Βαριά ανάσα. Δύσκολη αναπνοή. Σχεδόν ανέφικτη. Αποπνικτική ατμόσφαιρα. Τρεμάμενα πόδια, έτοιμα να με εγκαταλείψουν.
Μακάρι να το έκαναν...
«Στεφάν;» κατάφερα να πω με μεγάλη δυσκολία . «Τι στο καλό κανείς εδώ;» προσπαθούσα παρά πολύ να μη ξεσπάσω σε κλάματα.
Έπρεπε να δείξω δυνατή. Θυμήσου τα λόγια σου Έρρικα...ψυχρή, αδιάφορη.
Έτριψε το σβέρκο του κάπως, αγχωμένος ;
«Δε...δε ξέρω.» παραδέχθηκε μπερδεμένος ακόμη και ο ίδιος.
«Τι εννοείς;» ρώτησα εκνευρισμένη.
«Δε ξέρω γιατί ήρθα και τι να σου πω.»
Μου έκανε πλάκα; Ήρθε εδώ για να μου πει αυτό; Διατάραξε την μου ηρεμία μόνο και μόνο για να μου πει ότι δεν ήξερε καν γιατί ειχε έρθει ως εδώ;
«Άστο, ξέρω εγώ.» είπα σίγουρη για τα επόμενα μου λόγια.
Με κοίταξε με σηκωμένο το φρύδι.
«Βαρέθηκες την άλλη που ήσουν και είπες να έρθεις να παίξεις και μαζί μου. Και με τα δικά μου συναισθήματα. Σωστά;» είπα εξαγριωμένη προσπαθώντας να κρύψω τα δάκρυα μου.
Με κοίταξε άφωνος .
«Όχι, δεν είναι έτσι...δηλαδή ναι ημουνα με κάποια άλλη, αλλά όταν ακ-»
«Άστο Στεφάν. Ας μη το κουράζουμε άλλο, ξέρεις πολύ καλά ο ίδιος, ότι δεν ισχύει ότι και να μου πεις. Και βασικά ξέρεις κάτι; Χαίρομαι που έγιναν έτσι τα πράγματα, γιατί όλο αυτό τον καιρό, δεν ξέρω γιατί αλλά ήλπιζα ότι θα νοιαζοσουν για μένα...έστω και λίγο! Όλα αυτά που έχουμε περάσει! Αλλά είμαι τόσο ευγνώμων που έμαθα ότι όσα μου έχεις πει είναι αλήθεια! Ότι όντως αυτό που έχουμε εμείς, ότι σκατα και αν είναι αυτό...είναι για την πλάκα.» ξεστόμισα και χωρίς να το ελέγχω, δάκρυα άρχισαν να κυλάνε στα μάγουλα μου.
Τέλεια. Ξανά έκλαιγα μπροστά του.
«Έρρικα γαμωτο! Δεν καταλαβαίνεις! Αν παθαινες κάτι δεν ξέρω τι θα έκανα...»
«Μόνο αυτό έχεις να πεις;» τον κοίταξα απογοητευμένη.
«Δε ξέρω τι θες να σου πω γαμωτο! Εγώ έτσι είμαι! Δεν είμαι σαν τους άλλους φιλαράκους σου που σου φέρονται γλυκά και ωραία! Αυτά κάνω και δε θα αλλάξω για μια κοπέλα! Ήξερες πολύ καλά ποιος ήμουνα όταν μπλέχτηκες μαζί μου.» είπε εξίσου εκνευρισμένος .
«Ωραία! Αυτος είσαι και μην αλλάξεις! Μείνε ακριβώς έτσι όπως είσαι και πήγαινε πηδά οποία βρεις μπροστά σου! Γιατί αν νομίζεις ότι εγώ θα τρέχω από πίσω σου κανείς τεράστιο λάθος! Δεν σου ανήκω, γαμωτο! Δεν μπορώ να κάνω όλα αυτά μαζί σου και να μου φέρεσαι σαν σκατα μετά!»
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Μπερδεμενα Λογια
Romance«Μπες μέσα .» ακούστηκε η γνώριμη, βαριά φωνή του από πίσω μου. Προχώρησα πιο γρήγορα χαμένη. Γρήγορες, κοφτές ανάσες. Τρεμάμενα πόδια. «Είπα μπες μέσα .» γρύλισε και κοπάνησε το καπό του αυτοκινήτου με δύναμη. Δεν είχα άλλη επιλογή, σωστά;
