My Missing JigsawsPuzzle Piece(ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ေသာကိုယ့္ဘဝရဲ႕အစိတ္အပိုင္း-Complete)

PART-17: သက္တံ့ႀကီးေတာင္ေကြးသြားတယ္

ေရစီးသံသဲ့သဲ့ဟာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ျငင္းခံုရယ္သံေတြၾကားမွာ ရပ္တန္႔ေပးခဲ့ရတယ္။

ႏွစ္ေယာက္သား ငါးဖမ္းက်တယ္။ ေရတူတူကူးတယ္။ ေမာလာရင္ ဖမ္းမိထားတဲ့ငါးေတြကိုကင္စားတယ္။ စိုရႊဲေနတဲ့အဝတ္ေတြကိုမီးတူတူကင္ရင္း ေဝ့ရင္းေခါင္းကို သူသုတ္ေပးတယ္။ ေဝ့ရင္းကလဲသူ႔ေခါင္းကိုျပန္သုတ္ေပးတယ္။

ေဝ့ရင္းကယုန္ေလးေတြကိုလိုက္ဖမ္းတမ္းကစားတယ္။
လန္က်န္႔က ေဝ့ရင္းကိုလိုက္ဖမ္းတမ္းကစားတယ္။
ေမာလာရင္ ျမက္ခင္းႀကီးမွာလွဲအိပ္ရင္း တေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္ၾကည့္ၿပီးရယ္တယ္။

မ်က္လံုးကိုစည္းၿပီး စိန္ေျပးလိုက္တိုင္းလည္းကစားတယ္။ ေဝ့ရင္းလိုက္ဖမ္းတဲ့အလွည့္ေရာက္တိုင္း လန္က်န္႔ကိုမိတာခဲယဥ္းတယ္။ မ်က္လံုးစည္းထားရတဲေဝ့ရင္းနား နားကပ္ၿပီးတိုးတိုးေလးစကားလာလာေျပာလိုက္....တခါတေလ ေဝ့ရင္းႏႈတ္ခမ္းေပၚကို လက္ႏုႏုေလးလာတင္လိုက္နဲ႔ အမိမခံပဲ စေနတတ္တယ္။
(အမွန္က ေဝ့ရင္းက လက္လို႔သူ႔ဘာသာထင္တာပါေနာ္)

ႏွစ္ေယာက္သား အတိုက္အခိုက္ အသတ္အပုတ္လဲတူတူေလ့က်င့္ၾကတယ္။ တိုက္ခိုက္တိုင္း လန္က်န္႔ကနပမ္းလံုးမယ္ဆိုတာခ်ည္းပဲ.....
ၿပီးရင္လန္က်န္႔က အားပိုသန္ေတာ့နပမ္းလံုးတိုင္းလဲ သူႏိုင္တယ္။ ေဝ့ရင္းကို အေပၚကတက္ဖိထားၿပီး ကလိထိုးရတာသူႀကိဳက္တယ္။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ မ်ိဳး႐ိုးေတြမသိဘူး။ သူသာတယ္ ကိုယ္နာတယ္ဆိုတာေတြမရွိဘူး။ နာမည္တလံုးဆီကလြဲလို႔ က်န္တာဘာမွမသိဘူး။ လိုအပ္တာ တေယာက္အနားတေယာက္ရွိဖို႔ပဲ။ အပူအပင္ကင္းမဲ့စြာနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတဲ့ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ဟာ ဒီကမ႓ာေလာကႀကီးမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကလြဲလို႔က်န္တာ ဘယ္သူမွမရွိေတာ့သလိုပဲ.....

ဒီလိုနဲ႔ လေတြအလီလီေျပာင္းသြားတယ္။

ဝမ္က်ီးရင္ထဲမွာေတာ့ သူ႔ခ်စ္ျခင္းေတြကို ေဝ့ရင္းကိုဘယ္လိုေျပာျပရမလဲပဲ အၿမဲေတြးေနမိတယ္။

တေျဖးေျဖးလူပ်ိဳေဖာ္ဝင္ကာစ ေကာင္ေလးတေယာက္ရဲ႕အေတြးေတြဟာလဲ အရင္လိုေတာ့သိပ္မျဖဴစင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ။