Yeniden Güneşi Beklerken...
23.Bölüm'den sonrası...
-Sadece Zeynep ve Kerem bakışı açısından...
Amacım iki tarafında duygularını görmek,göstermek...
-Hem GB ile iç içe hem de farklı bir senaryo gibi düşünebilirsiniz.
Kerem'in kollarında uyanmayı çok seviyorum. Bu sabah kedilerin sesleri de eşlik etti keyfime. Kerem'i uyandırmadan doğruldum, kollarımı açıp gerindim. Şirin'in yanına gidip onu elime aldım.
"Günaydın tatlı şeeeyy!"
Dün akşam süt koyduğumuz kabı yine sütle doldurdum, boş olana su koydum. Kerem kedi maması da almıştı. Onu anne kedi için ayarladım.
"Ya annecik senin başka yavrun var mı? Yoksa hepsi gitti mi? Sadece Şirin mi kaldı?"
Anne kedi mamasını yerken tüylerini okşadım.
"Benim de karnım acıktı biliyor musunuz?!"
"Kahvaltıya gidelim o zaman"
Kerem'in sesini duyunca yerimde sıçradım. Anne kediyle konuşuyordum, bir an boş bulunup bana cevap verdiğini sandım. Kerem kahkaha atmaya başladı.
"Ahahaha Zeyneepp"
"Aayyy Kerem aklım çıktı! Sen ne zaman uyandın ya?!"
"Şimdi"
"Kedinin bana cevap verdiğini düşündüm Kerem!"
"Şaka yapıyorsun!?"
"Üüüüff!"
"Gel yanıma, günaydın öpücüğü istiyorum"
"Öpücük verecek takatim kalmadı"
"Hadiii hadiiii. Çok nazlısın Zeynep ya. Şu kedi bile bu kadarını yapmıyordur he"
"Hayırdır Kerem sabah sabah? Sen niye benim üstüme oynuyorsun ya?!"
"Ahaha geeelll"
Doğrulup kolumdan tuttu, beni koltuğa çekti. Önce direndim ama Kerem'in gücünün karşılığında vazgeçtim ve kendimi kollarının arasına bıraktım. Bendeki itiraz ancak bir iki saniye falan işliyor, malum karşımdaki Kas Yığını bir varlık.
