Me and my Demon

part 23

Τον είδα. Τον είδα μετά από τόσο καιρό. Ήταν αλλαγμενος. Τα μάτια του είχαν χάσει το φως τους και φαινόταν σκοτεινά και θλιμμένα. Το πρόσωπο και το σώμα του φαινόταν ταλαιπωρημένα. Όμως δεν έπαυε να είναι πανέμορφος.

-" Πόπη καλή μου οι φίλοι σου από το βασίλειο των δαιμόνων ήρθαν για να σε πάρουν μαζί τους" είπε η Ισμήνη κοιτώντας με

-" Εύα.... Αντώνη" είπα χαμογελαστή και έτρεξα κοντά τους. Αγκάλιασα πρώτα την Εύα

-" μου έλειψες ρε χαζό" είπε και εκείνη

-" και εμένα βλαμμένο"

Έπειτα πήγα κοντά στον Αντώνη. Τον κοιτούσα μέσα στα μεθυστικα του μάτια. Δεν μπορούσα να το πιστέψω ότι είχα να τον δω 3 μήνες. Μου είχε λείψει πραγματικά. Μου χαμογέλασε και άνοιξε τα χέρια του. Χώθηκα στην αγκαλιά του. Το άρωμα του. Αχ πόσο μου είχε λείψει. Ήθελα να πνιγώ μέσα σε αυτό.

-" μου έλειψες" μου είπε

-" Και εμένα πολύ" είπα και ένωσε τα χείλη μας

Μόλις χάσαμε την επαφή των χειλιών μας πήγα πίσω στην Ισμήνη

-" εμένα ποπη δεν θα με χαιρετήσεις;" αναρωτήθηκε η Κασσάνδρα. Πολλά θες..... σιγά μην σε χαιρετήσω κιόλας. Δεν της απάντησα και έτσι το λόγο πήρε πάλι η Ισμήνη

-" λοιπόν ποπη μου όπως σου είπα ήρθαν να σε πάρουν όμως εγώ τους είπα ότι δεν θες να πας μαζί τους και δεν με πιστεύουν"

-" ναι.... Εεε... αλήθεια είναι" είπα με δυσκολία και ένιωσα τα βλέμματα όλων καρφωμένα πάνω μου. Κοιτούσα το πάτωμα και όταν κοίταξα τον Αντώνη τον είδα να με κοιτάει με γουρλωμένα μάτια.

-" ορίστε;" ρώτησε ο Αντώνης

-" μα καλά γιατί να θες να μείνεις εδώ;" με ρώτησε η Εύα

-" περνάω καλά εδώ. Μου συμπεριφέρονται όλοι πάρα πολύ καλά και νιώθω σαν να βρήκα επιτέλους μια πραγματική οικογένεια"

-" πας καλα ρε ποπη; τι είναι αυτά που λες; θες να μείνεις όντως μαζί με τους εχθρούς μας;" ρώτησε ο Αντώνης

-" ναι" ψέλλισα

-" για πιο λόγο; και μην μου πεις ότι περνάς καλά. Θέλω τον πραγματικό λόγο" απαίτησε ο Αντώνης

-" γιατί.... γιατι εδώ έμαθα την αλήθεια"

-" Η οποία ειναι;"

-" οτι μεγάλωσα σε ένα ψέμα. Όλη μου η ζωη ήταν ένα ψέμα." Φώναξα και ένιωσα τα πρώτα δάκρια να κάνουν την εμφάνισή τους