I Never Thought It Would Be You

Hoofdstuk 4

POV Noah

Ik zit lekker op de bank te chillen als de deur opengaat en Catelyn ineens in de deur staat.
"Volgens mij ben je in de verkeerde kamer." Zei ik
"Uhm... nee? Behalve als dit niet kamer 724 op de zevende etage is." Zei ze, alweer als een bang konijn, daar mag ze echt mee ophouden hoor.
"Helaas voor jou is dit kamer 724 op de zevende etage." Zei ik met een grijns.

Ze rende de deur uit en zei "Nee... nee dit kan niet waar zijn!" Ik lachte me helemaal kapot.
Even later kwam ze weer terug. Pakte iets van de tafel en ging weg. Nou die is gezellig.
Na een tijdje kwam ze terug met een tas. En natuurlijk zei ze weer niks. Ze liep naar de keuken en begon met koken. Wat gaat ze in de keuken doen?

"Wat ben je aan het doen?" Vraag ik aan haar.
"Ik maak lasagne." Antwoord ze
"En waarom?"
"Om aan de vogels te geven."
"Uhm... echt?"
"Nee tuurlijk niet. Om te eten natuurlijk!"
"Uhm... oké" zeg ik dan uiteindelijk maar. Echt hoor waarom zou ze zelf iets maken. Ik wilde wat bestellen maar ja, niet nodig dus.

Als ze eenmaal klaar is zet ze de lasagne op tafel. Jeez dat is veel joh.
"Ah. Nu begrijp ik waarom je zo dik bent. Je eet zeker elke dag zo'n lasagne."
"Nee, er komen nog andere mensen." Zegt ze geschrokken. Ha, het werkt altijd.
"En wanneer heb ik gezegd dat dat mag."
"Niet, maar dat maakt me niet uit." Zegt ze twijfelend. Wát! Het boeit er niet! Dit kan niet, zij is bang voor mij. Zo werkt het.

POV Catelyn

Ik wil net beginnen aan de lasagne maar dan vraagt Noah

"Wat ben je aan het doen?" Hij kijkt me recht in mijn ogen aan. Ik huiverde.
"Ik maak lasagne." Zeg ik dan.
"En waarom?" Omg kan hij nog dommer doen.
"Om aan de vogels te geven." Zeg ik dan heel sarcastisch maar blijkbaar hoorde hij dat niet want hij zij daarna
"Uhm... echt?" Soms is hij zo dom.
"Nee tuurlijk niet. Om te eten natuurlijk!" Zodra ik dit zei had ik er spijt van, zo praat ik toch niet tegen hem?
"Uhm... oké" zegt hij. Ik ga verder met de lasagne en zet het dan op tafel.
"Ah. Nu begrijp ik waarom je zo dik bent. Je eet zeker elke dag zo'n lasagne." Ugh! Niet huilen Cate, niet huilen. Hij weet niet wat hij zegt. Uiteindelijk zeg ik:
"Nee er komen nog andere mensen."
"En wanneer heb ik gezegd dat dat mag." Zegt hij. Uhm niet. Het is niet alleen zijn huis. Ik moet me niet laten intimideren.
"Niet, maar dat maakt me niet uit." Zeg ik dan maar. Ik zie dat hij helemaal rood wordt.
Precies als hij wat wil zeggen wordt er op de deur geklopt.

"Binnen!" roep ik snel want ik weet dat het Jane is.
"Hé." Zegt Jane.
"Hey!"
"Zo dat is wel veel." Zegt ze. "Zal ik anders ook vragen of Emma mee eet. Die heeft nog niet gegeten."
"Ja hoor geen probleem." Gezellig.

Jane loopt de kamer uit en komt een minuut later terug.
"Hola." Zegt Emma.
"Yo bro." Hoor ik dan ook. Oh nee. Dat is Kai. Jane loopt naar mij toe en zegt zachtjes:
"Sorry... ik kan niet Emma wel vragen en Kai niet, hij was er al. Sorry." Zegt ze daarna nog een keer.
"Is niet erg hoor." Zeg ik. "Kan jij ook niks aan doen." Waarna ze naar de tafel loopt waar de rest ook al zit. Ik pak vijf borden en zet ze neer. Iedereen schept op en gaat eten. Als het op is gaan Kai en Noah gelijk op de bank zitten en bellen Alex. Jee! Nog meer kut jongens in mijn huis.
Jane en Emma helpen met opruimen.

Even later komt Alex binnen stormen.
"Yo!" zegt Kai.
Ugh, ik kan er echt niet tegen dat ze hier met z'n drieën zijn. Ik gooi het afval wel weg dan kan ik hier tenminste weg.
"Ik gooi het afval even weg." Zeg ik als ik de deur uit loop. "Doei!"
"Tot zo." Zeggen Emma en Jane. De jongens zeggen natuurlijk niets want ja, het zijn de jongens.

"Hé. Het spijt me." Zegt hij dan. Huh? Doet hij nou aardig? Tegen mij!

"Uhm...van wat?
"Van alles. Het pesten. Je pijn doen. Alles. Het spijt me echt heel erg. Ik wilde er gewoon bij horen en dat moest zo. Het spijt me echt heel erg. Zou je me kunnen vergeven?" Wow dat had ik niet gedacht.
"Uhm... dankje, denk ik. Huh, dit had ik nooit verwacht. En ja dat kan ik wel, maar je moet wel eerst bewijzen dat je het meent en niet dit doet voor een of andere grap van jullie." Ik geef hem voorzichtig een knuffel en hij knuffelt meteen terug.

"Ik moet gaan want ik heb gezegd dat ik naar mijn kamer ging om wat op te halen... en dat duurt niet zo lang." Zegt hij, waarna hij naar me zwaait en wegrent. Ik doe snel het afval in de grote prullenbak naast de school en ga dan ook terug. Daar zie ik Alex, Noah en Kai voor de tv zitten, en Jane en Emma aan tafel met een kop thee. Ik neem aan dat Alex niks verteld heeft, dus dat doe ik dan ook maar niet. Ik ga bij Jane en Emma zitten en meng me in het gesprek.

--------------

Song: Don't Let Me Down - The Chainsmokers (ft. Daya)

--------------

Made by: xx_belle_laag_xx