YANA's POV
Reading an unfinished story is like swimming in the mud. You can never go forward.
I skipped a page... two pages... three pages... four.. five... until I reached the ending of the story of the book I'm reading.
I feel like my heart is gonna burst out anytime and I don't know what to do. Ilang araw na mula nang mangyari iyon pero hindi pa rin mawala sa isipan ko. Why can't it just be me?
You're hopeless, Yana.
I sighed deeply before going to the shower. Hindi ko alam kung ano ba ang dapat kung gawin. Alam kong walang alam si Timothy sa nararamdaman ko, pero may karapatan naman akong masaktan, diba? I have the right to feel the pain because I love him.
Naghanda na ako para lumabas ng bahay. My parents went to Macau for business so I am left alone in the house. Hindi na muna kasi ang nanatili sa S Building dahil ayaw ko pang makita si Mara. I know for a fact that she has nothing to do with my feelings.. Kasi hindi naman niya alam... and I definitely know what she'll do if she knows... Knowing her... she's the most selfless person I've ever met... And I hate her for that. I put on my shoes and cap before going out. Gabi na, 10 pm na rin at sigurado akong hindi na masyadong marami ang mga tao ngayon. Kung meron man ay kalahati nalang siguro ng kabuuang gumagala.
I went straight to the night market nearby our subdivision. Ganito naman talaga parati. I always end up in the night market whenever I want to go out. Kakaunti nalang ang mga tao dahil na rin sa gabi na.. Dumiretso ako sa isang barbecue-han na siyang lagi kong pinupuntahan pag nagpupunta ako dito. Masarap kasi ang barbecue nila tsaka malinis rin... well.. halos lahat naman dito ay malinis dahil lagi nagchi-check ang mga nasa katungkulan.
"Magandang gabi po, Nay Esme. Yung usual ko pong order." Napangiti naman agad sa akin si Nanay Esmeraldq na siyang may-ari ng barbecue-han. Mabait si Nanay at lagi akong may libreng soft drinks dito kaya naman ay marami ang binibili ko para hindi naman siya malugi masyado. My usual order is 3 sticks of atay ng manok, 8 na isaw, 4 na pork, at isang hotdog. Tapos ay tatlong order naman ng kanin. Call me malakas kumain, I don't care. Masarap kasi talaga dito eh.
"Mabuti naman ay napasyal ka ulit, Ate Yana. Matagal-tagal ka ring di napunta." Sabi ni Sol, ang 17 years old na apo ni Nanay Esme.
"Oo nga, Yana. Akala naman ay hindi ka na babalik. Tatlong linggo ka ring hindi napadpad dito, eh." Pagsang-ayon naman ni Arjay na siyang kuya ni Sol. Arjay is already 23 and he is in his 2nd year college. Natigil kasi siya nung binagyo sila sa Mindanao noon. I think it was Bagyong Pablo. Mabuti nalang at nagpatuloy siya ngayon sa pag-aaral.
"Naging busy kasi ako sa skwelahan tapos umalis pa si Kuya." Sabi ko nalang sa kanila. Napansin kong nagkatinginan naman si Sol at Arjay tsaka natahimik. Ako naman ay nagsimula nalang kumain dahil gusto ko pang maglakwatsa pagkatapos.
I finished eating and said my goodbyes to them. Babalik din naman ako sa susunod na mga araw. Instead of going home, I decided to roam around the area more. Hanggang sa napadpad ako sa isang stall na nagbe-benta ng Korean food. Agad akobg natakam ng makita kong tteokbokki ang isa sa mga paninda dito. I saw sundae, fishcake in stick, kimbap at meron pang mga panghimagas... wow... ang dami!
"Isang tteokbokki nga po." takam na takam na talaga akong tikman 'to. I bet this is delicious.. smells spicy too!! Waahhh!! I can't wait to taste--natigil ako sa pagpapantasya sa pagkain sa harap mo ng makita ko ang pamilyar na mukha ng babaeng tindera ng stall. Nang mapansin ang pagtigil ko ay napatingin din siya sa akin... I saw recognition in her eyes and I can't help but to smile widely...
Wow... what a small world.
"A Samaniego!!" Sabi niya tsaka masayang inabot sa akin ang tteokbokki. Ako naman ay umupo na sa bakanteng espasyo sa gilid stall niya. Wow.. She's here...
