Yeniden Güneşi Beklerken...
23.Bölüm'den sonrası...
-Sadece Zeynep ve Kerem bakışı açısından...
Amacım iki tarafında duygularını görmek,göstermek...
-Hem GB ile iç içe hem de farklı bir senaryo gibi düşünebilirsiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-------------------------------
*Hatırlatma : Zeyker üniversitenin ilk döneminde. Yani, sonbahar-kış aylarındalar.
Birkaç Gün Sonra
(Kerem'in Dilinden)
Akşam
Mutfakta yemek yaparken anahtar sesini duydum. Zeynep geldi. Hafta sonu olmasına rağmen yarışmaya hazırlandığı için antrenmana gitmişti. Sabah ben uyanmadan evden çıktı, şimdi ancak gelebildi. Saat neredeyse 9'a geliyordu.
Önümdeki çorbayı karıştırırken bağırdım.
"Mutfaktayım güzeliiim"
Zeynep'ten ses gelmedi. Mutfağa da gelmedi. Odanın ya da banyonun kapısının kapanma sesini duydum.
Çorba biraz kaynayınca altını kapattım. Fırındaki kremalı makarnaya baktım, neredeyse pişmişti.
Bütün gün spor yaptım, atölyeden kalma ödevleri tamamladım, oyun oynadım ama zamanı dolduramadım. Ben de kendimi mutfağa attım.
Fırındaki makarna da pişti. Fırını kapatıp cam kabı tezgaha aldım. Üstündeki kaşar peyniri de kızarmıştı.
Zeynep hala yanıma gelmedi. Onu beklerken masayı kurdum. Bekledim bekledim, yine gelmedi. Çorbaları doldurup sandalyeme oturdum. İçeriye doğru bağırdım.
"Zeyneeeeeppp"
"Geliyorum"
Birkaç dakika daha geçtikten sonra mutfağa girdi. Üstüne gri, kalın kazak giymişti, altına bir şey giymemişti, dizine kadar mavi çorap çekmişti. Saçlarını toplamıştı. Karşıma, yerine oturdu. Bana bakmadı. Önündeki tabağa baktı. Üzgün gibi görünüyordu, burnu biraz kızarmıştı, dudakları da şişmişti, kızarıktı. Ağlamış gibiydi.
"Zeynep"
"Hı?"
Bana yine bakmadan kaşığını aldı, çorbasına daldırdı.
"Bak bana"
"Niye?"
"Sabahtan beri birbirimizi görmedik. Özlemedin mi, cadı?"
