι ο Αχιλλέας δεν ήταν σαν αυτούς. Φαινόταν κάτι τελείως διαφορετικό από ένα σπυριάρη κάφρο με χρωματιστή μπάρα στο αριστερό αυτί. Ήταν κάποιος που θαύμαζα.

 Το είχα καταλάβει ότι δεν του άρεσα καθόλου. Άλλωστε, τα είχε, θυμάμαι, με μια κοπέλα από μεγαλύτερη τάξη. Το πρόβλημα με το να κρατήσω επαφή μαζί του (ή έστω, να τον παρακολουθώ κάπως), ήταν ότι δεν είχε προφίλ στο Facebook. Όταν πήγε λύκειο στο Χατζηκυριάκειο, χαθήκαμε εντελώς, και τον ξέχασα σαν να μην υπήρχε.

 Πρόσφατα, κάνα μήνα πιο πριν, είδα ότι έφτιαξε προφίλ και τον έκανα φίλο, απλά για να τον έχω. Κάθε φορά που ανέβαζα μια φωτογραφία μου, έκανε like. Ε, δεν άντεξα χτες, και του μίλησα.

 Γνωριστήκαμε. Ακούει κι αυτός μέταλ, εξ ου και τα μαύρα. Φρεσκοχωρισμένος μετά από τρία χρόνια σχέση. Αδυνατούσα να το πιστέψω... Είναι μόνο 18. Υπάρχουν στ' αλήθεια τόσο μεγάλες σχέσεις σε αυτές τις ηλικίες;