Nog Niet Verslagen ✔

Hoofdstuk 12 - Sterk

Dart wordt wakker en opent zijn ogen om de godin, die naast hem ligt, te bekijken. Ze ligt op haar buik, met haar hoofd op haar arm en hij kan nog net haar gezicht zien. Ze lijkt te glimlachen en hij kan niet anders dan naar haar kijken, terwijl hij sproeten, littekens en gevoelige plekjes ontdekt met zijn vinger. 

Met een lachje op zijn lippen, volgt hij haar ruggengraat met zijn vinger, genietend van haar reactie. Hij legt een hand op haar bil en zijn glimlach wordt breder, terwijl hij bedenkt dat zijn hand er goed uitziet daar. Jo draait zich op haar zij, met haar gezicht naar hem toe en mompelt zachtjes. 

Hij houdt zijn adem in, bang dat hij haar wakker gemaakt heeft, maar haar ogen blijven gesloten. Hij blijft haar bekijken, met zijn vinger nieuwe plekjes ontdekkend en gebruik makend van haar ontspannen staat. Hij vindt een flink aantal littekens, die hem bezorgd en bang maken om ooit te horen hoe ze daar aan gekomen is. Hij wrijft met zijn duim over het litteken op haar wang, het was al erg genoeg om over dit litteken te horen. 

Hij staat op het punt om zichzelf te verliezen in gedachten over haar ex die haar pijn doet, als Jo haar ogen een klein beetje open doet om hem aan te kijken. Ze voelde de verandering in hem en nu ze hem aankijkt, weet ze het zeker. Ze probeert iets te verzinnen om tegen hem te zeggen en zegt met een slaperige stem: "Heb je dingen aan dit lichaam van mij gevonden, die wel een verbetering kunnen gebruiken?"

Dart kijkt haar geschokt aan en zegt: "Zeker niet! Ik hou van elk deel van je! De littekens herinneren me eraan hoe sterk jij bent. Ik ben alleen bang dat ik nooit sterk genoeg voor je zal zijn."

Jo gaapt en rekt zich langzaam uit. "Je bent precies wat ik nodig heb, Dart. Teder, zorgzaam, liefdevol, gewoon jezelf. En fysiek sterk genoeg om me te kunnen dragen." Ze lacht en kust zijn neus. 

Hij lacht, maar kijkt dan weg. "Ja, teder en zorgzaam." 

Hij zucht en Jo weet dat hij zich nog zorgen maakt over gisteravond. "Dart, ik voelde me heel sterk gister. In controle. Het was fantastisch om te zien dat jij, op dat moment, helemaal niet in controle was. Ik heb dat als een groot compliment gezien. En ik heb er geen seconde spijt van gehad." Ze raakt grijnzend de rode plek op zijn schouder aan. 

Dart kijkt haar diep in haar ogen en ziet dat ze meent wat ze zegt. Ze is geen seconde bang geweest en hij hoeft zich nergens zorgen over te maken. "Jo? Ik heb nog nooit eerder de controle verloren. Ik ben dat niet gewend. En ik maakte me zorgen dat ik je misschien pijn had gedaan of bang had gemaakt." 

Jo glimlacht en zegt: "Ik vraag me af of dat liefde is. Loslaten en de controle verliezen." 

Ze steekt haar tong naar hem uit en hij likt eraan, trekt haar dichterbij en fluistert in haar oor dat hij van haar houdt.

Haar gedachten gaan naar hun aankomende reis, Jake, de katten, de reclamecampagne, Dart in een pak... 

"Waar denk je aan, lief?" 

Ze deelt haar gedachten met hem en hij neemt bijna al haar zorgen weg: "De katten worden gevoerd en geknuffeld door mijn buurvrouw, ze was blij toen ik het haar vroeg. Ik kan niet wachten om je mee te nemen naar San Francisco, ik wil dicht bij je zijn. En Jake redt zich wel. Hij heeft dit café altijd zonder je gerund, dat weet je. En je gaat je vast vervelen als je urenlang naar mij, poserend in een pak moet kijken." 

Jo lacht en zegt: "Dat betwijfel ik. Je bent heel leuk om naar te kijken, met of zonder kleren aan. Ik maak me gewoon zorgen over mijn deel in dit alles..." 

Dart kijkt naar haar en probeert te zien wat ze echt bedoelt. "Ben je bang dat Mark het zal zien en je zal herkennen? Want het kan niet zijn omdat je denkt dat je niet mooi genoeg bent. Je bent prachtig en opwindend." Hij knijpt in haar heup en ze grinnikt.