Στο τελευταίο θρανίο

Παρτ 1

Ένα ακόμα πρωινό ξημέρωσε.

Νιώθω άδεια,όπως κάθε πρωί. Oχι δεν είμαι απο τα κορίτσια που δεν ειναι ευχαριστημένα με τον εαυτό τους.Εγώ δεν είμαι ευχαριστημένη από την ίδια μου την ζωή. Τώρα θα μου πείτε πως εγώ φταίω που ειναι τόσο αδιάφορη-άγευστη-ανιαρή,αλλά πιστέψτε με έχω δοκιμάσει να της προσφέρω ότι πιο ακραίο γίνετε , μπας και φτιάξει αλλά ΜΠΑΑ.!!!

Τι μπόρει να αλλάξει σημερα;

Παω να ετοιμαστω για το σχολειο οπως καθε μερα,δόντια (έχω εμμονή με τα καθαρά δόντια) ,ντουζ και ρούχα.

Έτοιμη!

Χαιρετώ την μαμα μου βιαστηκά και τρέχω για να μην χάσω το πούλμαν.Πηγαίνω σε ιδιωτικό καθώς οι γονείς μου πιστεύουν πως η εκπαίδευση μου θα είναι ποιοτική.

Φτάνω στην στάση εγκαίρως.

Ευτυχώς το πρόλαβα γιατί δεν θέλω να αναγκάζω την μητέρα μου να με πηγαίνει.Μπαίνω μέσα χαιρετάω τον οδηγό και κάθομαι στη μέση του πούλμαν περιμένω με ανυπομωνησία την στάση της κολλητης μου .

H Αναστασία ειναι ξανθιά όσο δεν πάει σχεδόν ασπρα!!! Άλλα όχι ειναι καθαρά ξανθιά με καταγάλανα ματια . Πραγματικα πανεμορφη!!!

Μόλις μπήκε μέσα στο πούλμαν ευτυχώς γιατί θα πέθαινα από πλήξη, αμα δεν ήταν αυτή εδώ.

Γενικώς δεν έχω φίλους μαρέσει η μονάξια μου,την έχω σηνηθίσει

.Την Αναστασία την ξέρω απο 6 χρονών δεν έχουμε μαλώσει ουτε μια μέρα και ούτε πρόκειται την λατρεύω και νομίζω και αυτή. Βέβαια δεν ανέφερα πως εχει αγορί .

Ο Θεός να το κάνει!

Είναι ενα ανώριμο ,άξεστο παιδαριώδες πλάσμα. Το όνομα του είναι Δημήτρης. Θα μπορούσες να τον χαρακτηρίσεις όμορφο,αλλά αμα τον γνωρίσεις... μόνο όμορφος δεν είναι.Καταρχάς δεν σταματάει να με προσβάλει εκτος από της στιγμές μου είναι μαζί μας η Αναστασία.

Βλέπετε είμαι στην ίδια κατεύθυνση με τον ανώριμο.

Η Αναστασούλα θέλει να γίνει βιολόγος . Ενώ εγώ φιλόλογος.Δυστυχως αυτά τα δυο δεν συμβαδίζουνε όσο και αν το ήθελα. Απο την άλλη το ανώριμο βρισκεται στην θεωρητική γιατί δεν κατέχει τίποτα απο θετικά.

Ωστόσω όσο και να τον απεχθάνομαι, πρέπει να παραδεχτώ πως την αγαπάει.

-Στεφανία μου ,που τρέχει πάλι το όμορφο μυαλουδάκι σου;η Αναστασία απευθύνετε σε εμένα

-Τίποτα Άνα απλώς σκεύτομαι πως βαριέμαι την ζωή μου. της αποκρίπτω τους προηγούμενους συλλογισμούς μου. Αλλά παράλληλα αυτό που της έκφρασα ήταν και μόνιμη αλήθεια μου.

-Ρε Στέφ μου , σταμάτα να το σκεύτεσαι αυτό. Είσαι θεά και μια θεά έχει υπερΓΑΜΑΤΗ ζωάρα. λεει η Άνα

Άμα το πάρουμε με την λογίκη της Ανούλας ναι οκ, οχι και θεάα αλλά βλέπωμε.Είμαι 1.68 μελαχρινα -μακρυά και καστανά μάτια. Η παρουσία μου ίσα που φένεται καθώς δεν τρέφωμε οπώς ο μέσος ανθρωπος . Εντάξει δεν λιμοκτωνώ απλός ειναι βαρετο να μασουλάς. Ναι όπως εχετε καταλαβει βαριέμαι ΠΑΡΑ πολυ γρήγορα.

-Οκ Άνα. .... πές μου τώρα πως ήταν η ταινία Dracula λεω

-Φανταστική !!!! Δεν το περίμενα . Είχα ακούσει πως θα ήταν απαίσια και βαρετή.Δεν είναι σαν ολές αυτες που παρουσιάζουν τα βαμπίρ σαν ΥπερΓΑΜΑΤΟΥΣ γκομενους.

γελάσαμε και οι δυο.

-Μα καλά,ποιός φυσιολογικός άνθρωπος πιστεύει σε αυτές τις α'ι'δίες? λέω 

-Πίστεψε με Στέφ! ΠΑΡΑ πολύ. λέει η Άνα

Ξαφνικά δονείτε το κινητό της Άνας και εγώ πετάγομαι. Ειλίκρινα τώρα τελευταία τα νεύρα μου χορεύουν Rock n' Roll. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είμαι τόσο νευρική.Θα φταίνε τα όνειρα που βλέπω κάθε βράδυ.

-Οκ μωρό μου τα λέμε σε λίγο.λέει η Άνα απευθυνόμενη στο κινητό της.

Το κλείνει και στρέφετε σε εμένα.

-Λοιπόν που είχαμε μείνει; λέει η Αναστασία

-Πουθενά. λέω με φανέρα την δίαθεση μου για να επικρατίσει ησυχία.

Μετά απο κανένα τέταρτο είμαστε στο σχολείο.