PART-37: အျပံဳးတုေတြ

Start from the beginning
                                    

*သခင္ေလးရယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးပဲ ဟင့္*
က်န္း ပါးစပ္ကေတာ့ထုတ္မေျပာျဖစ္ပါ။
(အရိပ္အကဲကိုမသိတဲ့ ဦးေလးက်န္းအတြက္မ်က္ရည္အလွဴခံသည္)

က်န္း လဲကုတင္ေပၚတင္ပါးလြဲထိုင္ကာ ေဝ့ရင္းကိုစမ္းၾကည့္ေတာ့ ကိုယ္ေတြပူေနတဲ့ေဝ့ရင္း။
က်န္းအေျခအေနကိုရိပ္စားမိတာမို႔ ေဝ့ရင္းရဲ႕လက္ေကာက္ဝတ္ေသြးေၾကာေလးကိုစမ္းလိုက္သည္။

ဟင္....
က်န္း ပ်က္သြားတဲ့မ်က္ႏွာကိုမသိမသာ ုျပန္ထိန္းလိုက္တယ္...

"သခင္ေလး သိပ္မစိုးရိမ္ပါနဲ႔...႐ိုး႐ိုးကိုယ္ပူတာပါ

ကၽြန္ေတာ္ေဆးစပ္ၿပီးတာနဲ႔လာပို႔လိုက္မယ္....
ေဆးတစ္ခြက္ေလာက္ဝင္ၿပီးတာနဲ႔ သခင္ေလးေဝ့ သက္သာသြားမွာပါ"

ေျပာေျပာဆိုဆို က်န္း အခန္းထဲက အလ်င္အျမန္ထြက္လာကာ ေအာက္ထပ္ကိုေျပးဆင္းခဲ့မိသည္။ ၿပီးေတာ့ဟန္မျပတ္ မိမိအခန္းထဲဝင္ကာ တံခါးဆြဲပိတ္လိုက္သည္။

ၿပီးေတာ့....ၿပီးေတာ့ပိတ္လိုက္တဲ့တံခါးဝနားမွာပဲၿပိဳလဲသြားတဲ့ က်န္း ရဲ႕ေျခအစံု.....

ေခါင္းငံု႔ထားရင္း လက္ခံုေပၚေပါက္ေပါက္က်လာတဲ့ မ်က္ရည္စက္ေတြ.....

ရင္ဘတ္နဲ႔မမွ်ေအာင္စူးနင့္ေနတဲ့ခံစားခ်က္....

ဟင့္အင္း....ဒါကိုက်န္းလက္မခံႏိုင္ဘူး....

ဘာေတြပဲေပးဆပ္ရ...ေပးဆပ္ရ က်န္းဘဝမွာအေရးႀကီးဆံုးက သခင္ေလးပဲ....

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘဝနဲ႔ကံၾကမၼာေတြကို က်န္း ဘယ္တုန္းကမွအဆံုးအျဖတ္မေပးခ်င္ခဲ့ဘူး။

ဒါေပမယ့္ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ က်န္း ကိုကံၾကမၼာက မ်က္ႏွာသာမေပးေတာ့ဘူးနဲ႔တူပါတယ္။

ဘဝမွာ႐ွိဳက္ႀကီးတငင္ငိုမိတာ ဒါ က်န္း အတြက္ပထမဆံုးပဲ....

အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ ကေလးတစ္ေယာက္လို ငိုႀကီးခ်က္မငိုၿပီးမွ မ်က္ရည္ေတြသုတ္ရင္း အျပံဳးတုတစ္ခုခ်ိတ္ဆြဲကာ က်န္း အခန္းထဲကျပန္ထြက္လာခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ခပ္ေအးေအးပဲ ေဆးႀကိဳတယ္။

"သခင္ေလး....သခင္ေလးေဝ့အတြက္ေဆးရပါၿပီ"

"ဝင္လာခဲ့ပါဦးေလးက်န္း..."

My Missing JigsawsPuzzle Piece(ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ေသာကိုယ့္ဘဝရဲ႕အစိတ္အပိုင္း-Complete)Where stories live. Discover now