The bad girl

16°

Προχορησα προς την έξοδο με γρηγορα βήματα χωρις να γυρναω στο άκουσμα του ονόματος μου κρατώντας τον Θωδορη απο το χερι .
Καθομαι συνοδηγός και μετα απο λιγο καθισε ο Θωδορηςστην διπλα θεση χωρις να μηλαει.

-Θα ξεκινήσεις?
Ρωταω .

-Μήπως να μου ελεγες πρωτα ποιοι ηταν ολοι αυτοί και γιατι φύγαμε ετσι?
Ρωταει με εκνευρισμένο ύφος.

-Ενταξι ας κατσουμε εδω τοτε.
Λεω ειρωνικά και κοιταω απο την αλλη και εκεινος φανερά εκνευρισμένος βαζει μπρος τη μηχανή .

Κανεις δεν μηλαμε στο δρομο ακουγοταν μονο μια γυναίκα χαρουμενη φωνη απο υο ραδιόφωνο που σχολίαζε τα γεγονοτα που της εβδομάδας μέχρι που ο Θωδορης αλλαξε σταθμό και αρχισε να παιζει μια χαραλη τζαζ μουσική μεχρι που έσβησε τη μηχανη πάρκαρε κοντα σε ενα σούπερ μάρκετ .

-Θα παω να πάρω κάτι να φαω θες ;
Ρωτάει ημερα .

-Ναι θα κατέβω.
Ειπα και εβγαλα την ζώνη μου οπως και αυτος και βγηκαμε απο το αυτοκίνητο.

Ακουστηκε ο χαρακτηριστικός ηχος της πορτας και μπήκαμε μεσα .Κατευθυνθήκαμε και οι δυο προς τα ράφια με τα γλυκά , διαλέξαμε τι θα πάρουμε και πηγαμε στο ταμείο πληρώσαμε και φύγαμε ισυχα.
Ο Θωδορης ξανα έκατσε οδηγός και άναψετι μηχανή .

-Που θα παμε;

-Σπίτια μας.
Απαντάει καπως απότομα και ξεκηνησε για το μερος οπου εμενα.

-Άσε με στην παραλία.
Του λεω

-Δεν μπορω να σε αφησω τετοια ωρα μονη σου.
Ειπε αλλα μπορουσα να καταλαβω οτι ακομα ηταν εκνευρισμένος απο τη χροιά της φωνής του.

-Τότε μηνε μαζι μου .

-Δεν μπορω να μηνω.
Λεει και αποφεύγει να με κοιταξει.

-Και γιατι δεν μπορεις;
Λεω καπως παιχνιδιάρικα προσπαθώντας να τον κανω να μην ειναι θυμωμένος μαζι μου.

-Εχω δουλειές
Λεει κοφτά

-Εντάξει τοτε ασε με μονη μου ,δεν πειράζει.

-Ίσως να κάτσω λιγο.
Λεει και γυρναω απο την αλλη για να μην με δει μα χαμογελάω.

Την ωρα που φτασαμε στην παραλια ηταν 2 παρα 20 εκατσα στο χαρακτηριστικό μου σημείο και μαζεύτηκα καθώς ειχε κρύο κοίταζα την θαλασσα ενω με την ακρη ρου ματιού μου τον ειδα να κάθετε διπλα μου.

-Τι ωρα πρεπει μα φύγεις;
Ρωτάω

-Σε κανα δεκάλεπτο.
Απανταει ηρεμα και ακουμπαω το κεφάλι μου στον ώμο του ενω απανταω ενταξι τοσο χαμηλόφωνα που λογικα δεν το ακουσε καν.

-Εσυ;

-Τι ωρα πρεπει να γυρισω ;
Ρωταω

-Ναι.

-Δεν εχω συγκεκριμένη ωρα.
Απαντάωκαπως αδιάφορα.

-Οι γωνεις δεν θα ανησυχούν;
Μου λεει λες και ειναι το αυτονόητο.
Ισως για αυτον ειναι αλλα οχι για ολους καποιοι δεν εχουν γνωρίσει γωνεις.

-Αν ανησυχούσαν θα το ειχαν διξει εδω και πολλα χρονια .

-Τι εννοείς;
Ρωτάει και γυρναει να με κοιταξει οποτε σηκώνομαι απο τον ώμο του.

-Δεν παμε σιγα σιγα.
Λεω και κατευθύνομαι προς το αμαξι.

-Παμε
Απανταει χαμηλόφωνα

Μετα απο λιγο φτασαμε στο σπιτι και ειδα απο εξω τον Άρη να κάθετε στο πεζούλι και να καπνίζει.

-Καληνύχτα
Λεω και βγαινω απο το αυτοκίνητο χωρις να παρω απαντηση

Κάθησα διπλα στον Αρη και πηρα μια τζούρα απο το τσιγάρο που μου πρόσφερε.

-Πολλά περα δώθε βλεπω .
Λεει με ενα στραβο πονειρο χαμογελο και με κοιταει ενω του δίνω πισω το τσιγάρο.

-Μάλλον βλεπεις λαθος.

-Δεν νομιζω εγω κατι βλεπω μα γίνεται

-Ε τότε δες καλύτερα.
Λεω απότομα και σηκώνομαι.
Αλλη ορεξη δεν ειχα να αρχίσει ο Αρης τα δικα του .
Άραγε με αυτη την κοπελα εκανε αυτος τιποτα;