Me and my Demon

part 11

Τις επόμενες μέρες ο Αντώνης έκανε πολλές προσπάθειες να επικοινωνήσει μαζί μου. Δεν ξέρω το λόγο που δεν του μιλάω. Απλά θέλω να κρατήσω αποστάσεις. Ο λόγος άγνωστος. Απλά όταν τον άκουσα να μιλάει με τόση άνεση και ταυτόχρονα αδιαφορία για εμένα στην Εύα κάτι έπαθα. Ειμαι παράλογη; σίγουρα είμαι. Έχω χάσει τα λογικά μου. Αλλά δεν θέλω ούτε να τον βλέπω ούτε να τον ακούω. Προς το παρον τουλάχιστον. Και την Αλεξάνδρα αποφεύγω. Έχει προσπαθήσει να με προσεγγίσει στο σχολείο όμως εγώ φεύγω

Το επόμενο πρωί σηκώθηκα και ετοιμάστηκα για το σχολείο. Ταυτόχρονα με εμένα έβγαινε από το σπίτι της και η Αλεξάνδρα. Επιτάχυνα το βήμα μου για να την αποφύγω. Άδικος κόπος. Είχα ξεχάσει ότι μπορεί να γίνει πιο γρήγορη

-" θα μου πεις τι εχεις;" με ρώτησε η Αλεξάνδρα

-" τι εννοείς;" είπα προσπαθώντας να το παίξω ανηξερη

-" έλα τώρα ρε ποπη αφού φαίνεται ότι αποφεύγεις και εμένα και τον Αντώνη . Δεν ξέρω τι σου έκανε ο βλάκας ο αδελφός μου όμως εγώ δεν σου έχω κάνει τίποτα"

-" κοίτα Αλεξάνδρα..."

-"έκανα κατι που σε πείραξε;" με ρώτησε

-"όχι όχι"

-" εεε τοτε τι ρε ποπη"

-" ξέρω" της είπα με μεγάλη δυσκολία

-" τι ξέρεις;" με ρώτησε με περιέργεια

-" για σένα τον, τον αδελφό σου, τους δαίμονες, τους αγγέλους..."

-" σου μίλησε ο Αντώνης;" με ρώτησε και εγώ κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου

-" τον ηλιθιο" αναφώνησε

-" μα γιατί κάνετε όλοι έτσι όταν το μαθαίνετε; τι νομίζετε ότι ειμαι καμία χαζή που θα κάθομαι να το λέω παντου;" είπα με ανεβασμένο το τόνο της φωνής μου

-" βρε Ποπακι μου δεν είσαι εσύ το πρόβλημα" μου είπα

-" αλλά πιο είναι;"

-" οι συνεπειες που θα έχει αυτό σε σένα και σε μας"

-" Δεν καταλαβαίνω" της είπα

-" άστο καλύτερα. Απλά κράτα πως το να ξέρει ένας άνθρωπος για εμάς και μάλιστα εσύ είναι πολύ ριψοκίνδυνο"

-" και γιατί συγκεκριμένα εγώ;" τη ρώτησα με περιέργεια

-" τέλος πάντων δεν έχει σημασία άντε πάμε σχολείο έχουμε αργήσει" είπε και ξεκινήσαμε να ξαναπερπαταμε προς το σχολείο