luke's zusje l.h.

5

Ik schiet wakker. Shit! Het is ijskoud, ik ril.

Het is pikkedonker en ik ben nog steeds in het park de lege wodka fles ligt naast me ik draai de dop erop en stop hem in mijn rugzak snel zoek ik mijn mobiel, half 4 snachts.

Ik zoek mn fietsensleutel maar kan hem niet vinden het is ook zo donker hier. En ik zie niks. Ik kijk weer op mijn mobieltje en zie dat ik wel 37 keer gebeld ben snel kijk ik door wie.

2 keer door Ben

3 keer door Jack

7 keer door papa

11 keer door mama

14 keer door Luke

Zal ik ze bellen? Of zal ik maar hier blijven over een paar uur is het licht dan kan ik zien waar mn sleutel is. Ik besluit te blijven en niet te bellen. Ik ga weer liggen en kijk hoe het langzaam lichter word. De rillingen lopen over mijn rug als er een windvlaag langs komt.

Als het ligt genoeg is om goed te kunnen kijken zoek ik mijn sleutel uiteindelijk vind ik hem onder het bankje tussen wat bladeren. Het word duidelijk herfst.

Ik merk dat ik echt enorme honger heb, dat is helemaal niet gek aangezien ik een hele dag niks heb gegeten en de dag ervoor ookal geen avondeten had.

Snel kijk ik in mn tas en zie dat ik mijn portemonnee mee heb Yess denk ik en ik pak mijn fiets en fiets richting de supermarkt. Ik koop 2 croissantjes en een krentenbol. Ik heb er precies genoeg geld voor.

Mensen kijken me een beetje vreemd aan maar dat kan ik me voorstellen ik zie er namelijk niet uit er zit zand overal op mn kleding en jas zelfs een beetje in mijn haar.

Ik ga op een bankje op het plein voor de supermarkt zitten en eet mn broodjes op. Als ik klaar ben merk ik dat mensen foto's van me maken. Shit natuurlijk ze kennen me.

Ohnee, wat een drama word dit weer. Ik sta vast al overal op twitter, misschien hebben mensen mijn broers en ouders wel getwitterd waar ik ben, pff ik heb echt geen zin meer om op te staan en naar huis te gaan dus ik blijf gewoon zitten, een staar lekker terug.

Ik kijk rond over het plein en loer naar alle mensen. Totdat er opeens een bekend hoofd verschijnt, Luke. Hij kijkt het plein rond en dan ziet hij me, zijn ogen worden groot zie ik er zo slecht uit? Hij komt snel naar me toe,

"waar was je? wat is er gebeurt?"

"Nergens, niks"

"Jaja, kom we gaan naar huis, we praten daar wel verder.Ik heb band repetitie voor jou afgezegt ze wouden helpen met zoeken maar dan trokken we echt teveel aandacht van de media"

"Ik haat al deze aandacht" mompelde ik

"Ik weet bijna zeker dat je in de krant staat morgen"

Als luke niet beroemd was, had niemand zich iets van me aangetrokken bedacht ik me.