Nefesim

Rujunun tadı güzelmiş

"Ben seni hak edicek n'aptım?"

Tahir burnunu Nefes'in boynuna sürttü.

"Asıl ben seni hak edicek n'aptım?"

Tahir başını kaldırıp Nefes'e baktı.Nefes gülümsüyordu.Tahir'de gülümsedi.

"Hadi kalk elini yüzünü yıka"dedi Nefes Tahir'in saçlarıyla oynarken.

"Uykum var"dedi Tahir uykulu gözlerle.

"Hadi aşkııım"

"Nefesim lütfeen"

Tahir gözlerini kapattı.

Nefes gülümsedi.

"İyi peki madem biraz daha uyu.Bari ben kalkıyim de bi elimi yüzümü yıkıyim"

"Gitme"

"Aşkım burdayım"

Nefes yavaşça kalkıp üstünü giydi.Saçlarını yukardan dağınık topuz yaptı.

Banyoya girip işlerini halletti ve döndüğünde hala Tahir'in uyuduğunu gördü.Gülümseyip balkona çıktı.

Biraz üşümüştü ama içeri girmemişti.Nefes öyle dururken omuzlarına bırakılan şalla gülümsedi.Tahir uyanıp Nefes'in balkonda olduğunu gördü ve bir şal alıp gidip Nefes'in omuzlarına bıraktı ve sarıldı.

"Üşümüşsün"

"Özlemişim"

Tahir anlamadı.

"İstanbul'u diyorum özlemişim.Yani Trabzon'da olunca çok farkına varmıyorum ama arada özlediğim oluyor ne yalan söyliyim.Ama şimdi burdayım daha iyi anlıyorum özlediğimi.Çocukluğum burda geçti sonuçta.Doğup büyüdüğüm şehir.İyi kötü bir sürü şey yaşadım"

"İstersen buraya taşınabiliriz"

"Isıtıyorsun"

Nefes gözlerini kapatmıştı.

"Efendim?"

"Nefesinle diyorum ısıtıyorsun"

Tahir gülümsedi.Nefes'le birbirlerine yaklaştılar.Birleşti dudakları.Öpüşerek odaya girdiler ve yatağa düştüler.

"Bu halde çıkmışsın bi de dışarı"

"Sanki birisi görüyor"

"Olsun. Az önce söylediğim şeye cevap vermedin"

"Neye?"

"Buraya taşınma fikrine"

"Haa hayır Tahir"

"Neden? Burayı özlediğini söylüyorsun"

"Ama buradaykende Trabzon'u özlüyorum onu n'apıcaz?"