PART-15: ေနာင္တတို႔ရဲ႕အလြန္

5.1K 466 15
                                    

ၿမိဳ႕ျပင္ခပ္လွမ္းလွမ္းတေနရာ အိမ္ေျခကင္းမဲ့တဲ့ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ခပ္ေဟာင္းေဟာင္းရဲတိုက္အိုႀကီးလို အိမ္ႀကီးတစ္လံုးရွိတယ္....
အရွိန္ပါပါေမာင္းလာတဲ့ ကားေလးကအဲဒီအိမ္ႀကီးရွိတဲ့ျခံဝင္းထဲဝင္သြားၿပီးထိုးရပ္လိုက္တယ္

"သခင္ေလး ဆင္းပါ"

အိမ္ႀကီးကို Yibo ရင္းႏွီးစြာျမင္ဖူးေနသလို။ ဦးေႏွာက္ထဲ ႏွလံုးသားထဲ ဟာလာဟင္းလင္းျဖစ္ေနတဲ့ Yibo ဟာ အ႐ူးတေယာက္လိုပဲ....
ငိုရမယ္မွန္းလဲမသိဘူူး.....
ရယ္ရမယ္မွန္းလဲမသိဘူး....
လက္ေတြ႕ဘဝနဲ႔အျဖစ္အပ်က္ေတြကို မဟုတ္ဘူးလို႔ သိစိတ္ကအတင္းျငင္းဆန္ေနတဲ့ အေျခအေန....

Yibo ဦးေလးက်န္း ေျပာတာေတြပဲလိုက္လုပ္ေနခဲ့မိတယ္။ ခုခ်ိန္မွာ သူ႔ဦးေႏွာက္ကအလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘူးေလ။
မတ္တပ္ရပ္ လႈပ္ရွားေနေပမယ့္ အသိစိတ္ေပ်ာက္ေနတယ္။

ဦးေလးက်န္းက Yibo ကိုၾကည့္ၿပီး မ်က္ႏွာလႊဲကာ တဖက္လွည့္သြားတယ္....ၿပီးေတာ့ မ်က္ႏွာကိုလက္ေတြနဲ႔ပြတ္ေနတယ္။

ၿပီးေတာ့ Yibo ကိုထိုင္ေစၿပီး လက္ဖဝါးက ဓါးဒါဏ္ရာကိုေဆးလာထည့္ေပးတယ္....

Yibo သူ႔လက္ကတစက္စက္က်ေနတဲ့ေသြးေတြကို ငံု႔ၾကည့္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြကတင္းတင္းေစ့လ်က္ တုန္ယင္စြာျပံဳးရင္း ေမးလိုက္တယ္

"ေဝ့ရင္း ေသၿပီလား"

ထိန္းထားေပမယ့္ ရင္ထဲက႐ွိဳက္သံကထြက္က်လာတယ္။

"သခင္ေလးရယ္....သခင္ေလးပင္ပန္းလွပါၿပီ....ငိုခ်လိုက္ပါ.....ငိုခ်လိုက္ပါ"

"ငိုရမယ္.....ကၽြန္ေတာ္ငိုလို႔မရဘူး.....မ်က္ရည္လည္းက်မလာဘူး ဦးေလးက်န္း....." အသံေတြကေတာ့ တုန္ထြက္ေနတယ္။

"ေဝ့ရင္းကို ကၽြန္ေတာ္လူလႊတ္ၿပီး ျပန္ရွာခိုင္းထားပါတယ္...."

"ရွာခိုင္းလို႔ေရာ သူျပန္လာနိ္ုင္ဦးမွာမို႔လို႔လား"

"သခင္ေလးရယ္....." ဦးေလးက်န္းမ်က္ရည္ေတြကိုဟန္ေဆာင္ထိန္းမထားႏိုင္ခဲ့ေတာ့ပါဘူး။

"ဦးေလးက်န္း....ကၽြန္ေတာ့ကို ဘာေျပာစရာရွိလဲ"

"ေတာင္းပန္ပါတယ္ သခင္ေလး.... အားလံုးအတြက္ကၽြန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္....
သခင္ေလးကိုအျပည့္အဝ မကာကြယ္ေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ေတာင္းပန္ပါတယ္"

My Missing JigsawsPuzzle Piece(ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ေသာကိုယ့္ဘဝရဲ႕အစိတ္အပိုင္း-Complete)Where stories live. Discover now