დილით იუნგის ნარეკმა გამაღვიძა
-ჰო
-გეძინა?
-რავი არა დილის ცხრა საათზე რატო უნდა მეძინოს?
-სად შევხვდეთ დღეს?
-(*****) ამ კაფეში
-ოქეი მხოლოდ მე და შენ.
-და ბემი?
-არ წამოვა დეპრესია აქვს და მარტო ყოფნა უნდა.
-კარგი მაშინ სადღაც ორისკენ შევხვდეთ
-კარგი.
ყურმილი დავკიდე და ძილი განვაგრძე
თე:ვინ იყო?
-იუნგი
-რა უნდოდა?
-ადგილის გაგება სადაც უნდა შევხვდეთ
-ააა, რომელი საათია?
-9:12
-წავუძიონთ კიდე?
-არა გადავიფიქრე, ავდგები, უნდა გავემზადო სახლში წავიდე ჯიმინს დავხედო.
-კაი მეც ავდგები რა აზრი აქვს ძილს.
-რა გაგიკეთო ყავა თუ ჩაი?
-კოფე
თეჰიონს "კოფე" გავუმზადე და სახლში წავედი სამარისებრი სიჩუმე იდგა(როგორც ყოველთვის) და სიცოცხლის წყაროს ნატამალიც კი არ იყო, ოთახში ავედი და გამოვიცვალე და ჯიმინთან შესვლა გავრისკე ლოგინზე ეგდო და სევდიან მუსიკებს უსმენდა მთელ ოთახში სალფეტკები ეყარა
-გძინავს?
-...
-ჯიმინ!
-რა გინდა??
-შენი კარგად ყოფნა! იქნებ ეხალა აქ არ ეგდო და ბემის სახლის კარების წინ უნდა იჯდე და მანამდე ელოდო სანამ მეზობლები ჰაჩიკოს არ შეგარქმევენ!
-სასაცილოდ გაქ საქმე?
-რავი როცა ვხედავ რო ესეთი უნიათო ხარ მეცინება, მე უნდა გასწავლიდე გოგოს გულის მოგებას?
-შემეშვი!
-იუნგი უნდა ვანხო, შენ მანამდე მოწესრიგდი და დალაგდი თორე მეშინია რო გიყურებ.
-რაზე უნდა შეხვდე?
-იი რავი ერთი წელი ხო არ მინახია შემთხვევით?
-მომიკითხე!
-თუ წამომყვა მოვიყვან და ისიც დაგელაპრაკება!
-წადი რა თუ მიდიხარ!
ოთახიდან გამოვედი და ქვევით თეჰიონი დამხვდა
მე:ეე შენ სახლში არ დაგტოვე?
-ხომ იცი რო იუნგისთან მარტი არ გაგიშვებ!
-მანიაკი კი არაა!
-შენი ყოფილი ქრაშია, მეც მოვდივარ!
-ღმერთოო.
-ჰა გავდივართ? პირველია უკვე!
სახლიდან გამოვედით და დანიშნულ ადგილას მივდივართ იუნგი უკვე იქ იყო მასთან მივდივარ ვკოცნი და მის წინ ვჯდები
იუნგი:როგორ ხარ?
მე:კარგად შენ?
-რავი ბემის დეპრესიიდან გადამკიდე არც ისე კარგად.
-ხომ ძნელია.
თეჰიონმა ბოდიში მოიხადა და საჭირო ოთახში გავიდა
-ეს რატომ მოიყვანე??
-ეჭვიანობს!
-სერიოზულად?! რაზე?
-შენზე, რა ვუყო ბოთეა და მარტო არ გამომიშვებდა გული რო მიგიბრუნდესო
იუნგიმ შუბლზე ხელი შემოირტყა.
-და იქნებ რაზე მინდა რო დაგელაპარაკო?
-მასთან დასამალი არაფერი მაქ ამიტომ.
-კარგი
თეჰიონიც დაბრუნდა
თე:ჰა რას შეუკვეთავთ?
იუნგი: იხდი?
-კი
იუნგი:მე ესპრესო მინდა.
მე:პიტნის ჩაი.
ოფიციანტიც მოგვიახლოვდა
-რას ინებებთ?
-2პიტნის ჩაი და ერთი ესპრესო
-კარგით
იუნგი:რა ვუყოთ ან ბემის ან ჯიმინს?
მე: უნდა შევარიგოთ მარა ჯიმინმა ისეთი ჩათლახობა ჩაიდინა რომ არ ღირს ამის გაკეთება!
თე;სანა შენც იცი რო ძალინ უყვართ ერთმანეთი.
