Bad at Love [ Book 1 ]

Σωστά..{20}

<< Αυτό νομίζεις;>> ρωτάω όσο πιο ήρεμα μπορώ

<< Ναι, το ξέρω ότι έτσι θα γίνει. Καταλαβαίνω είσαι 17,θες να ζήσεις τον έρωτα αλλά αυτό είναι τρελά.>> λέει και απορώ αν ακούει αυτά που λέει,αν με ξέρει πραγματικά. << Αμέλια,δεν είναι μόνο η εμφάνιση του κακου αγοριού που έχει, είναι κακο αγορι σοβαρά. Είναι σε συμμορία.>> μου θυμίζει και ακούγεται γελοίος

Κι εγώ και εκείνος είμαστε σε συμμορία, το θυμάται αυτό ή μήπως το ξέχασε;

<< Όπως κι εμείς,Αδάμ! >> φωνάζω και ρίχνει ένα ποτήρι κάτω σπάζοντας το σε πολλά μικρά κομματάκια γυαλί, αυτή του η κίνηση με κάνει να αναπηδηξω και να τον κοιτάξω έκπληκτη

Μοιάζει με εκείνον. Τον υποτιθέμενο πατέρα μου.

<< Άκουσε με,ξέρω ότι καταλαβαίνεις όσα λέω απλά δεν θες να τα παραδεχτείς. Σε παρακαλώ όμως λογικέψου, θα σε πηδήξει και θα φύγει,Αμέλια. Αυτό κάνουν τα αγόρια σαν εκείνον. Είσαι απλά άλλο ένα τσουλι για εκείνον.ς>> λέει και στο άκουσμα του "τσουλι" δεν άντεξα. Δεν μπορώ να κρατηθώ άλλο

Δεν έχει ιδέα τι λέει άλλα παρόλα αυτά λέει χωρίς σταματημό,ότι να'ναι.

<< Μάντεψε! Με έχει ήδη πηδήξει κι είναι ακόμα εδώ. Δύο φορές με πήδηξε κι αν θες να ξέρεις ήταν υπέροχα.>> ουρλιάζω και ξέρω πως περνάω κάπως τα όρια αλλά εκείνος το έχει κάνει καιρό τώρα

<< Τι;>> λέει σοκαρισμένος και ικανοποιούμαι με αυτό. Στο πρόσωπο μου σχηματίζεται ένα νικητήριο χαμόγελο αλλά δεν αργεί να σβήσει. Το χέρι του αδερφού μου προσγειώνεται με δύναμη στο μάγουλο μου κάνοντας με να χάσω την ισορροπία μου και να πέσω πάνω στα γυαλιά του σπασμένου ποτηριού του Αδάμ με αποτέλεσμα να αποκτήσω μια γρατζουνιά στο μάγουλο μου και κάποια δάκρυα να κάνουν την εμφάνιση τους. Μου θυμίζει εκείνον. Κάθε μέρα μοιάζει όλο και πιο πολύ σε εκείνον.. Στον πατέρα μας.. και δεν αναφέρομαι για την εξωτερική εμφάνιση αλλά για την συμπεριφορά του. Αρχίζει να φέρεται όπως εκείνος,κάνοντας με να μην τον αναγνωρίζω μέρα με την μέρα.. Από τότε που μπήκε στην συμμορία έγινε κάποιος άλλος και το ήξερα,δεν πίστευα ότι είναι τόσο μεγάλο θέμα μέχρι σήμερα.. μέχρι σήμερα που κατάλαβα πως δεν αλλάζει απλά γίνεται σαν εκείνον..

Βρίσκω την ισορροπία μου και στέκομαι στα πόδια μου ενώ το μάγουλο μου τσούζει υπερβολικά πολύ.

Πάω προς την έξοδο του σπιτιού και με σταματάει το χέρι του.

<< Κανείς ένα μεγάλο λάθος. Θα σε πληγώσει.>> λέει προειδοποιητικά