Nog Niet Verslagen ✔

Hoofdstuk 38 - Herinneringen

Ze lopen naar de achterkant van de villa en Dart wijst naar een boomhut in de hoogste boom van de tuin. Jo stelt zich voor hoe Dart en Pierre daar samen in zaten, omringd door stripboeken. Dart trekt haar achter zich aan over een smal paadje door de bosjes, met een grote glimlach op zijn gezicht. Aan de andere kant van de bosjes staat een hoog hek en erachter is een klein huis met een kleine achtertuin te zien. 

Dart grinnikt en voelt met zijn vingers over het hek, tot hij vindt wat hij zoekt. Hij friemelt aan het gaas van het hek, duwt er tegenaan en onthult een gat om door te kruipen. Hij moet zijn lijf er echt doorheen persen, maar uiteindelijk lukt het en hij zegt, glimlachend: "Niet zo mager meer." Hij steekt zijn hand naar Jo uit en helpt haar door het gat te kruipen. 

Hij kijkt naar het huis, met haar hand in de zijne en zegt: "Dit is Pierres ouderlijk huis. Het voelde altijd zo verwelkomend, nog steeds eigenlijk. Laten we kijken of zijn moeder thuis is." Ze lopen richting de achterdeur en halverwege vliegt de deur open en rent er een vrouw naar buiten. Ze trekt Dart in haar armen en praat in razendsnel Frans. Ze bekijkt hem van top tot teen en knijpt in zijn wang. 

Jo bekijkt het tafereel geamuseerd. Pierres moeder heeft een rond lichaam en sprankelende, bruine ogen. Ze lijkt op zo'n lieve moeder uit een kinderboek. Zo'n moeder die je geschaafde knie kust en je gebroken hart lijmt. Dan merkt de vrouw haar ineens op en biedt haar verontschuldigingen aan. Jo glimlacht en Dart stelt haar voor als de vrouw van zijn dromen. 

De vrouw reikt naar Jo's krullen en trekt er zachtjes aan. Ze vraagt iets aan Dart en hij glimlacht en beantwoordt de vraag. Jo kijkt hem aan en Dart legt uit: "Madame Aimant weet van het stripboek. Ze zei dat de krullen en het zachte lichaam aanwezig waren, maar vroeg zich af of je ook sterk was. Ik heb gezegd dat je dat was."

Ze gaan naar binnen en Jo krijgt een fotoalbum aangereikt, vol met foto's van Dart en Pierre. Jo glimlacht naar de jongens, die er zo gelukkig uitzien samen, terwijl Dart met mevrouw Aimant praat. Jo slaat de pagina om en ziet een foto van Dart en Pierre, met een meisje tussen hun in. Ze lijkt ouder te zijn. Ze lijkt een beetje op Pierres moeder. En dan valt het kwartje, dat moet Pierres zus zijn. 

Dart merkt dat er iets aan Jo's houding verandert en kijkt naar het fotoalbum. Alle kleur trekt uit zijn gezicht en draait zijn hoofd om, maar mevrouw Aimant ziet het en vraagt hem iets. Dart geeft met tegenzin antwoord en vermijdt Jo's blik. Jo voelt zich ineens heel ongemakkelijk en doet het fotoalbum dicht. Ze staat op en loopt de tuin in. Dart wil achter haar aan gaan, maar mevrouw Aimant houdt hem tegen en smeekt hem te gaan zitten. 

Jo kijkt omhoog naar de lucht en hoort haar telefoon gaan. Ze haalt hem uit haar zak en ziet dat het Pierre is. Ze neemt een beetje verbaasd op en zegt: "Pierre?" 

"Jo. Mijn moeder heeft me een berichtje gestuurd. Gaat het? Je staat nu in onze achtertuin, toch?" 

Jo zucht en zegt: "Ja, ik sta in de achtertuin." Ze kiest ervoor om niet te zeggen hoe het met haar gaat. 

"Zie je de schuur aan de rechterkant?" 

Jo kijkt naar rechts en zegt: "Ja." 

Ze kan Pierre horen glimlachen en hij zegt: "Loop er naartoe en ga binnen kijken." Jo wandelt er heen en opent de deur. Ze stapt naar binnen en kijkt om zich heen. De muren zijn bedekt met tekeningen en er staat een oude bank, omringd door stripboeken. 

"Wow, Pierre. Heb jij die allemaal getekend?" Pierre vertelt haar over de uren die hij met Dart heeft doorgebracht in die schuur. 

"Ik tekende wat hij verzon. We lazen en bespraken strips samen en luisterden naar onze favoriete muziek." Jo kijkt rond en vindt een Bon Jovi cassettebandje. Ze grinnikt en Pierre vraagt wat ze gevonden heeft. Jo vertelt het hem en hij zegt: "Oh ja, 'Slippery When Wet' is helemaal grijs gedraaid. We verstonden maar de helft, maar vonden het te gek."