My Missing JigsawsPuzzle Piece(ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ေသာကိုယ့္ဘဝရဲ႕အစိတ္အပိုင္း-Complete)

PART-14: အမုန္း

လမ္းေဘးဓါတ္တိုင္ကျဖာက်ေနတဲ့ ဝါက်င့္က်င့္မီးေရာင္ေအာက္ ကားလမ္းမတေလ်ာက္မွာ ဆိုင္ကယ္အနီတစီး တရိပ္ရိပ္ေျပးေနသည္။

ဆိုင္ကယ္ေပၚမွာေတာ့ အနက္ေရာင္ဝတ္စံုျပည့္နဲ႔လူတစ္ဦးရယ္...ေခါင္းမွာပတ္တီးအေဖြးသားနဲ႔အသားျဖဴေလ်ာ့ေလ်ာ့ေကာင္ေလးတေယာက္ရယ္....

ဟုတ္တယ္...အဲတာ Black King နဲ႔ Yibo.

Black King ေျပာလာတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ဆန္ဆန္ ႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္စကားလံုးေတြကို yibo သူခုထိမယံုေသးဘူး။

ဒါေပမယ့္ မယံုရေအာင္လဲ သူ႔အာရံုမွာျမင္ခဲ့ရတာေတြက အိပ္မက္မဟုတ္ဘူး။ သူနာက်င္ခံစားေနရတာေတြကလဲ အတုမဟုတ္ဘူူး။
သူ ဝမ္းနည္းျခင္းေတြ၊ တုန္လႈပ္ျခင္းေတြ၊ လူတေယာက္ကိုႏွစ္ႏွစ္ကာကာခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႔ အဲဒီလူကိုပဲအူလွိုက္သည္းလွိုက္မုန္းတီးျခင္းေတြ
အဲလိုအကုန္ေရာပြမ္းေနတဲ့ ခံစားခ်က္ကို သူခံႏိုင္ရည္မရွိဘူး....

**ငါ့ ေနရာမွာဆိုရင္ေရာ မင္းတို႔ေတြဘာလုပ္ၾကမလဲ...

ငါ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ငါ့မိဘေတြ၊ ေပ်ာ္ရႊင္စရာမိသားစုမရွိဘဲ တေယာက္တည္းအထီးက်န္ႀကီးျပင္းခဲ့ရတာေတြ၊ ေနမေကာင္းလို႔ ေဆးရံုတက္ရရင္ေတာင္ ေဆးရံုမွာလာၾကည့္ေပးမဲ့သူမရွိတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ....
အကုန္လံုး...
အဲတာေတြအကုန္လံုးက....
ငါသိပ္ခ်စ္ရတဲ့သူက ေပးတဲ့လက္ေဆာင္တဲ့လား???
ဘယ္လို အင္အားမ်ိဳးနဲ႔ ငါယုံၾကည္ေပးရမလဲ??
ဘယ္လိုအင္အားမ်ိဳးနဲ႔ငါလက္ခံေပးရမလဲ??

ငါဘယ္လိုဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ရမွာလဲ??

ငါဘယ္လိုပဲဆံုးျဖတ္ ဆံုးျဖတ္ မင္းဟာက ဆုပ္လဲဆူး စားလဲ႐ူးပါပဲ Wang Yibo ရယ္...**

Black King ရဲ႕ဆိုင္ကယ္ေနာက္မွာလိုက္ပါလာရင္း Yibo တေယာက္ ဘယ္သူဘယ္ဝွာမွ မျမည္တဲ့သူေတြကို ေမးခြန္းထုတ္ရင္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္စကားေျပာေနမိသည္။

အနည္းဆံုးေတာ့ ေပ်ာက္ဆံုးေနတယ္လို႔ထင္ရတဲ့ သူ႔မွတ္ဉာဏ္ကိုေတာ့ ျပန္ရခ်င္ေသးတယ္ေလ...
ဒါမွ သူေရွ႕ဆက္ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ ကြဲကြဲျပားျပားသိရမွာေပါ့....

တေပါက္ေပါက္က်လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကို ဒါဏ္ရာဗရဗြလက္ေတြနဲ႔သုတ္ရင္း သူ နက္ေမွာင္ေနတဲ့ေကာင္းကင္ႀကီးကို ေမာ့ၾကည့္မိတယ္...
မ်က္ရည္ေတြမ်ား ျပန္ဝင္သြားမလားဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔....