One shot story

One unusual summer

“One unusual summer”
—One shot story

I can clearly remember that it was summer when I met an unusual boy with the same age as me. He was rather weak for a boy his age, he likes cute and beautiful things.

It's my first time visiting my grandmother's hometown after graduating in senior highschool. I smiled when I saw lime sitting like a loner in their front yard.

“Yo, limey!” he got startled when he saw me before running towards his house.

I chuckled, every time he does that he finds him adorable like a bunny.

“Straight ba yang si Lime.” he asked one of his friends while they're currently playing basketball.

“Yup, he's just shy. Hindi kasi sya pinapalabas ng step dad niya.”

“He's step dad is kinda cruel.” he nodded.

After that day Ivan tried to get closer to lime, maybe he felt pity for the boy.

“Lime, tara!” hinila niya palabas ng bahay ang binata.

“Ha? Baka magising si papa, susuntukin na naman ako non.”

“Hindi yan, nilagyan ko nang tatlong sleeping pills ang dinala kong pagkain.” tumatawa niyang sabi habang tumatakbo sila patungo sa bayan.

Nakitawa na din ito sa kagaguhan niyan. They became much closer like brothers, tinatakas niya palagi si Lime sa bahay nito at dinadala sa lugar na kailan man ay hindi nito napuntahan.

Ivan smile widened habang nakatingin kay Lime na aliw na aliw sa palaro ng perya, he was contented seeing the boy's smile.

“Ano bang gusto mong gawin sa future lime?” he randomly ask habang nakahiga sila sa grass field at nakatingin sa maulap na kalangitan.

“Gusto ko lang lumaya gaya ng mga ibon na yan.” nakangiti nitong sabi sabay turo sa nagliliparang ibon.

“Eh, anong gusto mong profession?”

“Gusto ko maging doctor!” masaya nitong sabi, napangiti ma rin siya sa kasiglahan nito.

“Gusto ko kasi magsout ng doctor's coat.”

Summer ends at kailangan niya na naman bumalik sa lugar niya para mag-aral, napalingon sya sa likod pero walang Lime na dumating para magpaalam sa kanya.

Huminto ang bus na maghahatid sa kanya sa airport ng biglang may tumawag sa kanya, his smile widened seeing Lime.

“Kala ko di ka magpapaalam.” ginulo niya ang buhok nito.

“Bumalik ka dito ha.” tumango siya at napatingin sa sugat nito sa braso pero hindi na niya yun pinansin.

“Doon mo ako hintayin sa puno malapit sa bahay ni grandma.”

“I'll be back next summer.” kumaway siya dito bago sumakay sa bus, tiningnan niya ito sa binatana.

Lime was smiling brightly at him while waiving his hands. He can't wait for the next summer.

Months past and summer is on again, he was excited to comeback to his grandmother's hometown.

Bumaba sya sa bus at tumakbo patungo sa gilid nang bahay ng kanyang Lola, kumunot ang noo niya ng wala siyang makitang Lime doon.

Pinuntahan niya ang bahay nito pero wala ng tao doon, sunod niyang pinuntahan ang ibang kaibagan at nagtanong tanong.

“Matagal ng wala ang stepdad ni lime dyan, pero hindi niya naman kasama si Lime.”

“Simula nong umalis ka last summer, hindi na namin nakita si Lime.”

“Ang chismis, baka daw pinatay ng stepdad niya.” kumulo ang dugo niya sa sinabi nito.

Bumalik siya sa puno at doon naghintay, may isang puting ibon ang tumabi sa kanya. He kept on waiting.

Every summer, pinpuntahan niya ang lugar na iyon but no sign of Lime, binigyan niya ng durog na crackers ang ibon na nandon.

He waited and waited.

Until he graduated in College and is now a licensed doctor, he came back again wearing his doctor's coat.

Napatingin siya sa kalangitan at napangiti nang makita ang mga ibon na lumilipad. Napatigil siya sa pagmasid ng maramdaman niyang may tao sa likod niya.

“Ivan!” a familiar voice.

—Bear with the errors