Nog Niet Verslagen ✔

Hoofdstuk 2 - Thuis

Jo wordt gedesoriënteerd wakker. Ze heeft even helemaal geen idee waar ze is en heeft nog niet door dat ze de hele avond en nacht aan één stuk door geslapen heeft. Ze gaat rechtop zitten en wrijft in haar ogen, zich langzaam herinnerend waar ze is en wat er is gebeurd. Ze ziet de zon door de gordijnen schijnen en vraagt zich af hoe laat het is. 

Ze kijkt de kamer rond en staart naar een klein tafeltje aan de andere kant van de kamer. Op het tafeltje staan een glas sinaasappelsap en een bord met een croissantje. Haar maag rammelt al bij het zien van het eten en ze staat op om er een hap van te nemen. Een zachte kreun ontsnapt haar en ze kauwt blij op het brood. 

Ze neemt een slok van de sinaasappelsap en hoort in de verte iemand fluiten. Ze glimlacht een beetje, genietend van haar ontbijt, terwijl ze de kamer in zich opneemt. Op de stoel met haar rugzak, ziet ze een grote, zachte handdoek liggen.

Zichzelf geen tijd gevend om er over na te denken, pakt ze haar toilettas en gaat op zoek naar de badkamer. Ze stapt naar binnen en zet de douche vast aan, terwijl ze zich uitkleedt. Ze voelt een scherpe pijn zodra het water haar wang raakt en terwijl het water over haar lichaam stroomt, merkt ze dat haar hele lichaam pijn doet. 

Ze sluit haar ogen en probeert te ontspannen, de vlecht uit haar haar halend. Ze vindt een fles shampoo in de hoek en wast haar haar daarmee. Als ze haar lichaam ook gewassen heeft, stapt ze onder de douche vandaan. Ze droogt zich af met de handdoek en slaat hem om.

Ze loopt richting de spiegel en pakt haar tandpasta en tandenborstel. Ze veegt de spiegel schoon en staart naar zichzelf terwijl ze haar tanden poetst. Ze spuugt de tandpasta uit en borstelt haar haren uitgebreid, nog steeds kijkend naar haar eigen spiegelbeeld. Ze vlecht haar haar snel, nu het nog nat is, om te zorgen dat het goed blijft zitten vandaag. 

Al kijkend naar zichzelf, ziet ze iets nieuws aan haar spiegelbeeld. Ze kan niet echt benoemen wat er anders is, maar ze lijkt gelukkiger, meer ontspannen. Niet mooi, maar dat is ze nooit geweest, dus dat kan niet. Haar zelfvertrouwen is op een dieptepunt, na een vijf jaar durende relatie met Mark. 

Ze kan niks moois aan zichzelf ontdekken, ook al is ze veel afgevallen. Mark dwong haar om te lijnen, omdat ze veel te dik was naar zijn smaak... Ze schudt haar hoofd boos, om de gedachten aan Mark te stoppen. Die vent verdient geen seconde van haar tijd, nooit meer.

Ze doet wat make-up op en loopt terug naar haar kamer. Vlak voordat ze de deur achter zich dicht doet, ruikt ze de geur van koffie. Ze rommelt in de rugtas en haalt er een T-shirt van vroeger uit, haar favoriete Foo Fighters shirt. 

Ze glimlacht als ze een rode, kanten beha en slip vindt. Die lingerie heeft ze ooit gekocht, dromend van een dag dat ze haar eigen leven zou kunnen leiden, ver bij haar ex vandaan. Ze bewaarde het setje achterin de kast en raakte het regelmatig even aan, zichzelf belovend dat er een dag zou komen dat ze sterk genoeg zou zijn. Ze trekt het ondergoed aan en daar overheen het T-shirt. 

Ze realiseert zich al snel dat iedereen die ze tegenkomt vandaag, kan zien dat ze een rode beha draagt. Het shirt is namelijk te groot en laat één van haar schouders bloot. Vroeger zou ze zich er heel erg aan geërgerd hebben, maar vandaag giechelt ze erom. 

"Niets mis met een mooi beha bandje. Ik loop niet bloot rond of zo. En het mengt het oude perfect met het nieuwe." 

Ze trekt haar skinny jeans en sokken aan en steekt haar voeten in haar legerkistjes. Oh wat heeft ze deze schoenen gemist. Ze droeg ze vroeger elke dag, maar.... 

Ze stopt zichzelf en zegt: "Je kunt ze nu zo vaak dragen als je maar wilt!" 

Ze pakt het lege glas en bord van het tafeltje en loopt naar beneden, richting de geur van koffie.