Me and my Demon

part 2

-"Πόπη....ποπη ξυπνα κορίτσι μου" ακούστηκε η εκνευριστική και συνάμα γλυκιά φωνή της μαμάς μου η οποία πάλευε όπως και κάθε πρωί να με ξυπνήσει για το σχολείο

-" τώρα σηκώνομαι ρε μαμαα" είπα και έβαλα το μαξιλάρι στο κεφάλι μου για να μην ακούω τις φωνές της. Εκείνη μπήκε στο δωμάτιο και έκατσε στο κρεβατι χαϊδεύοντας μου τη πλάτη

-" έλα αγάπη μου σήκω θα αργήσεις για τη τελευταία πρώτη σου μέρα στο σχολειο" είπε γελώντας

Τελευταία πρώτη μου μέρα στο σχολειο. 3η λυκείου. Επιτέλους. Αλλος ένας χρόνος βασανιστήριο με τα διαβάσματα όμως μετά Σχολη Καλών Τεχνών. Λατρεύω το σχέδιο και τη ζωγραφική. Από μικρό κοριτσάκι ζωγράφιζα. Από το πιο ασήμαντο πραγμα που θα υπήρχε στο δωμάτιο μου μέχρι το πιο σημαντικό και μεγάλο.

Πίστευα πως με τη ζωγραφική μπορούσα να δημιουργήσω έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο. Έναν κόσμο ακριβώς όπως τον ονειρευόμουν εγώ. Αυτός ο κόσμος υπήρχε στη ζωή μου μέχρι πριν 8 χρόνια που ο μπαμπάς μου σκοτώθηκε σε τροχαίο ατύχημα. Από εκείνη τη μέρα τη ζωή μου πλημμύρισε η θλίψη, η στεναχώρια και η εξαθλίωση. Χάθηκε η παιδική αθωότητα, η αφέλεια και η προσδοκώμενη χαρά και θέληση για ζωή.

Από εκείνη τη μέρα οι μόνοι άνθρωποι που έχω στη ζωή μου είναι η μητέρα μου η φωτεινή και οι δύο κολλητες μου η Εύα και η Ντίνα.

Σηκώθηκα με αρκετή δυσκολία. Η αλήθεια είναι πως είχα ξεσυνηθίσει το πρωινό ξύπνημα. Το καλοκαίρι είχαμε πάει στη Χίο με τα κορίτσια και τη μαμά της Εύας.

Πήγα στη κουζίνα και βρήκα τη μητέρα μου να ετοιμάζει το πρωινό μου

-" καλός το μου" είπε και ήρθε και με αγκάλιασε με τρυφερότητα

Η μητέρα μου είναι ο πιο σημαντικός άνθρωπος που έχω στη ζωή μου. Φωτεινή. Όπως και το όνομα της. Έχει περάσει τόσες δυσκολίες και κακουχίες στη ζωή της όμως ποτέ δεν έχασε τη λάμψη της και το ζεστό της χαμόγελο. Καλοκαρδη με ολους και ανιδιοτελής για τους ανθρώπους που αγαπά. Είναι πραγματικά ένας υπέροχος άνθρωπος.

Έφαγα το πρωινό μου και πήγα στο δωμάτιο μου να ντυθώ. Αφού ετοιμάστηκα πήρα τη τσάντα μου και έφυγα. Περασα από το σπίτι της Εύας για να πάμε μαζί σχολείο. Η Ντίνα μένει από την αντίθετη πλευρά του σχολείου οπότε δεν πηγαινοερχομαστε μαζί. Όταν έφτασα στο σπίτι της Εύας χτύπησα το κουδούνι. Μου άνοιξε η μαμά της

-" Καλημέρα κυρία λενια" της είπα

-" Καλημέρα αγάπη μου τι κάνεις" εμένα ρώτησε ένα με αγκάλιασε. Την κυρία λενια την έχω σαν δεύτερη μανα μου. Είναι απίστευτη γυναίκα. Μου συμπεριφέρεται σαν να είμαι πραγματική κόρη της. Είναι πραγματικά αξιόλογος άνθρωπος.