Τα βλεφαρα μου βαρυα, οσο αγκομαχουσα να τα ανοιξω με οσες δυναμεις ειχα. Καιρο ειχα να κοιμηθω τοσο καλα, τοσο γαληνια.
Κοιταξα το δωματιο γυρω μου με μισοκλειστα ματια, προσπαθοντας να περιεργαστω τον χωρο.
Για μισο λεπτακι...που βρισκομουνα...; Εικονες απο χτες το βραδυ αρχισαν να ερχονται στο μυαλο μου.
Το θεαμα διπλα μου ομως, με εκανε να ανοιξω τα βλεφαρα μου αποτομα και να χοροπηδησω απτη χαρα μου οπως δεν εχω ξαναχοροπηδησει ποτε.
Τα μαλλια του ηταν μπλεγμενα και ακαταστατα ακουμπωντας το μαξιλαρι με τον πιο ομορφο τροπο. Τα ματια του κλειστα, κρυβοντας μου ετσι, την θεα του πανεμορφου αυτου πρασινου χρωματος.
Τα χειλη του απαλα, αποζητοντας την προσοχη μου. Ερρικα, μα τι παει λαθος; Ειναι πρωι!
Δε μπορουσα να το πιστεψω. Μηπως ονειρευομουν; Ηταν καποιο αστειο; Κοιμηθηκε μαζι μου! Ο Στεφαν Γουοκερ κοιμηθηκε μαζι μου!
Η βασικα, κοιμηθηκε διπλα μου. Ο Στεφαν Γουοκερ κοιμηθηκε διπλα μου. Ναι, αυτο ακουγεται καλυτερο.
Οπως και να ακουγοταν παντως, ηταν αληθινο, μπροστα στα ματια μου! Μηπως να βγαζα καμια φωτογραφια για να με πιστεψει ο κοσμος;
Χμ, μπα...πολυ κριπι. Ακομη και για μενα.
Ξαφνικα, ενιωσα το σωμα του να κουνιεται ελαφρα κατω απτα σκεπασματα. Μπραβο ηλιθια τον ξυπνησες.
"Καλημερα." ειπε ανοιγοντας απαλα τα ματια του, με την πιο βαρυα και χαμηλη φωνη που εχω ακουσει.
Ενα μεγαλο χαμογελο σχηματιστικε στο προσωπο μου. "Καλημερα." ειπα χαμογελαστα.
Σηκωθηκε σιγανα καθιστος, μεχρι που κατι αλλαξε στο προσωπο του. Καπως ξαφνιαστηκε...;
Αποτομα σηκωθηκε απτο κρεβατι και εβαλε τη μλουζα του βιαστικα.
Δε καταλαβα τι μολις εγινε; Μια χαρα δεν ειμασταν πριν λιγο;
"Θα κοιμομουνα στο πατωμα, αλλα γυρισα αργα και ειμουν πτωμα οποτε...ναι, αλλιως δε κοιμαμαι με οποιον ναναι. Ποτε."
"Ενταξει. Αν ηταν τοσο προβλημα απλα μη κοιμοσουν εδω! Η βασικα απλα δεν επρεπε καν να ερθω εδω...επρεπε να παω οπου ηθελα!" ειπα ενω εβαζα τα χθεσινα μου ρουχα.
"Επρεπε." ειπε κοφτα.
"Α, ναι;"
"Ναι. Δεν ξερω τι σκεφτομουνα και σε εφερα εδω. "
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Μπερδεμενα Λογια
Romance«Μπες μέσα .» ακούστηκε η γνώριμη, βαριά φωνή του από πίσω μου. Προχώρησα πιο γρήγορα χαμένη. Γρήγορες, κοφτές ανάσες. Τρεμάμενα πόδια. «Είπα μπες μέσα .» γρύλισε και κοπάνησε το καπό του αυτοκινήτου με δύναμη. Δεν είχα άλλη επιλογή, σωστά;
