(aslında bölümü daha uzun tutmaya söz vermiştim ama sizi daha fazla bekletmek istemedim.Bu 2.bölümün sadece bir kesiti...Beklerken de biraz okuyun diye.Voteler biraz düşük arkadaşlar.Lütfen bir tuşa tıklamayı çok görmeyin.Real and Love da da aynı sorunu yaşıyoruz.Beğendiyseniz bunu göstermekten çekinmeyin.Herkese iyi okumalar."
Çocuğa bakarak gülümsedim.Kibar olmaya çalışıyor,iyi bir izlenim bırakmaya çabalıyorum.
"Yanına oturmama izin verdiğin için teşekkür ederim.Ben ilkim." dedim.Sesim içime mi kaçmıştı yoksa ben mi konuşmayı unuttum? Öğretmeniyle tanışan bir anasınıfı öğrencisi gibi konuştum! Öldün kızım...Karizma yerlerde!Çocuk gayet havalı bir biçimde konuşmamın ortasında yandan bir bakış atarak ufaktan sırıtmaya başladı.Bir insana sırıtmak bunada mı yakışır? insan mısın melek mi? Asıl sen insansan ben neyim Allahını seversen ya!
"Önemli değil.Abartılacak bir olay yok.Yanım boştu ve seninde çantalar için ayrılmamış bir yere ihtiyacın vardı." dedi.Şimdi benim anlayamadığım olay 'Abartılacak bir şey yok' derken çeneni kapa mı dedi yoksa "çantalar için ayrılmamış bir yer" derken o kız tam bir sürtük mü demek istedi? Ben bunu aval aval düşünürken öğretmen sınıfa girdi ve ders başladı.
Ders boyunca çocuğu incelemekten dersi dinledemedim ki!O baklavalar,çikolata rengi gözler,o kaş,o yüz,o el....Çocuğun saçlarının tellerini bile inceledim de bir kusur bulamadım ya! Dediğim gibi 0 kusur,melek gibi çocuk! Ben tam dikkatimi topladım dersi dinlemeye başlayacağım çocuğun bacağı benim bacağıma değmez mi! Allahım o nasıl bir sıcaklık yarebbim...Birden elim ayağım titremeye başladı.Yutkunarak kendime gelmeye çalıştım ama tükürük kalmamış ki...Neyi Yutkunacaksın yani! Birden havale geçireceğimi falan sandım! Neyseki çocuk bacaklarını çekti ama o dokunduğunu etkisi ders boyunca bende devam etti.Zilin çaldığı saniye kalkarak sınıftan dışarı fırladım.Bahçeye çıkarak nefes alma egzersizleri yapmaya başladım.Bahçenin arka tarafına doğru yürüyerek bir ağacın altına geçip oturdum ve kafamı dizlerimin arasına alarak gözlerimi kapattım.Birkaç saniye sonra nihayet sakinleşmeye başlamıştım.Daha sonra omzuma dokunan bir el hissettim.Kafamı kaldırıp baktığımda kalbim atağa geçerek hızla atmaya başladı.Panik atağımı harekete geçiren yakışıklı tam karşımdaydı.
"Sınıftan birden çıktın.Derste de pek iyi değildin.Ben de merak ettim iyi misin?" diye sordu kibarca.Bu çocukta beni çeken bir şeyle vardı.Konuşamayacağımı anladığımda kafamı iyiyim anlamında salladım ve gülümsedim.O da gülümseyerek yanıma oturdu.Kafamda yankılanan bir ses sevinç çığlıkları atıp duruyordu."Beni merak etmişşş!!!"
"Adın ilkim demiştin değil mi?" diye sordu.Aptallığın alemi yok kızım...Konuşsana çocukla!
"Evet.Senin ismin ne?" diye sordum.Gülümseyerek çapkın bir bakış attı.Allahım bir tebessüm bir insana bukadar mı ?!
"Adım Aras." dedi.Aras ha? güzel isim...
"O kız...Şu sarışın olan.Kim o?" diye sordum.Bir erkekle kız muhabbeti yapıyordum ha? Harikaydı ya!
"O Melis.Sınıfın popüler kızlarından biri." dedi.Popüler kız ha? O benim kı*ımın popüleri...Gıcık!
"Senden hoşlanıyor gibi." dedim.Sesimi hafif alçaltılmış,küçük emrah modunda konuşmaya başlamıştım.Tek kaşını kaldırarak beni incelemeye başladı.Utanarak başımı aşağıya eğdim.Çocuk gözleriyle soydu resmen!
"Öyle mi?Aslına bakarsan pek umrumda değil." dedi çarpık bir gülümsemeyle.Dayanamayarak ben de gülümsedim.Biz böyle güzelce bakışırken zil çaldı.Neden en güzel yerinde bölmek zorundasın?Neyse yine onun yanında oturacağım.Nedense onun yanında otururken kendimi çok kasmama rağmen çok rahat hissediyorum.Sanki çok uzak diyarlarda ama evimdeymişim gibi.
