His Greatest Battle In Life {Completed}

Chapter 25

Leonard Chester

Kasalukuyan akong nakahiga dito sa kama at nakatingin lamang sa litrato naming nasa kisame. Pinagawa ko iyon nung last month pa.

'Love... paano kung hindi tayo matuloy sa simbahan?' tanong ni Cole. Natahimik ako sa tanong niya at napa hinga ng malalim.

'I dont know....' tanging lumabas sa bibig ko. I don't really know what will happen if in case we are not going to marry each other.

'You know.... I always pray that you will be my first and last boyfriend. Lagi kong hinihiling na sana ikaw yung taong papakasalan at makakasama ko sa buhay. Ikaw yung lalaking mamahalin ko hanggang sa huling hininga ko. Pero alam ko na.... lahat nagbabago. Lahat may pagsubok na kailangang lampasan para marating mo yung hinihiling mo sa buhay. At hinihiling ko na sana hwag tayong sumuko at laging magtiwala sa isat isa. Ikaw yung buhay ko Leon at mahal na mahal kita.' sabi niya habang naka akbay sa akin.

'Hindi ko maipapangako ang nais mo kundi susubukan at gagawin ko. Hindi ako bibitaw hanggang humihinga pa ako. Sisiguraduhin kong magiging masaya ka sa kabila ng mga mangyayari. Hindi mo man ako makasama, ang mahalaga masaya kang mamumuhay dito sa mundong ibabaw. Mahal na mahal kita Cole.
You will always be the love of my life.'
sabi ko.

'what do you mean?" takang tanong niya. Binigyan ko na lamang siya ng isang matamis na ngiti at hinalikan siya sa labi.

I remember our conversation last two weeks. I close my eyes as I breath peacefully. My mind is blank at this moment. Hindi ako makapag isip ng maayos lalo na't may tampuhan pa sa aming mag kasintahan.

Napatingin ako sa pinto ng biglang bumukas iyon. Nakita ko si Cole na nakatayo at seryosong nakatingin sa akin. Napabuga ako ng malalim at bumangon. Hindi ko alam pero tumayo ako at nilagpasan ko na lamang siya. Ngayon ko lang napag tanto na.... hindi ko pa pala alam kung sigurado na yung desicion ko. Masyado kong minadali ang oras.

Bumaba na ako sa hagdan at dumeretso sa kusina. Naabutan ko ang barkada na nagtatawanan habang kumakain. Naupo ako sa tabi ni Josh na nakikipagtawanan rin. Nagsandok ako ng kanin at ulam na menudo. Hmm... masarap to panigurado. Tahimik lang akong kumain at hindi sila pinansin. Unti-unti namang tumahimik ang paligid kaya napatingin ako sa gang. Seryoso silang nakatingin sa akin na tinaasan ko lang ng kilay.

"Hindi pa rin kayo bati?" tanong ni Mark. Tumango nalamang ako at nag patuloy na sa pagkain. Napatingin ako sa harapan ko ng maramdaman kong may umupo doon. Si Cole. Nakatingin siya sa akin at bakas ang guiltness sa mata niya. Huminga ako ng malalim at kahit hindi ko pa nakakalahati ang pagkain ko ay tumayo na ako at walang pasabing tumayo at lumabas. Dumeretso ako sa garden at umupo sa swing. Nakatingala ako sa langit na punong puno ng mga bituin na kahit kailan, hindi mo mabibilang.

Freya Nicole

Tinawag ko na ang gang na nasa sala pagkahanda ko ng pagkain. Hindi ko nakita si Leon doon at alam kong nasa kwarto siya.

"Tawagin ko lang si Leon." sabi ko at tumaas na. Napabuga ako ng malalim dahil naiinis pa rin ako sakanya. Akala ba niya hindi ko napapnsin na peke lang yung mga matatamis niyang ngiti pag dating sa usapang operasyon. Nakakinis kasi sinasarili niya lang yung sakit na nararamdan niya. Gusto niya siya lang ang makakaramdam nung kalungkutan na iyon. Napaka selfish niya. Andito naman ako para samahan at bigyan siya ng lakas ng loob.