Demons: The Prince

Εκ των έσω

Η αίθουσα μύριζε παλαιότητα. Μύριζε υγρασία...αίμα και δυσωδία... Για τον ίδιο φυσικά ήταν μια αρκετά αγαπημένη μυρωδιά. Μια οσμή που τον γέμιζε με δυναμισμό. Τον γέμιζε με τις ικανότητες του είδους του. Αυτή τη φορά όμως δεν βρέθηκε σε εκείνη το υπόγειο μέρος για να γιορτάσει κάτι ούτε και για να τραφεί ...

"Επέστρεψε...Επέστρεψε με άδεια χέρια λοιπόν!" Είπε εκνευρισμένος κοιτώντας τον άντρα απέναντι του.

"Πόσα έμαθες;" ρώτησε εκείνος

"Όχι πολλά. Ίσως να μην είναι και όλα αλήθεια... Ήταν το τέλειο όπλο! Εκείνη που ήταν ικανή να τον φέρει πίσω!" Ο άντρας χτύπησε τα χέρια στο μεγάλο ξύλινο παραδοσιακό τραπέζι κάνοντας τα ποτήρια που υπήρχαν πάνω να αναποδογυρισουν... "Τόσα χρόνια.... Τόσα χρόνια πάλευα για να βρω την άκρη και απέτυχα ξανά!"

"Ηρέμησε... Κάτι θα σκεφτούμε..."

"Κάτι;;;ΚΑΤΙ;;; ΈΧΟΥΜΕ ΣΤΕΙΛΕΙ ΕΚΑΤΟΝΤΆΔΕΣ ΑΝΤΡΕΣ ΚΑΙ ΔΕ ΓΎΡΙΣΕ ΚΆΝΕΙΣ! Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΟΥ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΉΤΑΝ ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΣΩΣΤΆ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΣ!!"

"Μη φωνάζεις άρχοντα μου. Το Συμβούλιο θα λάβει χώρα απόψε... Ας περιμένουμε να δούμε τι έχουν να πουν οι υπόλοιποι..."

"Τον θέλω εδώ! Να δικαστεί! Να πληρώσει για όσα έκανε ! Θέλω ολόκληρη τη φατριά τους  νεκρή κι αυτή η άχρηστη η γυναίκα επέστρεψε χωρίς να κάνει τίποτα!" Ο άντρας βγήκε εκτός εαυτού και ο άλλος απέναντι χαμογέλασε

"Εμένα κάτι μου λέει πως είπε ψέματα η Σεριλύν... Κάτι άλλο υπάρχει από πίσω άρχοντα μου... Ίσως με κάποια απειλή να τη στείλουμε πίσω; Φαντάσου να κινδύνευε το αγόρι της για παράδειγμα!Θα επέστρεφε τοτε; Ίσως ο πατέρας της ;;;"

Ο άντρας κάθισε σκεπτικός... Η καταστροφή των Ασβαρντ θα σήμαινε την άνοδο της δικής του φατρίας... Θα σήμαινε το νέο γένος! Την κυριαρχία που του στερήθηκε αιώνες τώρα...

Ήταν τόσο διψασμένος για εξουσία που όταν επισκέφθηκε τη Τζέιν, πίστεψε πως θα κατάφερνε να πετύχει την απομάκρυνση μα και το θάνατο του Κίαν. Ποσο ηλιθια μπορεί να ήταν για να πιστέψει πως επρόκειτο για κάποιον άγγελο; Μάλλον αρκετά...Έκανε όμως τη δουλειά της. Πλησίασε τον Κίαν και έφτανε.
Με εκείνον εκτός, θα μπορούσε άνετα να χτυπήσει τους Ασβαρτνς. Μπορεί ο Κίαν να επέλεξε ένα δρόμο μακριά από τη φατριά μα αν ξεκινούσε ένας πόλεμος ανάμεσα τους και το μάθαινε, η πιθανότητα να επιστρέψει για να σωσει το πατέρα του θα ήταν μεγάλη. Κανένας δεν είχε ελπίδα μπροστά του. Αναρωτήθηκε αν έμαθε να αγαπάει τη Τζέιν, η αν το φυλαχτό που της είχε δώσει έκανε ακόμα δουλειά μετά από τόσα χρόνια... Πάντοτε οι δυνάμεις εξασθενούν γι αυτό και φρόντιζε σε κάθε οργανωμένη επίθεση κάποιος να αντικαθιστά το μενταγιον της όσο ο Κίαν πάλευε... Δεν ήταν ορατό....Δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια μαύρη βούλα σαν ελιά κάτω από το δεξί της στήθος.... Αρχικά της έδωσε ένα ψεύτικο φυλαχτό για το λαιμό μα ξέροντας πως η Τζέιν ερωτεύθηκε το Κιαν θα το έβγαζε κάποια στιγμή.  Προτίμησε το παραδοσιακό τρόπο... το μελανιασμα του κορμιού... Πάνω στο πανικό, πάνω στο σούσουρο της στιγμής στιγμάτιζαν με μια κατάρα το κορμί της και κανείς δεν έπαιρνε χαμπάρι.

