I Never Thought It Would Be You

Hoofdstuk 1

POV Catelyn

"Catelyn! Wakker worden! Je kan niet te laat komen op je laatste dag school!" Riep mijn moeder, waardoor ik wakker werd. Het was 8:00 en ik moest over een uur op school zijn. Ik had al vijf keer op snooze gedrukt, ik wil niet dat de laatste dag van school begint. Ik wil gaan studeren. Weg van deze plek. Waar ik elke dag gepest werd door Noah en zijn vrienden Alex en Kai. Ik opende langzaam mijn ogen. Ik bleef vijf minuten naar het plafond staren, toen mijn moeder op de deur klopte.
"Catelyn, kom je?" Zei ze. Ik keek op naar haar.

"Ik ben er zo mam." Ik stond op uit mijn bed en liep naar mijn inloopkast. Ik pakte een lichtblauwe high waist broek met scheuren, een losse, witte tanktop en een donkergroen spijkerjasje. Ik deed mijn kleding snel aan en pakte daarna mijn sokken en hoge zwarte All Stars. Ik vlocht mijn blonde haar met bruine uitgroei in een losse opvlecht en ik deed een klein laagje mascara op. Daarna pakte ik mijn schooltas en liep naar beneden. Beneden smeerde ik een broodje als ontbijt. Ik keek op de klok en zag dat het al 8:20 was. Ik moest om 8:35 bij Jane, mijn beste en enige vriendin, zijn. We gaan allebei naar een ander college. Dus vandaag zou de laatste dag dat we samen op school zouden zijn. Ik keek weer op de klok. 8:25. Laat ik maar vertrekken. Ik pakte mijn fiets uit het schuurtje en vertrok naar Jane.

Toen ik bijna bij Jane was kwam er iets tegen mijn hoofd aan. Ik voelde, er zat een propje in mijn haar vast. Ik keek om en zag daar Noah, Kai en Alex staan. Ze waren keihard aan het lachen. Snel keek ik weer naar voren. Ik racete naar Jane toe en belde aan. Haar moeder deed open en verwelkomde me. Ik begroete haar en rende naar Jane's kamer.

"Ik haat ze, ik haat ze alle drie zo erg!" Woest pakte ik een kussen van haar bed en gooide het op de grond.
"Wow! Rustig, rustig!" Zei ze sussend. "Noah weer?"
"Ja. Wie anders!" Antwoorde ik. "Hij doet dit al jaren. Dit is de laatste dag van mijn leven dat ik hem ooit zal zien. En hij zal mijn leven vandaag een hel maken!" Ik pakte een ander kussen van Jane's bed en gooide het bovenop het andere kussen.
"Cate, besef, het is de laatste dag van je hele leven dat je hem ziet! Je zou juist blij moeten zijn!" Ze liep naar me toe en gaf me een knuffel. Ik knuffelde haar terug en zag in mijn ooghoek haar wekker. Het was al 8:45!
"Jane! We moeten nu vertrekken! Over vijftien minuten moeten we al op school zijn!" Ik liet haar snel los en zij pakte haar tas en we renden naar beneden.
"Hé Cate." Vroeg Jane.
"Ja Jay?"
"We gaan toch wel logeren vandaag?"
"Ja ofcourse! Dit is misschien wel de laatste keer dat we elkaar zien voor een week!"
"Gelukkig." Daarna pakte ze haar fiets en racete we naar school.

De eerste les was hel. Ik en Jane zaten op de een na achterste rij. Noah en Kai zaten achter ons. Alex had vast een andere les op dit moment. Er werden propjes op me gegooid. Ze fluisterden dingen tegen me zoals: "Hé Catelyn, heb je gister te veel gegeten want volgens mij ben je weer een kilo aangekomen!", "Je moet meer make-up opdoen Catelyn, dan worden die lelijke puisten van je minder zichtbaar.", en de ergste, "Hey Catelyn, heb je nog eens iemand moeten begraven?". Die laatste, echt ik kan er gewoon niet tegen. Nadat ik samen met mijn moeder mijn vader heb moeten begraven, omdat hij overleden is en wij niet genoeg geld voor een officiële begrafenis hadden. Gelukkig hebben we nu meer geld, dus kunnen we mijn studie betalen.

Tijdens de laatste les werd ik non-stop door Noah, Alex en Kai uitgelachen. Maar vooral Noah, die andere twee vallen nog wel een beetje mee, maar willen er gewoon bij horen. Ik kon er niet meer tegen. Boos stampte ik de klas uit, de woorden van de docent heb ik niet meer gehoord. Ik ging met mijn rug tegen mijn locker staan en begon te huilen. Opeens stond er iemand voor me. Noah. Achter hem stonden Kai en Alex. Noah duwde tegen mijn schouders en duwde me tegen mijn locker. Auch. Tranen rolde over mijn wangen, zoveel pijn deed het, ik kon niet eens schreeuwen. Toen Alex en Kai zagen dat ik bijna niet meer kon ademen, trokken ze Noah van me af. Ik wreef pijnlijk over mijn schouders en rug, en rende weer weg. Ik werd gebeld door Jane. Ik nam op en zei:

"Hey Jay, kom naar mijn huis." En daarna hing ik op. Toen ik tegen Jane praatte schokte mijn stem van het huilen en de pijn in mijn schouders. Ik pakte mijn fiets en bewoog mijn benen zo snel als ze konden. Ik opende de voordeur van mijn huis en snelde naar mijn kamer. Een paar minuten later hoorde ik de bel. Ik rende naar beneden en deed de deur open. Jane. Ik liet haar binnen en ik rende de trap naar mijn kamer weer op. Daar huilde ik helemaal uit, terwijl Jane me troostte. Daarna gingen we feesten. Eindelijk was ik van Noah af! Eindelijk!

Na een tijdje vielen ik en Jane allebei in slaap en de volgende dag was het tijd om mijn kamer op campus te bekijken. Mijn moeder bracht me en toen we er waren zei ik gedag aan mijn moeder en liep ik naar de receptie. De vrouw aan de receptie vraagt naar mijn naam:

"Wat is jouw naam jongedame?" Vraagt ze.
"Catelyn Griffin." Zeg ik. De vrouw kijkt op haar computerscherm en tikt wat in. Een tijdje later kijkt ze me weer aan.
"U zit op etage zeven kamer 724.". ze geeft me en pasje en daarna kan ik weg. Na mij komt een meisje met zwart haar, een kort donkergroen broekje, een grijs shirt en een zwart leren jasje.
"Ik ben Emma Jackson." Zegt ze.
"Jij zit op etage zeven kamer 723." Zei de receptievrouw, ze was mijn buurmeisje. Ik liep naar haar toe om me voor te stellen.
"Hey! Ik hoorde dat jij in kamer 723 zit? Ik zit in kamer 724." Zei ik.
"Ah! Wat leuk, een buurmeisje!" Zei ze. "Ik ben Emma, wie ben jij?"
"Catelyn, maar je mag me Cate noemen."
"Leuke naam! Kom laten we naar onze kamers gaan." Ik liep achter Emma naar de lift.

Toen we boven waren, liepen we richting onze kamers. Emma opende haar deur en zei gedag. Ik bereide me voor op mijn kamergenoot. Zo erg zou het niet kunnen zijn. Ik opende de deur van mijn nieuwe kamer, en zag mijn kamergenoot. Ik schrok me dood, dit kon niet waar zijn.

-------------------

Song: The Bully - Sody

-------------------

Heyy! Ons eerste hoofdstuk is online! Laat in de comments weten wat je vindt en vandaag komen nog 4 andere hoofdstukken!!

-------------------

Made by: FoxSimser