Nilay yürümeye başlayınca Nefes'de arkasından hızlı adımlarda yürüdü ve Nilay'ın yanına geldi ama artık onu uyarmak için çok geçti çünkü Tahir'in yanına varmışlardır.
"Tahir"
"Nefes"
"Merhaba enişte"
"Nilaaay" dedi Nefes dişlerini sıkarak
"Nee" diye fısıldadı Nilay'da
"Enişte?" Tahir şaşırmıştı ama hoşunada gitmişti
"Ben Nilay.Nefes'in arkadaşıyım"
"Ben de Tahir. Arkadaşıyım ben de Nefes'in"
"Memnun oldum ben gidiyim artık eve geç kalmiyim.Görüşürüz"
"Bırakalım biz?"
"Yok teşekkür ederim enişte-"
"Nilaaay"
Nilay Nefes'i takmadan sözünü tamamladı
"Ben giderim hadi size iyi günler"
"İyi günler"
Nefes Tahir'e utanarak bakar ve
"Tahir ben Nilay adına özür dilerim sabah senin bıraktığını görünce şey sanmış"
"Ney sanmış?" Dedi Tahir sırıtarak
"Yani işte yanlış anlamış.Arkadaşım dedim ama işte Nilay böyledir"
"Önemli değil canım" dedi Tahir gülerek ve Nefes'in kapısını açtı.
"Asiye abla beni niye çağırıyor ki?"
"Bilmiyrım"
"Ooo Tahir Kaleli niye bu kadar mutlusun?"
"Ula sen nerden anladun?"
"Anlarum ben"
"Nefeees şive yok demiştik sanıyorum"
"Sen demiştin ama ben tamam dememiştim"
"Nefes-"
"Ne Tahir?"
"Yok bişey"
"Bende öyle tahmin etmiştim zaten"
"Ula"
"Asıl sana ula hödük"
"Ula ne ettum ben?"
"Sen şimdi sinirli misin mutlu musun?"
"Herşeyi anlaysun ya bunu da anla"
"Aman be"
"Geldik geldik hayde in" dedi Tahir gülerek
Nefes ve Tahir arabadan inip Konağın bahçedinde oturan Kaleli ailesinin yanına gittiler.
"Ablam beni çağırdın noldu?"
"Yok bişey.İlla bişey olması mı gerekii?"
"Yok yani ne bilim daha dün buradaydım ya"
"Olabilur.Hayde oturun"
"Tamam"
Nefes ve Tahir yan yana otururlar ve onlarda çay içerler. Sohbet muhabbet derken akşam oldu.Nefes gitmek için kalkınca yine kalması için ısrar ettiler ama Nefes kabul etmedi.
"O zaman ben seni bırakiyim Nefes"
"Tahir Allah aşkına iki adımlık yol burda dursanda eve girdiğimi görebiliyorsun zaten"
"Olsun ben seninle geliyim"
"Ay iyi tamam.İyi geceler herkese"
"İyi geceler"
Tahir Nefes içeri girene kadar bekledi sonrada eve dönüp uyudu.
