Curse Resurrection (Complete)

Chapter 43: Saving the Vampiric Auras

Inasahan ko na ang bagay na ‘to, “Now, what?” Bulong ko sa hangin at alam kong narinig nilang lahat ‘yun.

Napansin ko nalang ang pag-umpisang pagbaba ng temperatura sa kapaligiran. Napadako ang aking mga mata sa lupa. Nagsimulang kumalat ang manipis na yelo rito at alam kong galing ‘yun kay Hiro.

All of a sudden, Hiro furiously flapped his black wings and thrust himself towards Hiroshi.

Sa pagkabigla sa nasaksihan ay nabalik lamang ako sa sarili nang maramdaman ko ang paglipad ng nakakimkim na palad sa aking mukha.

“Ugh!” napagulung-gulong ang aking katawan sa lupa at pakiramdam ko natanggal ang aking ilong na natamaan nun.

Napangiwi ako sa sakit na naramdaman at sa paghawak ko sa aking ilong na may likido ay nakita ko ang dugo sa aking daliri.

Napaangat ako ng tingin at nakita ko si Pharsa na nakatayo sa kinaroroonan ko kanina. Ngumisi siya sa akin at nang tingnan ko ang aking mga kasamahan ay pinagtutulungan na ang mga ito sa napakaraming undead even the Zeurdous siblings.

“The war of Gods and Goddesses already started. Bago ka pa man maging isa sa mga sandata ng mga kalaban naming Diyos at Diyosa ay papatayin na kita!” nabalot ng sandaling itim na hamog ang kanyang kamay at biglang lumitaw dito ang espadang gawa sa mga buto.

She attacked me with her high speed that almost makes me off guard.

Mabilis akong napatayo at awtomatikong lumabas ang siyam kong mapalumpong na puting buntot. An ice fragments appeared on void and simultaneously flew towards her when I moved my hands in a graceful way.

Napalayo siya sa aking ginawa. Naiwasan niya ang mga malalaking biyak ng mga yelo kaya ang maraming undead ang natatamaan nito at nagkakalasug-lasog ang katawan, but since they’re undead they keep reliving themselves despite the injured they’ve got.

Walang humpay ang pagsiliparan na mga bloke ng yelo sa gawi ni Pharsa habang ang aking katawan ay unti-unti nang lumutang sa kawalan. My golden white hair started to dance with the rhythm of the wind as the temperature of this place was totally become zero degree celsius. It was made by the combination of our presence, me with the new evil Hiro. Ang mga itim na nyebeng bumubuhos ay sinasabayan ng pagbuhos rin ng orihinal na nyebe.

Kita ko pa sa sulok ng aking mga mata ang labanan nina Hiro, Hiroshi, at Hideo sa madilim na kalangitan. Lahat sila ay may mala anghel na itim na mga pakpak. Napansin ko pa ang pagkasugat ni Hiroshi sa kanyang braso nang mahagip ito ng hawak ni Hiro na samurai. The thing made me amazed is when the blood that came from Hiroshi’s wound became a colossal monstrous entities.

Pumapagaspas ang mga pakpak ng napakalaking halimaw na galing sa dugo ni Hiroshi. A black bird that has a six wings and six eyes. Its beak has a sharp teeth like a lizard. Sinunggaban si Hiro nito but he made a quick move to dodge it.

“Trying to scare me, huh?” Pharsa made a mocking grin who keeps avoiding to be hit by a fragment of my ice.

I also made a grin and then gritted my teeth, “I won’t hesitate to kill you if I got a chance!”

Lumabas ang napakaraming matutulis na yelo sa kanyang kinatatayuan. Kaya ngayon ay mas binibilisan niya ang kanyang pag-ilag dahil kung ‘di siya makakailag sa mga bagay na ipinapamalas ko ay dadanak ang kanyang dugo sa sementeryong ito.

I was about to attack her in a nth time but there’s a sudden force pulled me. I shouted in fury trying to escape from the strong force. When I turned my head to see who’s the responsible for this damn power, my eyes spotted Vexa, the Goddess of Apocalypse. She’s holding a double bladed sword in her hand, standing with her straight face.