Τούβλα, όσο προχωράω προς τη κεντρική αίθουσα συνεδριάσεων της φατριάς μας, χτίζω τούβλα. Σκέφτομαι τούβλα, σκέφτομαι τοίχο. Φτιάχνω τοίχο. Αν μπορούν και διαβάζουν το μυαλό, άλλο τόσο μπορώ κι εγώ να κρύψω τις σκέψεις μου. Υποθέτω πως το πετυχαίνω αν κρίνω από το αινιγματικό βλέμμα που εισπράττω από τον Κερτις.
"Καθίστε κύριοι!" Προσταζω με το κεφάλι ψηλά. Ο πατέρας μου παίρνει τη θέση του, ο Ζέιν όπως πάντα κάθεται στα δεξιά, εγώ μένω όρθια και οι τέσσερις άντρες κάθονται στην απέναντι πλευρά. "Και τώρα σας ακούω..."
"Καταρχήν συγχαρητήρια!" Αναφωνεί ο Ασβαρντ κοιτάζοντας τον πατέρα μου. "Η κόρη σου κατάφερε να με βγάλει από το μυαλό της μέσα σε... σε δύο λεπτά; Τόσο νομίζω διήρκησε η διαδρομή μέχρι την αίθουσα...Είναι Απλά εκπληκτική. Θαύμα της φύσης!"
Δε γελάω με το κομπλιμέντο. Δεν είμαι θαύμα της φύσης. Είμαι η ίδια η φύση! Είμαι αυτό που επιλέγω να είμαι. Αυτό που θελει να δει. Αυτό που η ανάγκη με κάνει να δείξω. Μαθαίνω γρήγορα... Ελίσσομαι ακόμα πιο γρήγορα και επιβιώνω. Ειμαι κυνηγός.
"Κερτις όλο αυτό είναι μια τρέλα..." επιμένει ο πατέρας μου.
"Όχι. Επιλογή είναι. Και εγώ την έχω ήδη κάνει μπαμπά. Και τώρα σας παρακαλώ μπορεί κάποιος να με ενημερώσει για το τι ακριβώς έχω να αντιμετωπίσω;"
Ο Κερτις καθαρίζει το λαιμό του. Είχα την εντύπωση πως οι αρχηγοί των φατριών πάντοτε μιλάνε μα αν κρίνω από τους σιωπηλους άντρες γύρω του, απογοητεύομαι με τη δυναμική τους. Λυπηρό...
"Ο γιος μου όπως σου είπα..." ξεκινάει μα τον σταματώ
"Τα βασικά κύριε Ασβαρντ. Το ζουμί..." γελάει. Είτε το διασκεδαζει, είτε με στέλνει όντως στο στόμα του λύκου... και εγώ δεν φοβάμαι τους λύκους...
"Ώραια λοιπόν, κάποτε ηταν πρώτος. Ατρωτος. Ήθελε έναν ολόκληρο στρατό για πρωινό. Ο γιος μου Σερ, ειναι ας πούμε... βασικά ήταν, ήταν ο πιο ισχυρός εν ζωή δαίμονας για αιώνες..."
"Πώς και δεν άκουσα ποτέ κάτι;"
"Κανείς δεν ακούει..."
"Συμφωνώ μα αν ήταν τόσο άξιος όλο και κάτι θα έφτανε στα αφτιά μου...Εγώ πως έφτασα στα δικά σας;" Ο Κερτις κοκκινίζει. Χτύπησα φλέβα; Ίσως...
"Πριν πέντε χρόνια υπήρχε εχεμύθεια ανάμεσα στις Φατριές. Τώρα μαθαίνεις και ακούς τα πάντα. Για να μην μακρυγορω, ο γιος μου ήταν ο μόνος που γεννήθηκε με πέντε σημαδια..."
YOU ARE READING
Demons: The Prince
FantasyΈπρεπε να εκτελέσει μια απλή εντολή... Να φέρει πίσω τον πρίγκιπα. Τον δαίμονα που όμοιο του , δεν είχε ξαναδεί κανείς. Κατά πόσο θα τον βρει; Είναι η μοναδική που μπορεί να σταθεί σε μια μάχη απέναντι του και να κερδίσει. Είναι όμως η αγάπη του...
