W brutalnym świecie, w którym ludzie na codzień oddają życie w paszczy tytanów i nikt się temu nie dziwi , dołącza do Zwiadowców pewna osòbka. Zbyt niewinnie wyglądająca jak na żołnierza, zbyt dziwnie jak na zwykłego przechodnia. Co tak bardzo zdziw...
-Jeśli naprawdę wierzysz w to co mówisz, jesteś głupcem. Ludzie żyją po to ,aby umierać. Jeśli nie masz kontroli nad śmiercią, to strata kogoś dla ciebie ważnego to tylko kwestia czasu. Nikt nie żyje wiecznie, pogòdz się z tym- prychnęłam z pogardą.
-Po kimś kto zawsze jest roześmiany, raczej spodziewałem się reakcji typu "Nikt nic ,ani nikogo nie straci". A zwłaszcza nie spodziewałem się takich ostrych słòw od kogoś zza Siny- powiedział ,a ja zmarszczyłam brwi.
-Co do tego wszystkiego ma miejsce z ktòrego pochodze?- zapytałam zdziwiona.
-Raczej osoby sypiające na pięciu materacach, na pięcio metrowym łòżku i jedzące z złotych tac, nie mówią takich rzeczy - zauważył, a ja się spięłam. Ta rozmowa stanowczo stacza się na niewłaściwe tory.
Levi
Spięła się pod wpływem moich słów.
-To że się tam urodziłam ,nie oznacza, że tam też się wychowałam- zagryzła wargę, tak że poleciała z niej krew.
-Skoro nie tam się wychowałaś to gdzie?- gdy to usłyszała jej ręka z taką siłą zacisnęła się na piòrze ,że to się złamało w pół. Wkład w piòrze pękł, a atramęt rozlał się po biurku ,brudząc tym kartki. Cała ręka białowłosej była w atramęcie i krwi. Wtała z prędkością światła. Opierając się obiema rękoma o biurko.
-Wybacz, zaraz to posprzątam- powiedziała i poszła w kierunku mojego pokoju sypialnego, pewnie po to by pòjść do łazienki.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(aut.dop. Ta scena tak mi się spodobała ,że aż ją narysowałam)
Byłem mocno zdziwiony takią reakcją, przez cały czas myślałem że jest dziewczynką z dobrego domu. Może faktycznie jest ,tylko robi taką drame, aby zaistnieć w moich oczach?
Nie jedna dziewczyna ,po dowiedzeniu się o moim poprzednim zawodzie i miejscu zamieszkania, robiła z siebie poszkodowaną ,aby potem powiedzieć "Popatrz jak wiele nas łaczy!".
Alice wróciła i szybko pościerała atramęt. Po czym usiadła na krześle i dalej wypełniała dokumenty.
Uszy ciągle miała położone po sobie ,a ogon podkulony. Mimo ,że na codzień z każdą inną dziewczyną, miałbym to głeboko w dupie ,że jest smutna. To teraz czułem się winny i nie miałem ochoty spędzać czasu w takiej atmosferze.
-Przepraszam- powiedziałem patrząc na jej grzywkę, która opuszczona zasłaniała mi widok na oczy kociouchej.
-Nie masz za co- odpowiedziała prędko- Nie lubię mówić o swojej przeszłości, a to już nie twoja wina.- dodała.
-Moja wina bo o to zapytałem- zauważyłem, atmosfera jakby trochę opadła.
-Ciekawość jest naturalną cechą człowieka- odpowiedziała, podnosząc głowę i się do mnie uśmiechając z zamkniętymi oczami.
Zamknęła je nie dla szerokiego uśmiechu, ale żebym niewidział łez napływających jej do nich.
Postanowiłem zmienić temat.
-Do zwiadowców wstąpiłem z dwójka przyjaciół. Isabell, która zawsze była wszędzie , podobnie jak ty i Farlanem, który zawsze był do wszystkich przyjaźnie nastawiony ,noooo z reguły.- nie wiem z jakiej cholernej racji zacząłem jej to opowiadać.- Wstąpiliśmy do zwiadowców ,aby zabić Erwina, za to pewien bogacz miał dać nam papiery ,dzięki którym będziemy mogli żyć na powierzchni.- Jednak, gdy postanowiliśmy już to zrobić. A planowaliśmy go zabić na wyprawie, była wtedy gęsta mgła. Dziwne by było gdyby nagle cała trójka zniknęła, dlatego oni zostali na pozycji. Ja ruszyłem do przodu ,aby znaleźć Erwina i go zabić. Jednak usłyszałem dziwne dźwięki ze strony z której przyjechałem. Dlatego się wròciłem, ujrzałem tam masę ciał, porozrywanych na strzępy. W tym głowę Isy , a Farlana w łapie akurat miał tytan. Na moich oczach przegryzł na pół i rzucił pozostałym tłowiem na ziemie. - dokończyłem opowieść, już jakiś czas temu się z tym pogodziłem. W miarę ,nie da się uczuć od tak wrzucić w błoto. Dlatego ich, wciąż żywe wspomnienie powoduje ból.
Z rozmyśleń wyrwało mnie ciepło otaczające moją szyje i lewe ramie.
Nawet nie zauważyłem kiedy Alice do mnie podeszła i przytuliła. Nie potrzebowałem tego, ale miło było poczuć ciepło drugiego człowieka.
Chyba nigdy wcześniej go nie czułem.
Mamy za sobą rozdział o przeszłości Levi'ego. Chociaż i tak każdy chyba zna tą historie. Raczej jej nie zmieniłam, a jeśli tak to nie umyślnie.
Mam nadzieje, że się podobało.
Rozdział dla MaryYTjws ,która jako jedyna czytająca, nie zna tej historii.
