Ήμουν ετοιμη. Περιμενα για αυτο ολη μου τη ζωη. Μου δινοταν η ευκαιρια ετσι απλα, και δεν ειχα σκοπο να την αφησω ετσι να περασει.
Ναι, σιγουρα, ηταν επικυνδινο, αλλα ημουν τοσο γαμημενα ετοιμη. Ολες αυτες οι ωρες που είχα αφιερωσει προετοιμαζοντας , επιτελους θα χρησιμευαν.
Σημερα τα χρωματα ηταν μαυρο και μωβ. Αλλαξα γρηγορα και φορεσα ενα μαυρο τζιν, με ενα μοβ τοπακι απο πανω. Φορεσα το γνωστο λεδερ τζακετ μου και αφησα τα μαλλια μου σε κοτσιδα. Εβγαλα τα σκουλαρικια που φορουσα και φορεσα τα μαυρα βανς μου.
Πλησιασα το κρεβατι μου και πηρα το οπλο μου, τοποθετοντας το στη πλατη του τζακετ μου. Βιαστικα, κατεβηκα κατω και συναντησα τη μητερα μου.
"Ετοιμη;" με ρωτησε ανησυχα.
"Ναι." ειπα με σιγουρια και φάνηκε να ανακουφιστηκε.
Μου έδειξε ποια ήταν η διεύθυνση και την έγραψα στο χέρι μου για να μην την ξεχάσω.
"Μην ανησυχεις, θα γυρισω." τη σιγουρεψα και την αγκαλιασα.
Πλησιασα τη πορτα και την ανοιξα. Την κοιταξα μια τελευταια φορα, πριν βγω εξω και κλεισω τη πορτα.
Πηγα στο μαυρο μου αμάξι και μπηκα μεσα. Λοιπον, Ερρικα. Τωρα οι κινησεις σου πρεπει να ειναι πολυ προσεκτικες. Παρα πολυ προσεκτικες. Ενα λαθος και...και δε ξερω και εγω τι θα γινει.
Κοιταξα τη διευθυνση αλλη μια φορα.
53 Τρικολη. Την εψαξα στο κινητο μου και βρηκα τις οδηγιες.
Εβαλα μπρος το αυτοκινητο μου και χαμενη στις σκεψεις μου αρχισα να οδηγαω προς τη διευθυνση αυτη.
Κατι στραβα να πηγαινε και μπορει να...να παθαινα κατι. Η μπορει τελικα να μη καταφερνα να παρω το στικακι. Εννοω πως στο καλο θα το κανω αυτο...;
Εκνευρίστηκα με τον εαυτό μου που με υποτιμούσα. Τόσες προσομοιώσεις και δεν είχα μάθει τίποτα ακόμη; Ήξερα ακριβώς τι έπρεπε να κάνω.
Επρεπε να προσεξω το καθε μου βημα, τη καθε μου κινηση, τη καθε τρεμαμενη ανασα που αφηνα...
Απο τις σκεψεις μου με διεκοψε ενας ηχος. Μπερδεμενη συνειδητοποίησα πως ηταν το κινητο μου, που ελεγε πως πολυ κοντα μου βρισκοταν ο στοχος μου.
Παρκαρα το αυτοκινητο μου καπως κοντα για να φυγω γρηγορα. Πηρα μια βαθιά ανασα. Αυτο ηταν. Θα το εκανα οντως.
Πηρα το κινητο μου μαζι, αφου το έβαλα στη σιγαση και με γρηγορα βηματα κατευθυνθηκα προς τη διευθυνση.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Μπερδεμενα Λογια
Romance«Μπες μέσα .» ακούστηκε η γνώριμη, βαριά φωνή του από πίσω μου. Προχώρησα πιο γρήγορα χαμένη. Γρήγορες, κοφτές ανάσες. Τρεμάμενα πόδια. «Είπα μπες μέσα .» γρύλισε και κοπάνησε το καπό του αυτοκινήτου με δύναμη. Δεν είχα άλλη επιλογή, σωστά;
