OUR SURNAME

EPILOGUE

I'm now here at the church and the moment I walk down the aisle, everything goes slowly.

I roamed my eyes and cheerfully smiled as I saw them witnessing this wedding.

With my white shimmering dress together with the flowers I'm holding, I felt the irregular palpitation of my heart.

I let out a deep sigh as I saw this groom standing in front of the altar- waiting for his bride like how a dog waiting for his boss. So cute.

I smiled as our gaze met. He looked so handsome. Indeed.

Dahan dahan akong naglalakad mula sa pinto ng simbahan papasok. Tumitig ako sa kabuuan ng mukha ni Juliane.

Hindi ko inaasahan na ganito pala ang ibigsabihin ng hula ng matanda. Totoo nga.

Bagay ang apelyido niya sa apelyido ko.

Ang apelyidong Parsley.

We are now face to face. Inilapit ko sa kaniya ang mukha ko at bumulong.

"Ingatan mo ang kapatid ko, Juliane." Matapos ang bulong na iyon ay naglakad ako papunta sa upuan ko.

Nagsimulang maglakad ang ibang abay. Pinagmasdan ko kung paano silang lumakad hanggang sa makaupo.

Si Jacinth na kasabay maglakad si Mom.

Si Tita Yhacinth kasabay ang kaniyang asawang si tito Jason.

Si Viana kasama ang boyfriend niyang si Andrei.

Si Allisha kasama ang kaniyang boyfriend na foreigner na si Von.

Nasa kanang bahagi ang mga kalalakihan at kaliwa naman ang kababaihan. Ngayon ay katabi ko si Allisha.

Hindi nagtagal lumabas narin ang bride. Si Hershelle- ang kapatid ko na kasabay ngayon ni Dad papunta sa groom.

At ako nga pala ang bridesmaid niya.

I stared at her as she walks down the aisle until she reaches Juliane.

Napakaganda talaga ng kapatid ko, kaya nahulog sa kaniya ng maaga si Juliane at pinakasalan agad eh.

Natapos ang seremonyo at nakita ko ang pagdikit ng labi nila. Lahat ay nagsigawan. They are giggling while clapping their hands.

"Ito pala 'yung sinasabi ng matanda sis." Sabi ko kay Allisha na katabi ko.

"Alin?"

"Bagay daw ang apelyidong Parsley sa apelyido ko. Eh ang apelyido ko pala ay Cosmus hindi pala talaga Reagan."

"Hala sis!"

"Kaya ngayon 'yung kapatid ko magiging Parsley na kasi Cosmus apelyido niya. HAHAHA." Natapos ang kasal. Nag-alisan na ang tao sa simbahan at nahuli akong lumabas.

Papalabas na sana ako ng biglang masaraduhan ng kung ano ang kabuuan ng simbahan kasabay niyon ang pagsara ng pinto at pagkamatay ng ilaw dahilan ng pagdilim ng paligid.

Nakaramdam ako ng kaba. Sa hindi inaasahan may tumugtog na gitara at may nagsimulang kumanta. Hindi ko alam kung saan 'yon nanggagaling dahil madilim sa paligid.

God gave me you show me what's real~
There's more to life with just how I feel~
And all that I'm worth is right before my eyes~
And all that I live for though I didn't know why now I do~
'cause God gave me you~

Ramdam ko ang paglapit niya sa akin at ngayon ay nakahawak na siya sa bewang ko.

"J-Jacinth hindi ako m-makahinga." Sambit ko dahilan para tumigil sa pagkanta si Jacinth.

"Bakit?"

"M-madilim Jacinth. T-takot ako sa dilim naninikip ang dibdib ko." Nanghihina na ako dahil kanina pang madilim.

"Buhayin niyo ang ilawwwww!" Sigaw ni Jacinth at mukha siyang nagpapanic.

"Wife, wife I'm sorry. Hoyy buhayin niyo ang ilaww!" Patuloy na sigaw ni Jacinth. Pero walang bumubuhay aalis sana siya para siya ang bumuhay pero maya maya ay nagbukas narin.

Bumagsak ako pero nasalo ako ni Jacinth.

"Fvck I'm sorry wife. I didn't know." At doon nagsilabasan silang lahat. Nakatingin lang sa'min. Nakalaon ay nahimasmasan ako.

"Papatayin mo ba ang asawa mo Jacinth?" Sambit ko, ngayon ay nakatayo na ako.

"I'm sorry." At yumuko siya. Damn. Cute.

"Ituloy mo na 'yong balak mo. Nabitin ako." Doon ay umangat ng tingin si Jacinth at ngumisi.

He bended his knee kasabay noon ang hiyawan nila. May dinukot siya sa kaniyang bulsa. I knew it.

My tears started to create tears when he was about to open it. Pero noong makita ko ang laman nito nawala 'yung ngiti ko.

Kwintas lang ang laman ng lalagyan. Tumayo siya at isinuot iyon sa'kin.

"Ibibigay ko dapat ito nung birthday mo." He chuckles.

Dissapointment is now evident on my face.

"Bakit ganiyan ang mukha mo?"

"Wala!" At naglakad ako palayo sa kanila.

"Wait wife HAHAHAHA." He laughs. Parang inaasar niya ako.

"Nagtampo ka agad. Eto na nga 'yung singsing."

"Heh! Bahala ka jan!" Bago paman ako makalayo ay nahawakan niya na ako.

"Bawal tumanggi. Ikakasal na tayo ulit bukas agad ha?" And there he kissed me.

Bigla nalang akong nanlambot.

He hugged me and whispers, "Hindi na ako makapaghintay wife. Wag kang mag-alala turn on lights tayo dahil takot ka sa dilim HAHAHHAA."

At doon nagtawanan sila kasabay ng pang-aasar.

Ang dami dami pang paikot ikot bago kami napunta kung nasaan kami ngayon.
Ang daming nangyari sa'min kami lang din pala sa huli.

Ang gulo lang, iisipin mo talagang ganoon ba kaliit ang  mundo para magpaikot ikot lang sa pamilya namin ang lahat?

Well, sabi nga hindi naman talaga maliit ang mundo sad'yang mapaglaro lang ang tadhana.

Ang kailangan mo lang gawin ay sumabay at lumaban.

This how our surname 'Reagan' has the important role on our love story.

DATE STARTED: NOVEMBER 26, 2019
END: DECEMBER 03, 2019