Ms. Transferee

22 His Feelings

Alyen's POV

Ang abnormal ng heartbeat ko. Langyang Master Bwisit, bigla na lang nangyayakap. Muntik ko pang maitanong kung may gusto na siya sa'kin. Buti napigilan ko ang sarili ko. Baka mapahiya na naman ako. Alam ko naman kasi ang sagot. Si Cyren ang gusto niya.

Teka nga. Bakit parang disappointed ako?

Hayh, nakipagkasundo lang ako sa kanya para itago niya sekreto ko. At isa pa wala naman akong choice di ba? Magkapartner kami. Talagang palagi na kaming magkakasama. Yey! Joke lang. Hindi gano'n. Para namang gusto ko siyang lagi kasama noh? Hindi nga ba?

"Alyen!"

S**t! Muntik na kong mapalundag sa gulat. Nasa kalaliman pa naman ako ng pakikipag-usap sa sarili ko, tapos biglang eeksena tong si Kent. Yup! Si Kent po ang bwisit na tumawag sa'kin. Papalabas na sana ako ng gate eh. Ang kaso humarang pa. Lintek naman oh! Parehas ba sila ni Nate na di makaintindi sa pakiusap kong layuan na'ko? Sabagay, sa dalawa, itong si Kent naman talaga ang di masunurin.

"I was waiting for you. Akala ko di ko na masisilayan ang girlfriend ko sa araw na 'to eh" ngiting-ngiti at proud na proud niyang sabi.

Badtrip! Feeling bf ko siya. Naman oh! Paulit-ulit na lang ba ako?

"I'm not your girlfriend, stupid!" asar na sabi ko.

Nabura yung ngiti niya sa mukha. Mukhang na-offend sa pagtawag ko sa kanyang stupid. But well then sana naman tantanan niya ko para di siya nakakatikim ng harsh words sa'kin.

I step forward palabas ng gate pero humarang pa rin siya.

"What the hell are you doing?!" sabi ko in a way na mahahalata niyang pikon na ako.

"You don't treat me like that." sabi pa niya with a serious face. Medyo nakakatakot siya huh. But I won't just fall back.

"Kung tinatantanan mo na ko eh di sana hindi ka natatrato ng ganito." sabi ko.

Pareho kaming nakatitig ng seryoso sa isat-isa. Sino kayang unang susuko sa'min?

After a few seconds...

Alright. I give up! I hate looking to people's eyes lalo kong ayoko talagang mabasa yung nararamdaman nila. This guy, I thought I know his kind. Pero parang iba yung nakita ko sa mga mata niya. Geez. Iniiwas ko na ang tingin sa kanya at sinubukan muling lumakad.

"Let me go please" pakiusap ko.

Nakaharang pa rin kasi siya. Bwisit! Mahirap ba talaga siyang makaintindi?

Binangga ko siya para muling makahakbang. Hindi na naman niya sinubukang humarang. Kaya ayon. It's a celebration! I can go home now.

Hek... Nagkamali ako.

Ilang hakbang palang ang nagagawa ko palayo sa kanya when he suddenly grab my hands.

S**t! Sa'n niya ko dadalhin? Akala ko pa naman makakauwi na ko. Una si Nate ang kontrabida sa pag-uwi ko. Ngayon, pati ba naman 'tong si Kent? Nakakahalata na ko huh? Di naman ako kaladkaring babae eh bakit lagi na lang akong nakakaladkad ng kungsino?

"Hoy!... Hoy!" tawag ko kay Kent habang hila pa rin niya ako. Sinusubukan kong makakawala pero ang higpit ng kapit niya. S**t! Napikon na ata ng tuluyan baka ipapasalvage na'ko. Help!

"Kent, please. Let me go!" sabi ko habang nagpupumiglas pa rin ako.

Sa wakas at tumigil naman siya sa paglalakad. Pagod na ko.

"Finally, you called me by my name." sabi niya.

Nilingon niya ko. "Do I really need to be rude just to get your attention?" seryosong sabi pa niya habang nakatitig sa'kin.