Yeniden Güneşi Beklerken...
23.Bölüm'den sonrası...
-Sadece Zeynep ve Kerem bakışı açısından...
Amacım iki tarafında duygularını görmek,göstermek...
-Hem GB ile iç içe hem de farklı bir senaryo gibi düşünebilirsiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-----------------------------------------------
(Zeynep'in Dilinden)
Kerem'le korku filmini izlemeye devam ediyoruz.
Işıkları da kapattık. Sadece televizyondan yansıyan ışıkla oda aydınlanıyor.
Filmin başından beri Kerem'in koluna sarılmış haldeyim. Korktuğumda kafamı eğip Kerem'in omzuna sığınıyorum.
Genelde korkulu anlar geldiğinde altta gerilim müziği oluyor ya da olaylar hızlanıyor diye rahat rahat izliyordum. Bir anda önümüze bir görüntü çıktı. Suratı paramparça olmuş adam ekrana doğru çığlık attı. Adamla birlikte ben de küçük bir çığlık attım.
Kerem, yanımda, filmin başından beri put gibi oturuyordu. Arada sırada bana sarılmak dışında tepki göstermedi. O da adamı görür görmez yerinde sıçradı. Öyle bir sıçradı ki kolunu bırakmak zorunda kaldım. Oturduğu yerde zıpladı resmen.
Kerem'i öyle görünce bütün ciddiyetimi kaybettim. Kıkırdamaya başladım. Kıkırtılarım bir zaman sonra kahkahaya dönüştü. Az önce korktuğum için sinirim bozuldu herhalde. Kendimi durduramadım. Karanlıkta olsak bile Kerem'in sinirli bakışlarını gördüm ama. Onun o hali beni daha çok güldürdü.
"Zeynep gülme"
"Ahahah nasıl korktun Kerem!"
"Hah! Sen de çığlık attın, ben seninle dalga geçiyor muyum?"
