[Nathalia P.O.V]
"Hi mom, Hi dad. How are you? Its been a long time since the last time I visited the both of you. Ang hirap pala po noh? It's hard to live alone. Ang tagal bago ko natanggap. Matagal narin akong nagmumukmok. At nag-iba na ko." Tinitignan ko lang sila at hindi ko maiwasang tumulo ang luha ko.
"Dad! Ang daya mo naman eh! You told me that bibili lang kayo ni mommy para sa birthday ko! *sob* But, iniwan nyo ko!" Pinunasan ko ang luha ko at tumingin kay Mommy.
"Mommy! You told me that my 13th birthday will be so memorable? And yes! Yes it was! My birthday is also your death anniversary! Ang saya po diba? " I said while crying.
"5 years had passed mom and dad. 5 years na kong naghihirap at nawawalan ng pag-asa because you left me! You left me with Lolo and Lola! Sana sinama nyo nalang po ako para masaya tayo ngayong magkasama."
----
*Beep! Beep!*
"Hey you! Gusto mo bang magpakamatay? Pwes kung Oo wag mo kong idamay!" Sigaw nung driver and I look at him.
Halata namang nagulat sya.. At ako lumakad na lang ulit.
---
"Miss N. Saan po kayo nanggaling? Hindi po kayo pinapayag--" I look at her at dumiretso nalang sa taas.
Yeah? What kind of life is this?
Humiga ako sa kama and closed my eyes.
Im Nathalia Sophia Castillio. 17. Isang graduating college student. Course? Don't mind it
Siguro nagtataka kayo kung bakit ang bilis kong makagraduate? Im accelerated.
Yun lang ang masasabi ko dahil ang totoo.. Walang kulay ang buhay ko.
Hindi ako pala-salita at pala-kaibigan. Sa totoo nga nyan hindi ko na alam kung paano makihalubilo sa mga tao. Sanay akong nag-iisa at walang pakialam sa iba.
*Tok.Tok.Tok*
I look at the door and it opens with my lolo.
"Is that true you went somewhere?" tanong ng lolo ko at tinignan ko lang sya.
"Its good. Where did you go apo?" Tanong nya at pumasok sa kwarto ko.
"Cemetery"
"I see. Iha, alam mo kung makikita ka nila ngayon they'll be sad. Dahil nakikita nilang ganyan ang prinsesa namin. Nathalia, kailan ka ba babalik sa dati?" And again he said it.
"Im tired. Leave." Sabi ko at tumayo si lolo.
"By the way. Your cousin will be here kung okey lang sayo and next week na ang pasukan iha, wala ka bang balak mag-aral?" He asked me at tinignan ko sya.
"Im studying."
"But not in school."
"I'll think of it Lo." sabi ko at umalis na sya.
School? University? Ts. Nonsense.
----
Lumabas ako ng bahay wala, ipinalinis ko kasi yung kwarto ko kaya heto ako ngayon naglalakad-lakad lang.
Bakit ba kasi nila ako iniwan? Edi sana hindi ganito ang buhay ko? Siguro masaya ako at may kapatid hindi yung nag-iisa. Somehow may pinsan ako pero iba kasi ang pakikitungo nila. They treat me like a very fragile princess. That's why naiinis ako.