-მეც ძალიან მიყვარხარ მარა ლისას რო ზედმეტად გახედო ეგრევე დაგშორდები
იუნგი; ეს რატო შეგიყვარდა ძმაო ?
უთხრა იუნგიმ თეჰიონს ძალიან დაინტერესებული სახით.
-ჩემნაირია
-კერძოდ?
-ცოტა აკლია.
მე და თეჰიონს სიცილი აგვიტყდა
იუნგი:ღმერთო,მოკლედ ბემის ჯიმინის დანახვა არ უნდა.
მე:ჯიმინი კიდე ოთახშია ჩაკეტილი მოწყენილ მუსიკებს უსმენს და გლოვობს.
მე:უნდა შევარიგოდ რამენაირად.
თე:ისე იუნგი შენ ხომ ბემი გიყვარს და რატომ ეხმარები ჯიმინს? თუ შეგიძლია რომ ბემის ამ მომენტში თავი დაუვიწყარად შეაყვარო.
-იმიტომ რომ ბემის ჯიმინის გარდა არავინ არ უნდა მე კი მისი ბედნიერება მინდა, ამას რა ყველაფერი მოუყევით?
-მე ჯიმინს დაველაპრაკები შენ კი ბემის, ისე სხვა რახდებოდა ამერიკაში?
-რავი შენი კლასი შენი გადასვლის შემდეგ დაიშალა სულ ახლები გადმოვიდნენ ჩვენი ბოლომდე ერთად მივიდა.
-საინტერესოა.
თეჰიონს ტელეფონზე მესიჯი მიუვიდა და წასასვლელი გახდა
-ძლივს არ წავიდა!
-რა იყო რატო არ გევასება?
-დაძაბულად ვარ მაგასთან!
-რატო გეშინია ზედმეტი არ წამოგცდეს და არ გცემოს?
-ჰაჰა ძაან სასაცილოა, როგორ შეაყვარე თავი?
-ნამდვილი თეჰიონი შემიყვარდა და არა მისი ფსევდო.
-და მაგას?
-რავი მე რა შესაყვარი ვარ მარა აჰა შევუყვარდი, მაგასაც ზუსტად ის მოეწონა რომ მისი ნამდვილი მე შემიყვარდა.
-აააა
-და შენ იუნ როდემდე უნდა სდიო ბემის? მესმის მისი ბედნიერება გინდა მაგრამ სიცოცხლის ბოლომდე ბემის მფარველი ანგელოზი ხომ არ იქნები?
-იქნებ მინდა რომ ვიყო?
-რატომ თორე კი, რატომ უნდა უყურო მის ბედნიერებას როცა გულის სიღრმეში ჯიმინის მოშორება გინდა და ბემის შორს წაყვანა.
-მიყვარს!
-არა ეგ უკვე სიყვარული არაა ეგ უკვე დამოკიდებულებაა, როგორც ნარკოტიკს ისე უყურებ, გეგონება მის გარდა სხვა არავინ არ იქნება.
-და რა ვქნა?
-სხვა იპოვე ის ვინც ბემიზე მეტად დაგაფასებს, გრძნობებზე გიპასუხებს და ძმასავით არ შემოგხედავს.
-არ ვიცი მოგვარდეს ეს ყველაფერი და რამეს ვიზავ.
-რამეს კი არ იზავ ჩემი ხელით გიპოვი საცოლეს!
-ძაან გაიზარდე სანა...
-ვიცი
-ის ბავშვი სანა აღარ ხარ რომელიც ტვინს ჭამდა ათასი უაზრო კითხვებით, უფრო დაიხვეწე გალამაზდი დაჭკვიანდი.
-ვოუ ვოუ სიყვარულს ნუ ამიხსნი დაკავებული ვარ!
კიდევ ცოტა ხანი ვიჯექით და სახლებში დავიშალეთ
თეჰიონის პოვ
კაფედან წამოვედი ძაან არ მინდოდა სანას და იუნგის მარტო დატოვება მაგრამ მამაჩემი სასწრაფოდ მიბარებდა კომპანიაში, უკვე მისი კაბინეტის წინ ვდგავარ და ვაკაკუნებ.
-შეიძლება?
-შემოდი, როგორ ხარ?
-კარგად თქვენ?
-კარგად მადლობ, იცი ხომ რაზეც დაგიძახე?
-კი ვიცი...
-უკვე სრულწლოვანი ხარ და დროა კომპანია გადმოქცე
-ჯერ სკოლაც არ დამიმთავრებია მაცადე.
-არაუშავს მაგას მოვაგვარებ.
-არ ვარ მზად მამა.
-ხარ, და არ გეკითხები ის უნდა გააკეთო რასაც გეუბნები
-კიდევ რას არ მეკითხები?
-იმას თუ ვის....
