One Wish

9 - Dream

•••••••••••

"Someday,  

the dream 

that you and I  

live together  

will be a reality." - Dream, anonymous

•••••••••••

Jasper

Wat gebeurde er net in vredesnaam. Ik zag alles gebeuren, hoe Cleo werdt opgepakt, hoe Drake haar richting het water tilde, hoe ze elkaar zoenden.

Ik wilde net wegkijken, want het deed pijn om ze zo te zien, toen ik Drake zag verstarren en haar losliet. Ze viel in het water en ik zag het water veranderen. Het begon te gloeien. Ik kon niet geloven wat er gebeurde. Drake was ondertussen ook ondergedoken en ik dacht dat hij niks alles van dit schouwspel zag. Na een paar seconden kwam hij alweer boven.

Maar, waar is Cleo?

Blijkbaar dacht hij precies hetzelfde, want hij begon als een idioot het water te doorzoeken. Hij had het kleine meertje al helemaal doorzocht, maar ik zag niks van Cleo. Drake begon in paniek te raken, ikzelf trouwens ook.

Ik draaide me om, maar Laura, Emily en Jason hadden volgens mij niks door. Ik draaide me weer om en zag Drake nog steeds in het meertje, alleen stond hij nu stil. Hij maakte rare bewegingen en zei een paar rare spreuken. Wat een rare gozer was dat. Ik wist niet wat hij deed, maar ik dacht niet dat het werkte, want snel later liep hij boos het meertje uit.

'Drake, wat is -' ik kon mijn zin niet eens afmaken want hij liep woedend hoor. Wat was er in vredesnaam aan de hand?!

•••••••••••

Drake

Zijn ze niet goed bij hun hoofd?! Waar iedereen bij was?! Dit was het slechtste moment dat je kon bedenken.  

Het zijn allemaal idioten, die daar bij Het Hoofd werken. Ze hadden Cleo meegenomen. Het was veels te vroeg. Ze is er nog niet klaar voor, ik kon het weten. Ik ken haar beter dan wie dan ook, zelfs beter dan zijzelf. Ik heb haar de afgelopen 15 jaar moeten bestuderen, in allerlei gedaantes.

Zo was ik haar kinderjuf, haar nanny, haar leraar enzovoorts. Ik heb haar sinds ze in de buik zit bestudeerd. Sinds we wisten dat zij de uitverkorene was, en dat kwam binnen zodra de bevruchting plaatsvond, was ik net als een tweede huid voor haar.

Ik moest contact met ze opnemen, dus ik deed de spreuk.

'Drake, we kunnen nu niet praten. Niet zo. Kom naar Het Hoofd.'

Godsamme.

Ik liep boos het water uit, richting de fietsen.

'Drake wat is -' hoorde ik nog vaag achter me, maar ik liep stug door. Volgensmij was het Jasper, die me dat vroeg. Hij mocht van mij al helemaal opdonderen.

Ik haalde mijn fiets van het slot en fietste op topsnelheid naar mijn huis, wat, met mijn energie, wel heel erg snel was.

In een mum van tijd was ik thuis. Ik liep meteen naar de zolder, tot ik besefte dat ik de spullen naar de kelder had verhuisd. Ik rende naar beneden en opende het luik. Ik liet mezelf zakken en zocht het portaal. Waar had ik dat verdomde ding gelaten?! Ik had niet gedacht dat ik hem zo snel weer moest gebruiken.

Uiteindelijk, na lang wroeten en vloeken, vond ik het portaal.

'Breng mij de leider, ozo groot. Teleporteer me naar het hoofd' sprak ik op zangerige toon uit.

Een flits, een piep, een paar seconden en een misselijkmakend gevoel later stond ik in het kantoor. Ik had Het Hoofd bereikt.

••••••••••••••••

Cleo 

'Cleeeeooooo.'

'Kom maaaar.'

'Cleeeeeoooo.'

Ik probeerde mijn ogen te openen, maar het lukte niet.

'Cleeeooo.'

Ik bleef die zangerige, vrouwelijke stem horen. Ze kwam me ergens bekend voor. Ik deed mijn ogen open en zag een witte ruimte. Aan het einde van wat een lange hal leek zag ik een witte deur. Ik stond op en zag opeens een spiegel.

Ik keek in de spiegel en schrok, dit was ik niet.

Mijn haar was tot zovere gebleekt dat het spierwit was. Ook mijn huid was spierwit en perfect. Het was overal egaal, ik kon geen moedervlek of puistje ontdekken.

Het leek alsof iemand me in de wasmachine had gestopt samen met een berg witte kleding, en mijn kleur uitliep en in de rest van mijn kleren bleef zitten. De jurk die ik aanhad leek net een bruidsjurk. Hij was strapless, en het gedeelte tot de heup was een soort plastic, dat precies op maat gemaakt was.

Het leek alsof je het op mijn lichaam kon klikken, net als die plastique kleren die je altijd op een barbie kon klikken.

De onderkant was heel wijd en groot, en hij zat onder de ruches. Ik zag er betoverend uit. Ik vroeg me alleen af waarom ik het aan had. En waar ik was. En waarom. Wat deed ik op deze onbekende plek?