Εκείνη ζούσε στη παραίσθηση ότι ο Κίαν την αγαπάει και παράλληλα τον κρατούσαν μακριά από τις φατρίες. Πώς επέστρεψε όμως η Σερ ;

Η ώρα για το έκτακτο συμβούλιο πλησίαζε και έπρεπε να παραστεί...
Ίσως να είχε δίκιο...
Ίσως αν της έστελναν ξανά πίσω να κατάφερνε το τελικό χτύπημα...
Ίσως αν οργάνωναν πρώτα μια επίθεση και έστελναν μαζί κάποιον για να ενισχύσει τη δύναμη του φυλαχτου να έκαναν καλύτερη δουλειά. Το σίγουρο ήταν ένα... αν η Σερ δεν κατάφερνε να τον σκοτώσει, δεν θα το έκανε κανείς...

Όταν πλησίασε ύπουλα το πατέρα του Κίαν και συνέστησε τη Σερ ήξερε τις δυνατότητες της. Αυτό το πλάσμα είχε άστρο...είχε χάρη...Μαγεία... Ήταν εξαιρετική και ίσως έκανε όσο εκατό άντρες μαζί και παραπάνω. Με εκείνη σαν όπλο, ο Κίαν θα πέθαινε και ο Ασβαρντ θα έχανε το μυαλό του. Όσο κι αν έλεγε ότι θα σκοτώσει το γιο του αν αλλάξει τη θνητή καταβαθος ήταν γιος του...Ποιος πατέρας θα έστελνε το γιο στο θάνατο;;

Αν όμως πέθαινε , το πλοίο θα έμενε χωρίς διάδοχο. Η Αρζα,  η κόρη του, δεν θα μπορούσε σε καμια περίπτωση να κυβερνήσει κι έτσι θα τους αποτελειώνε...

"Νομίζω πως έχεις δίκιο τελικά!" Είπε άξαφνα προς τον άντρα απέναντι του. "Ίσως αν νιώσει πως ο πατέρας της η ο άνθρωπος της, κινδυνεύουν τότε να πάει με πείσμα ! Δεν έχω ιδέα τι έγινε εκεί μα ούτε θέλω να μάθω. Μου φτάνει που επέστρεψε με άδεια χέρια..."

"Όπως επιθυμείς άρχοντα μου. Αποχωρώ και θα βρεθούμε στο Συμβούλιο..."

Ο άντρας έφυγε και ο ηλικιωμένος κάθισε στη πολυθρόνα του. Έψαχνε να βρει απαντήσεις μα δεν έβρισκε. Πώς επέστρεψε η Σερ χωρίς ούτε μια γρατζουνιά;;Τι διάβολο έγινε εκεί; Είπε ψέματα φυσικά πως δεν τον απασχολούσε αλλά καταβαθος καιγόταν να μάθει. Η περίπτωση να ενώθηκαν με κάποιο τρόπο είχε βγει από το μυαλό του. Δεν ήθελε ούτε να τη σκέφτεται... Η Σερ έπρεπε να σταθεί απέναντι και όχι πλάι του.

Τις έδωσαν αρκετά φυλαχτά μαζί και ίσως αυτό ηταν το λάθος. Δεν ήθελε φυσικά να τη θυσιάσει. Η Σερ θα αποτελούσε δυνατό χαρτί...

Άρπαξε το ποτήρι με το παχυρευστο κόκκινο  υγρό και το άδειασε.

"Θα σε πιάσω Ασβαρντς.... Ακόμα κι αν χρειαστεί να κινήσω γη και ουρανό!" Μονολόγησε και έτριψε τα μηλιγγια του. Ότι κι αν έκανε έπρεπε να γίνει γρήγορα...

Ξαφνικά χαμογέλασε διαολεμενα ...

"Αυτό είναι!!" Αναφώνησε και σηκώθηκε όρθιος "πρέπει απλά να βρω το τρόπο να το πετύχω... Ίσως πρέπει να επισκεφθώ ξανά τη παλιά μου φίλη..." αποκρίθηκε σκεπτόμενος τη Τζέιν και χαμογέλασε ακόμα πιο πλατιά βάζοντας σε τάξη το καινούριο του σχέδιο... Με αυτό το τρόπο, ο θάνατος του Κίαν θα ήταν παιχνίδι και μάλιστα από τον ίδιο του το πατέρα...

Σας φιλώ....