Day By Day

Chapter 1

Autumn

Kreunend open ik mijn ogen. Ik verdoem die wekker. Met een boze blik blijf ik naar mijn wekker staren, maar besef me dat hij daardoor niet uit gaat.

Met een zucht druk ik de wekker uit en stap uit bed. Laatste schooldag, laatste dag voor de vakantie en de laatste dag voor dat mijn ouders op zakenreis gaan.

Strompelend loop ik naar mijn inloop kast en probeer een geschikt setje kleding te vinden. Ik ga voor mijn ripped jeans, zwarte navel trui en mijn zwarte Vans schoenen (zie media). Snel pak ik nog een schoon setje ondergoed en loop dan richting de badkamer.

Ik leg mijn kleding en ondergoed op de verwarming en draai mij dan om naar de spiegel. Ik slaak een gil van schrik als ik mijn spiegelbeeld zie.

"Jezus, Autumn! Wat is er aan de hand?!" roept mijn moeder hysterisch als ze mijn kamer in komt rennen.

"Mijn haar is er aan de hand! Het is een vogelnest!" roep ik. Mijn moeder legt haar hand op haar voorhoofd en schud lachend haar hoofd. "Tuttebel. Ga je douchen, je moet zo gaan." zegt ze. Ik knik en sluit de badkamer deur.

Ik draai de douche aan en wacht tot het water de juiste temperatuur heeft. Langzaam trek ik mijn slaapkledij uit en stap onder de warme stralen.

Mocht je je afvragen waarom ik Autumn heet? Toen ik geboren was, was het herfst. Mijn ouders zijn dol op de herfst vanwege de kleuren van de bladeren, dus dachten ze; 'We noemen haar Autumn!'.

Ik was mijn haren en mijn lichaam en spoel het vervolgens af. Ik draai de douche uit en pak een grote handdoek om mijzelf af te drogen.

Vervolgens trek ik vlug mijn ondergoed en kleding aan en begin met mijn bruine haren te föhnen. De standaard slag in mijn haar komt weer tevoorschijn en tevreden kijk ik naar mijn spiegelbeeld. Een klein laagje mascara op mijn wimpers, klaar is kees. Mensen vragen mij wel eens waarom ik geen foundation draag, vanwege mijn sproeten. Dat doe ik simpel weg niet omdat mijn moeder zegt dat dat mij uniek maakt.

Ik pak snel een zwarte handtas en stop daar mijn benodigde spullen in, zoals portemonnee en telefoon.

In de woonkamer zitten mijn ouders rustig een kop koffie te drinken.

"Een hele goedemorgen zonder zorgen!" roep ik enthousiast. Mijn vader grinnikt even en mijn moeder kijkt me met opgetrokken wenkbrauw aan. "Volgens mij had jij vanmorgen flink wat zorgen over je haar." zegt ze. Ik kijk haar met een droog gezicht aan waarna ik met mijn ogen rol.

"Nou, salut. Ik ga naar school!" roep ik als ik al bij de voordeur sta. Ik pak mijn autosleutels van het haakje en verlaat het huis.

Mijn auto haal ik van het slot af en stap achter het stuur. Na lang sparen heb ik eindelijk mijn droomauto kunnen kopen. Een Mazda sport, rood van kleur.

Ik start de auto en rij richting school.

°°

Ik parkeer de auto op mijn vaste plek en zie mijn beste vriendin, Camille, al op me wachten.

Zodra ik uit ben gestapt en de auto op slot heb gedaan komt ze gelijk op me afrennen.

"Hey snoet." zegt Camille en knuffelt mij. "Hey toet." grinnik ik.

"Wat gaan we allemaal doen op deze laatste dag?" vraag ik en kijk nieuwsgierig haar kant op. Camille is bijna een kop kleiner als ik. Maar ik ben dan opzich ook vrij lang, met mijn 1.76 meter. Of zij is gewoon klein..

"Volgens mij film kijken en een paar wouden vanavond uit gaan." zegt ze. "Dus dat wouden ze ook in de klas bespreken." voegt ze er aan toe. Ik knik.

We lopen richting het lokaal en nemen plaats op onze standaart plek, achterin de klas. Ik leg mijn benen op tafel en zucht even diep.

"Mevrouw Jones! Benen van tafel!" roept de docent streng. Onze docent, meneer Loomans, is soms echt een chagrijn. Ik blijf eigenwijs met mijn benen op tafel zitten en kijk hem uitdagend aan.

"Ik zei- Ach, laat ook maar. Hierna ben ik toch van je af." zucht hij. Tevreden grijns ik. Camille probeert haar lach in te houden, wat niet echt lijkt te werken.

"Goed, dames en heren. Het is vandaag de laatste schooldag en er zijn geen lessen meer. Een paar dingen wil ik graag nog met jullie bespreken en wat mij betreft mogen jullie dan wel gaan." verteld meneer Loomans. Ik draai mijn hoofd langzaam naar Camille.

"Ik dacht dat we film gingen kijken?" vraag ik aan haar. Ze haalt haar schouders op. "Waarschijnlijk heeft hij zich bedacht." mompelt ze.

Ik sluit mijn ogen en de stem van meneer Loomans vervaagt langzaam. Al dat gezeik hoef ik niet te horen.

Voor ik het weet is hij al klaar met zijn praatje en kunnen we gaan. Ik sta op van de stoel en wacht even tot Camille ook klaar is.

"Heb jij zin om uit te gaan?" vraag ik aan Camille zodra ze naast me staat. Ze haalt haar schouders op. "Niet echt, we kunnen ook film kijken bij jou?" stelt ze voor. Ik knik goedkeurend.

We lopen naar mijn auto en stappen beide in. Vol gas rijden we naar mijn huis.

Tijdens de rit zitten we uit volle borst mee te zingen.

"Ik blijf me verbazen over jou huis." zucht Camille en kijkt dromerig naar mijn huis. Sinds mijn ouders zaken doen hebben we dit huis kunnen kopen. Het is behoorlijk groot, maar ook weer niet zo dusdanig groot dat het een hotel kan zijn.

Ik rij de auto op de oprit en we stappen beide uit.

"Ben thuis! Camille is er ook!" roep ik als we het huis binnen lopen. We lopen door naar de woonkamer waar mijn ouders zitten.

"Dag lieverd, hey Camille." zegt mijn moeder vrolijk. "Dag meneer en mevrouw Jones." groet Camille hun terug.

"Wij zijn boven film kijken." deel ik mee aan mijn ouders. "Is goed. Autumn? Wij zijn morgen ochtend vroeg al weg, maar ik zal een briefje achterlaten in de keuken." zegt mijn vader. Ik knik maar wat en loop dan naar mijn kamer met Camille op mijn hielen.