ODA ARKADAŞIM

BÖLÜM 22

Oda Arkadaşım

Bölüm 22

~

Menesse'nin elleri ürkekliğini yitirip, cesurca İlgar'ın boynuna dolandı. İlgar'ın elleri ise çoktan yerini, Menesse'nin bel boşluğunu almışlardı bile. Başta tecrübesiz olan dudakları hükmü hislerine bırakınca hakimiyeti ele aldı. İlgar'ın üst dudağını dudaklarının arasına alıp başını biraz daha kendine doğru çekiyordu ki kabinin kapısı aniden açıldı.

Kapının açılmasıyla hızla birbirlerinden ayrıldılar. İlgar görevlilerle konuşurken Menesse onu beklemeden çıkışa doğru ilerledi. Kapıya geldiğinde arkasından seslenen İlgar'ın sesini duysada umursamayıp taksiye bindiği gibi uzaklaştı. Şu anda mümkün olduğunca İlgar'dan kaçmak istiyordu.

Güneş Fırat'la film izlerken kapı çaldı. Karşısında Menesse domates gibi kızarmış bir şekilde duruyordu. "Seninle konuşmam gereken önemli bir şey var." dedi telaşla ayakkabılarını çıkarırken Menesse. Salonda oturan Fırat'la selamlaştıktan sonra odaya geçtiler.

"Menesse bu yüzünün hali ne? Ne oldu sana?" diye sordu Güneş Menesse'nin karşısındaki koltuğa otururken.

"Yüzümde ne var ki? Yüzümden belli oluyor mu yani?" İlk defa öpüşüyordu yoksa öpüştüğü yüzünden belli oluyor muydu? Taksi şoförü de bir tuhaf bakıyordu zaten. "Yok artık ya ne saçmalıyorsun Menesse hiç yüzünden belli olabilir mi?"

"Artık kendi kendine konuşmayı bıraksan da bana dönsen."

"Yüzümde ne var?"

"Ya ne kadar büyüttün. Domates gibi olmuşsun o yüzden öyle dedim. Ne oldu anlatacak mısın?"

"Nasıl anlatacağımı bilmiyorum." Eliyle yüzünü kapatıp derin bir nefes aldı Menesse. Mutluluktan mı heyecandan mı bilmiyordu ama kalbi deli gibi atıyordu.

"En baştan başla tane tane anlat canım arkadaşım sinirlendirme beni."

Menesse en baştan başlayıp her şeyi tek tek anlattı Güneş'e. Kabine girdikten sonraki kısma gelince susup bakışlarını kaçırdı.

"Bir kabine ikiniz mi girdiniz?" diye sordu Güneş şaşkınlıktan kocaman olan gözleriyle.

"Kabul ediyorum iyi bir fikir değilmiş zaten İlgar da duramadı çıkmak istedi ama kapı arıza yaptı. Güneş, İlgar'ı görmeliydin nasıl terliyor, kalbi nasıl hızlı atıyor. İşte ben de ona sakin ol falan dedim. Bana bakmasını sağladım." deyip sustu Menesse. Başını önüne eğmiş parmaklarıyla oynuyordu.

"Eee sonra ne oldu?" diye merakla sordu Güneş. Menesse bu denli kızardığına göre kesin önemli bir şey olmuştu.

"Sonra öpüştük."

"Neeee öpüştünüz mü?"

"Bağırmasana Fırat duyacak." Eliyle Güneş'in ağzını kapatıp bakışlarını endişeyle kapıya çevirdi Menesse.

"Ama Menesse bu bomba bir haber nasıl bağırmayayım? Sen öpüşmüşsün ya. Rüyamda görsem hayra yormam. Nasıl şaşırmayayım?"

"Ha ha haa çok komik.''

"Espri yapmadım da neyse anlat bakalım nasıl öpüştünüz?"

"Yuh onu da mı anlatayım?"

"Öyle değil yani nasıl oldu ne oldu da bu levele geldiniz?"

"Bilmiyorum Güneş nasıl oldu bilmiyorum. Sanki oradaki ben değildim."

"Pişman mısın?"

"Evet, hayır, bilmiyorum. Aslında onunla öpüştüğüm için pişman değilim, onunla yaşadığım hiç bir şey için pişman değilim. Ama bu olay ayrılığı daha da zorlaştıracak onu da biliyorum işte bu yüzden korkuyorum."