Demons: The Prince

Η επιμονή σου ....

Η γλώσσα της άρχισε να καίει απαλά μα η γεύση από το αίμα του ήταν απελπιστικά μοναδική. Πλούσια, εθιστική... Δεν ειχε σκοπό  να καταπιεί τη σταγόνα. Μια διαολεμενη  σταγόνα ήταν πόσο κακο να έκανε; Ίσως και Κανένα ίσως και πολλά... Το μυαλό της άπαξ και τον γεύτηκε δεν σκεφτόταν με διαύγεια. Τον κοίταζε να στέκεται με τα μάτια κλειστά απολαμβάνοντας και ο ίδιος την αίσθηση . Τι απολάμβανε όμως; Το γεγονός πως ήξερε ότι το αίμα του ήταν τοξικό και της το πρόσφερε, η το γεγονός πως είχαν να πιούνε το αίμα του χρόνια;

"Μη σταματάς..." της είπε ανοίγοντας τα μάτια μα η Σερ πισωπατησε. Η γλώσσα της είχε ήδη μουδιασει κι αν συνέχιζε και το δηλητήριο έφτανε στον ουρανίσκο της το τέλος θα ήταν κοντά.

"Εισαι νόστιμος αλλά όπως σου είπα τελικά δεν πεινάω..." βλέποντας πως το αρχικό της σχέδιο να τον προκαλέσει ήταν άσχημη ιδέα, αποφάσισε να κρατήσει μια απόσταση ασφαλείας. Μια απόσταση που φυσικά ήταν υποκειμενική. Ίσως και ανυπόστατη με εκείνον για κυνηγό.

"ΠΙΕΣ!" Ο Κίαν αγρίεψε ξαφνικά και για ακόμα μια φορά τα χαρακτηριστικά του άλλαζαν σταδιακά. Η Σερ αναρωτήθηκε ποιο ήταν το πρόβλημα του μα δεν μπορούσε να πει και πολλά. Η γλώσσα  είχε χάσει κάθε δύναμη. Δεν ήπιε ο ίδιος για να βγει εκτός ελέγχου μα εκείνη και δυστυχώς αν είχε τη δυνατότητα, όντως δε θα σταματούσε...

Τον ειδε να κουνάει το κεφάλι δεξιά και αριστερά νευρικά, αφήνοντας στον αέρα να ακουστούν πολλαπλά κρακ από το λαιμό και τρομαγμένη αποφάσισε πως έπρεπε να γυρίσει και να τρέξει. Να γίνει ίσως μυρμήγκι...Κάτι μικρό και να χαθεί στη γη. Το κορμί της αντέδρασε στη κίνηση του να τη πιάσει και ασυναίσθητα, χωρίς να αλλάξει τελικά μορφή, άρχισε να τρέχει σα τον άνεμο μέσα στο δάσος. Τον άκουσε να κραυγάζει και τρέχει ξοπίσω της. Η Σερ έβαλε όλη τη δύναμη της κάνοντας συνεχώς ελιγμούς για να τον δυσκολέψει. Η έκσταση η οποία τον κατέβαλλε ξανά ήταν τρομακτική.

Φτάνοντας μπροστά από μια σπηλιά και χωρίς συναίσθηση της γης στην οποία βρέθηκε έπειτα από τόσο τρέξιμο, χώθηκε όσο πιο βαθειά μπορούσε και άλλαξε μορφή για να τον αποτρέψει να τη μυρίσει. Επέλεξε συνειδητά το μαυρο πανθηρα και με την όραση της να διπλασιάζεται κοιτούσε έντρομη προς την είσοδο της σπηλιάς.

10 λεπτά αργότερα

Δεν τον βλέπω πουθενά...
Ούτε τον νιώθω...
Ούτε τον μυρίζω...

Είναι τρελός και εξαιρετικά επικίνδυνος. Δεν βρίσκω αλλά λόγια για να περιγράψω τις απρόβλεπτες  αντιδράσεις του. Δεν ξέρω τι έπαθε όταν εγλυψα εκείνη τη καταραμένη τη σταγόνα μα σίγουρα δεν έπρεπε να το κάνω. Εγώ και οι ηλίθιες σκέψεις μου! Η παράλυση που προκλήθηκε στη στοματική μου κοιλότητα από μια και μόνο σταγόνα φανερώνει ξεκάθαρα πλέον πως είναι θανάσιμος. Μπορώ και κουνάω τη γλώσσα αλλά η φωνή ακόμα ψάχνει για να βρει το δρόμο της.