Claimed -ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ-

Απουσία, η ανώτερη μορφή παρουσίας.

Παράφρων δεν είναι αυτός που έχει χάσει τα λογικά του. Παράφρων είναι αυτός που τα έχει χάσει όλα και διατηρεί τα λογικά του.

G. K. Chesterton

Μια μέρα θα ξημερώσει και δεν θα με αναγνωρίσω όταν με δω στον καθρέφτη.
Θα είναι το πρόσωπο μου αλλιώς ,τα μαλλιά μου θα έχουν ξάφνου άλλη υφή. Τα χείλη μου θα είναι ένα χρώμα περίεργο . Ολα θα μοιαζουν ιδια μα τιποτα δεν θα ειναι πλεον γνωριμο.

Κατι θα μου λειπει.

Την φοβαμαι αυτη την μερα,την δεομαι,ξερω οτι ερχεται ,μα το αγνοω.

Ειναι σαν τον ηλιο,την βλεπω και με κλειστα ματια.

Εχω το προσωπο στραμμενο στον ουρανο και τα ματια ερμητικα κλειστα αρνουμενη να δω την αληθεια.

Το χωμα ειναι βρεγμενο διχως να βρεχει,τα μαλλια μου ανεμιζουν διχως να εχει αερα.Κρυωνω και ταυτοχρονα με πιανει δυσπνοια απο την ζεστη.

Ο ουρανος εχει πλεον συννεφα.Ο ηλιος φευγει.

Ανοιγω τα ματια διστακτικα μονο και μονο για να δω οτι ειμαι μονη.

Κοιταζω γυρω μου,το χωμα ειναι υγρο ακομα,ειναι ομως και κατακοκκινο,

το χωμα ειναι βαμμενο με αιμα.

Τα μαλλια που ανεμιζουν στο προσωπο μου δεν ειναι δικα μου,αλλα το κρεμασμενου αναποδα κατω απο το δεντρο που στεκομαι.

Κρυωνω γιατι το οξυγονο μου χανεται,και ζεσταινομαι γιατι η θηλια σφιγγει σιγα σιγα.

Το δακρυ μου πεφτει στο χωμα,και βλεπω παλι το σκουρο καφε.

Ο ηλιος βγαινει για δευτερολεπτα και το σκοινι σφιγγει κι αλλο.

Παιρνω μια κοφτη ανασα.
Η μερα που φοβομουν ξημερωσε.

Eric

Ηταν τρομακτικο το θεαμα.
Ο Ιασονας να σπαει οτι βρισκοταν πανω στο γραφειο του,να απειλει θεους και δαιμονες,να βριζει και να φωναζει.
Ο Carter με μανια σχεδον επαιζε ξανα και ξανα το βιντεο στο κινητο του προσπαθωντας να βρει το οποιοδηποτε στοιχειο.

''ΟΛΟΙ ΕΞΩ !ΟΛΟΙ ΕΞΩ ΤΩΡΑ''μανιασμενα σχεδον μας διεταξε και δεν περιμεναμε να το ξαναπει.

Με το που εκλεισε η πορτα ενας δυνατος κροτος ακουστηκε και γυαλια να σπανε.Kοιταχτηκαμε με τον Carter