Nefes eve girene kadar bekledi Tahir.Daha sonra kendiside eve gidip Nefes'i düşünerek Nefes'in geceliğini koklayıp yüzüğüne bakarak uykuya daldı.
İki gün sonra Nefes'in annesi ve babası İstanbul'a döndüler.
8 Mart sabahı
Tahir sabah uyanır uyanmaz Nefes'i aradı.
"Alo Nefesimm"
"Efendim Tahir"
"Günaydın"
"Günaydın"
"Napıyosun?"
"Kahvaltı hazırlıyorum.Sen?"
"Yeni kalktım"
"Eee"
"Eee?"
"Neden aradın?"
"Nişanlım değil misin?"
"Öyleyim de yani böyle uyanır uyanmaz aradın ya bişey oldu sandım"
"Yoo yok bişey"
"Tamam"
"Kahvaltıyı hazırladın mı?"
"Evet"
"Hadi ya.Tamam o zaman ben sana geliyorum"
"Gel"
"Tamam"
Telefonları kapatırlar.Tahir hazırlanıp Nefes'e gider.
Nefes kahvaltı hazırlarken bir yandan da neden Tahir'in kadınlar gününü kutlamadığını düşünüyordu.Biraz kızmıştı.
"Hayır arıyosun niye kutlamıyosun.Acaba sürpriz falan mı yapıcak ki? Of ya ne süprizi? Niye öyle diyosun Nefes daha önce yapmadı mı sanki? Ama hödük bu unutmuştur.Hödük.Ama altın kalpli hödük"
Nefes son cümleyi gülümseyerek söylemişti.
Kapı çalınca gidip açtı.Tahir gelmişti.
"Sevgilim"diyip Nefes'i belinden tutup kendine çekti Tahir.
"Hayatım"
Tahir Nefes'in yanağından öpüp içeri geçti.
"Napıyosun?"
"Hiç"
"Niye okula gitmedin?"
"Bugün tatil"
"Anladım"
Nefes iç ses:
"Hödük bu yaa.İnsan bi sorar niye tatil diye di mi?"
"Hadi geçelim sofraya"
"Tamam"
Kahvaltı yaparlar.Tahir işe gidicem diyip gitti.
Nefes Tahir'e biraz kızmıştı.
Akşam
Akşam kapı çalınca Nefes gidip açtı.Tahir elinde gül buketiyle kapının önünde duruyordu.
"Tahir"
"Nefesimm"
"Sen"
"İçeri geçebilir miyim?"
"T-tabii tabii gel"
Tahir içeri girince Nefes kapıyı kapattı.
Tahir gülleri Nefes'e uzattı ve konuşmaya başladı.
"Kızgındın bana sanırım?"
"Y-yoo"
Tahir Nefes'in belinden tutup kendine çekti.
