-----------------------------------------------------------
(Zeynep'in Dilinden)
Kerem yol boyunca konuşmadı. Can, bizim evin önüne gelince arabayı durdurdu. Bu akşam ki yemeğin bir şekilde kötü sonuçlanacağı belliydi ama böylesini tahmin etmezdim. En azından Kerem'in üzerine bu kadar geleceklerini bilemezdim. Derin bir nefes aldım. Herkes arabadan inmemi bekliyor haliyle.
"Kerem, hadi sen de gel"
"Ne?"
"Gel işte. Bizde kal bu gece. Seni yalnız bırakmak istemiyorum"
"Sen benimle mekana gel o zaman"
"Gelemem. Gölyazı ekibi burada, biliyorsun"
"Evet, o yüzden gel diyorum zaten."
"Ben Gökhan'la aynı yerde mi kalacağım? Ayrıca annen kabul etmez"
"Edeeer. Sen bana bırak orasını"
"Seninle uyuyabilecek miyim?"
"Şeey... Sanmıyorum. Büyük ihtimalle salonda yatarsın. Yani bakarız işte, bilmiyorum Kerem"
"Gökhan'la salonda yatarım değil mi Zeynep?!"
"Ya en kötüsü bizimkileri benim odama yollarız, ikimiz salonda uyuruz. Of... ya da uyumayız Kerem, hadi"
"Gökhan'ı senin odana sokamazsın, yatağına yatıramazsın"
Y "Delirdi bunlar yine"
"Kerem, bu akşam yalnız kalmanı istemiyorum"
"Zeynep, iyiyim ben, daha önce yaşamadığım bir şey değil, takma kafana"
"Beni böyle atlatamazsın tamam mı?"
C "Abi bence de git, kafan dağılır"
Kerem'in sabrının sonuna geldik artık. Sıkıntıyla derin bir nefes aldı, arabadan indi. Kazandığım zaferle mutlu bir şekilde bizimkilerle vedalaştım ve ben de arabadan indim. Kerem'in yanına gidip elinden tuttum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yeniden
FanfictionYeniden Güneşi Beklerken... 23.Bölüm'den sonrası... -Sadece Zeynep ve Kerem bakışı açısından... Amacım iki tarafında duygularını görmek,göstermek... -Hem GB ile iç içe hem de farklı bir senaryo gibi düşünebilirsiniz.