Fake Boyfriend

Chapter Twenty Nine

Elizabeth's POV:

Nagputukan naman sila ng mga baril sa direksyon ko pero naiilagan ko ang mga ito.

Naka ngisi ako habang pinapatamaan ko sila ng mga bala. Wala na akong paki alam kung sino man ang natatamaan ko. Wala na rin akong ibang naririnig kundi ang mahihina kong mga tawa at ang putok ng mga baril.

Nagdilim rin ang paningin ko. Iisang mukha lang ang nakikita ko at ayoko ng ganun. Mukhang ayoko nang makita pa ulit dahil siya ang may kasalanan kung bakit ganito na ngayon ang takbo ng buhay ko.

Dahil sa kaniya ay isang napakalaking responsibilidad ang kailangan kong gampanan.

Dahil sa kaniya kaya ako naging ganito.

Dahil sa kaniya kaya magulo na ang buhay ko.

Dahil sa kaniya kaya madaming gustong tumangka ng buhay ko.

Dahil sa kaniya kaya bawal ako magpakatotoo.

Dahil sa kaniya kaya kailangan kong magpanggap.

Dahil sa kaniya...

Dahil sa kaniya...

Dahil sa kaniya...

Dahil sa kaniya... natuto akong pumatay ng tao.

You killed the innocence in me and I will never forget that.

"HAHAHA!" malakas na tawa ko. I am very amused by all the blood I'm seeing! Mas lalo akong nagaganahang pumatay ng tao kapag nakakakita ako mg maraming dugo. And it made me smile so wide.

*******

Leigh's POV:

Hindi nila napansin na sumunod ako sa kanila. May tracker ako ng phone ni Elizabeth kaya nalaman ko kung saan sila pumunta.

Now I'm driving on my way there.

I'm alone and I'm not scared. What's the use of being a gangster if you're a coward?

Napahinto ako nang makita kong walang katao tao sa labas ng abandoned building na ito.

Ang baho!

Hinanda ko muna ang baril ko bago ako bumaba. Ang tahimik ng paligid. Ang lakas pa ng ihip ng hangin.

Palapit ako ng palapit sa building, mas lalong bumabaho. What the hell is that smell?!

May naririnig akong malakas na tawa kasabay ng walang tigil na pagputok ng mga baril. Napatingin ako sa pinanggalingan ng tawa na iyun. Hindi na ako nagdalawang isip na pumunta sa pinanggalingan ng tawa na iyun dahil alam kong tawa iyun ni Elizabeth.

Madami akong nadadaanan na mga patay na katawan. Bagong patay palang ang mga ito dahil fresh pa ang dugong lumalabas.

May narinig akong iyak nang mapadaan ako sa isang kwarto kaya bumalik ako dun. Nagulat ako nang makita ang lola ni Elizabeth na naka tali ang katawan.

Patakbo akong lumapit dito para tanggalin ang pagkakatali sa katawan niya.

"Okay ka lang po ba?" inalalayan ko itong tumayo nang matanggal ko na ang pagkakatali. Hindi din naman kasi ganun ka higpit ang tali.

Tinignan niya ako sa mata habang patuloy sa pagtulo ang kanyang mga luha.

"Please save my grand daughter, hindi niya alam kung anong ginagawa niya... Please!"

Naaawa ako sa lola ni Elizabeth dahil alalang alala ito sa kaniya. Ngumiti ako sa harap niya para kahit papaano gumaan ang kaniyang pakiramdam.

"Ililigtas ko po siya. Hindi ko hahayaang masaktan siya, pangako po yan"